تعارض بدوی

[ویکی فقه] تعارض بدوی، تعارضِ قابل رفع از طریق جمع عرفی را می گویند.
تعارض بدوی، به معنای تنافی ای است که در بدو نظر، میان مدلول دو یا چند دلیل به چشم می خورد و با کمی دقت و از طریق جمع عرفی رفع می گردد.
مثال
مانند تعارض خبری که می گوید: «الربا حرام» با خبر دیگری که می گوید: «لیس بین الولد و الوالد ربا» که اولی مطلق و دومی مقید است و بین آن دو جمع عرفی انجام می گیرد و در نتیجه، مطلق بر مقید حمل می شود؛ یعنی گرفتن ربا در غیر مورد پدر و فرزند حرام است.