تفاسیر دینی نظریه مه بانگ

از زمان شکل گیری نظریه مه بانگ به عنوان پارادایم حکم فرما در اخترشناسی فیزیکی دسته های مختلفی از عکس العمل ها توسط گروه های دینی در ارتباط با پیامدهای آن برای کیهان شناسی های دینی وجود داشته است. بعضی شواهد علمی را در سطح ظاهر متن ( در برابر فحوای آن، یعنی متن بدون تفسیر و توضیح ) می پذیرند، بعضی به دنبال آنند که مه بانگ را با انگاشته های دینی خود هماهنگ کنند، و برخی شواهد موجود برای نظریه مه بانگ را یا رد می کنند یا در نظر نمی گیرند. [ ۱]
در طی نوشتن برای پژوهشنامه مطالعات حوزه اسلامی کیوتو ( Kyoto Bulletin of Islamic Area Studies ) ، نویسندگان Haslin Hasan و Ab. Hafiz Mat Tuah نوشتند که نظرات علمی مدرن در کیهان شناسی دارند ایده های جدیدی را برای چگونگی تفسیر عبارات کیهان شناسی قرآن ایجاد می کنند. [ ۲]
دیدگاه بر مبنای پورانه های هندو از نوع یک کیهان شناخت ازلی و ابدی جهان می باشد، که در آن زمان هیچ آغاز مطلقی ندارد، اما در عوض بی نهایت و چرخشی است، به جای این که از یک مه بانگ ایجاد شده باشد. [ ۳] [ ۴] با این حال، دانشنامه هندوئیسم ( Encyclopedia of Hinduism ) ، با ارجاع به Katha Upanishad 2:20، بیان می کند که نظریه مه بانگ بشریت را یادآوری می کند که همه چیز از برهمن آمده است که «ظریف تر از اتم، بزرگ تر از بزرگ ترین» است. [ ۵]
بهاءالله، بنیان گذار مذهب بهائیت، می گوید که جهان «نه شروعی و نه پایانی» دارد. [ ۶] در لوح حکمت ( نوشته شده از/بین ۱۸۷۳ الی ۱۸۷۴ میلادی ) .