تغییرات فیزیولوژیکی مادر در بارداری، مجموعه ای از سازگاریها در دوران بارداری است که در بدن زن باردار برای رشد رویان یا جنین در حال رشد اتفاق می افتد. این تغییرات فیزیولوژیک کاملاً طبیعی و شامل تغییرات رفتاری ( مغزی ) ، قلبی عروقی ( قلب و رگ های خونی ) ، هماتولوژیک ( خونی ) ، متابولیک، کلیوی ( کلیه ) ، تنفس ( تنفس ) و وضعیت بدن است. افزایش قند خون، تنفس و برون ده قلبی، همه تغییرات پیش بینی شده ای هستند که به بدن زن باردار اجازه می دهند شرایط مناسب رشد و تکامل جنین را فراهم کند. بدن مادر و جفت همچنین بسیاری از هورمون ها را تولید می کنند که نقش های گسترده ای در دوران بارداری دارند.
زنان باردار تغییرات بسیاری را در دستگاه درون ریز بدن خود تجربه می کنند که از جنین در حال رشد حمایت می کند. مجموعهٔ جنین و جفت، هورمون ها و پروتئین های استروئیدی ترشح می کند که عملکرد غدد درون ریز مادر را تغییر می دهد. گاهی اوقات، تغییر در برخی از سطوح هورمونی و تأثیرات آن بر اندام های هدف آن ها می تواند منجر به دیابت بارداری و فشار خون حاملگی شود.
سطح پروژسترون و استروژن به طور مداوم در طول بارداری بالا می رود و محور هیپوتالاموس و متعاقب آن چرخه قاعدگی را سرکوب می کند. پروژسترون ابتدا توسط جسم زرد و سپس توسط جفت در سه ماهه دوم تولید می شود. در بدن زنان همچنین افزایش گنادوتروپین جفتی انسانی ( β - hCG ) اتفاق می افتد که توسط جفت تولید می گردد.
جفت همچنین با تولید لاکتوژن جفت انسانی ( hPL ) ، لیپولیز ( تجزیه لیپید ) مادر و متابولیسم اسیدهای چرب را تحریک می کند، که این فرایند باعث حفظ قند خون برای استفاده جنین می شود. هرچند ممکنست سبب کاهش حساسیت بافت های مادری به انسولین و در نتیجه احتمال دیابت حاملگی شود. [ ۲]
غده هیپوفیز در نتیجه هایپرپلازی لاکتروتروف ها ( مجموعه ای از سلول های هیپوفیز ) در پاسخ به استروژن بالای پلاسما، تقریباً یک سوم رشد می کند. پرولاکتین که توسط لاکتروتروف ها تولید می شود به تدریج در طول بارداری افزایش می یابد و واسطه تغییر ساختار غدد پستانی از مجرا به لوبولار - آلوئولار است که تولید شیر را تحریک می کند.
تشکیل اسکلت جنین و سپس شیردهی، بدن مادر را برای حفظ سطح کلسیم خود به چالش می کشد. اسکلت جنین در پایان بارداری تقریباً به ۳۰ گرم کلسیم نیاز دارد. با افزایش هورمون پاراتیروئید بدن مادر تا حدودی با این کمبود کلسیم سازگار می شود. مکانیسم آن افزایش جذب کلسیم در روده و همچنین بازجذب کلسیم توسط کلیه ها است. کلسیم سرم مادر در اثر هیپوآلبومینمی مادر کاهش می یابد، اما سطح کلسیم یونیزه شده حفظ می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزنان باردار تغییرات بسیاری را در دستگاه درون ریز بدن خود تجربه می کنند که از جنین در حال رشد حمایت می کند. مجموعهٔ جنین و جفت، هورمون ها و پروتئین های استروئیدی ترشح می کند که عملکرد غدد درون ریز مادر را تغییر می دهد. گاهی اوقات، تغییر در برخی از سطوح هورمونی و تأثیرات آن بر اندام های هدف آن ها می تواند منجر به دیابت بارداری و فشار خون حاملگی شود.
سطح پروژسترون و استروژن به طور مداوم در طول بارداری بالا می رود و محور هیپوتالاموس و متعاقب آن چرخه قاعدگی را سرکوب می کند. پروژسترون ابتدا توسط جسم زرد و سپس توسط جفت در سه ماهه دوم تولید می شود. در بدن زنان همچنین افزایش گنادوتروپین جفتی انسانی ( β - hCG ) اتفاق می افتد که توسط جفت تولید می گردد.
جفت همچنین با تولید لاکتوژن جفت انسانی ( hPL ) ، لیپولیز ( تجزیه لیپید ) مادر و متابولیسم اسیدهای چرب را تحریک می کند، که این فرایند باعث حفظ قند خون برای استفاده جنین می شود. هرچند ممکنست سبب کاهش حساسیت بافت های مادری به انسولین و در نتیجه احتمال دیابت حاملگی شود. [ ۲]
غده هیپوفیز در نتیجه هایپرپلازی لاکتروتروف ها ( مجموعه ای از سلول های هیپوفیز ) در پاسخ به استروژن بالای پلاسما، تقریباً یک سوم رشد می کند. پرولاکتین که توسط لاکتروتروف ها تولید می شود به تدریج در طول بارداری افزایش می یابد و واسطه تغییر ساختار غدد پستانی از مجرا به لوبولار - آلوئولار است که تولید شیر را تحریک می کند.
تشکیل اسکلت جنین و سپس شیردهی، بدن مادر را برای حفظ سطح کلسیم خود به چالش می کشد. اسکلت جنین در پایان بارداری تقریباً به ۳۰ گرم کلسیم نیاز دارد. با افزایش هورمون پاراتیروئید بدن مادر تا حدودی با این کمبود کلسیم سازگار می شود. مکانیسم آن افزایش جذب کلسیم در روده و همچنین بازجذب کلسیم توسط کلیه ها است. کلسیم سرم مادر در اثر هیپوآلبومینمی مادر کاهش می یابد، اما سطح کلسیم یونیزه شده حفظ می شود.
