تفاوت تجوید با قرائت

[ویکی فقه] تجوید در لغت به معنی تکمیل، تحسین و نیکو گردانیدن است و در اصطلاح به قواعد و دستورهایی گفته می شود که به نیکو خواندن قرآن کمک می کنند. در تجوید به نحوهٔ صحیح ادای حروف از مخارجشان و نیز صفات آوایی هر حرف به تنهایی و یا در کنار حروف دیگر پرداخته می شود.قرائت از ریشه «قَرَءَ» به معنی «جمع کردن و به هم پیوستن» می باشد و مقصود از آن در سخن، «جمع و پیوستنِ حروف و کلمات» می باشد که با به هم پیوستنِ حروف، کلماتِ با معنی و با پیوستنِ کلمات و حروف با هم، جملاتِ مفید ساخته می شود.
کسی که قواعد قرائات سبعه را فرا گرفته و می خواهد قرآن را تلاوت نماید، آیا مخارج حروف را باید در هر یک از قرائت های هفت گانه و یا ده گانه و... به طور یکسان رعایت کند یا مخارج حروف هم طبق قرائات اختلافی است؟ آیا ادغام یرملون را در دیگر قرائت ها هم باید عمل نماید یا اینکه ادغام یرملون مخصوص قرائت عاصم است؟ و قواعد دیگر هم چنین.و خلاصه قاری قرآن چه مواردی را باید در همه قرائت ها رعایت کند و چه مواردی را باید با اختلاف، تلاوت نماید؟با تعریف و تشریح جداگانه قرائت و تجوید، تفاوتشان و هم چنین جواب سؤالات حاصل می شود.
انواع قرائت
برای بیان مطلب، مقدمتاً باید بگوییم که قرائت بر دو نوع است:۱. قرائت بالمعنی الأعم.۲. قرائت بالمعنی الأخص.
← قرائت بالمعنی الأعم
و اما معنای تجوید:
← دیدگاه سرالبیان
...