تصویرسازی کتاب ( انگلیسی: Book illustration ) ، تصویرسازی کتابهای نسخه خطی در دوران باستان به خوبی ریشه دوانیده بود و روش نسخه خطی زینتی، تا وقتی که چاپ اختراع شد، در غرب رونق گرفته بود. در سایر نقاط جهان، روش هایی مشابه همچون نگارگری ایرانی وجود داشت. تصویرسازی کتاب مدرن از تصویرسازی های چاپ چوبی قرن پانزدهم نشأت گرفته است که به وضوح با سرعت در کتابهای چاپ شده ابتدایی و کتاب های چاپ نقش چوبی بعدی قرار گرفته بود. [ ۱] تکنیک های دیگری همچون حکاکی، چاپ فلزی، لیتوگرافی و گونه های مختلفی از چاپ رنگی برای توسعه امکانات بودند و توسط افراد چیره دست همانند اونوره دومیه، گوستاو دوره یا پائول گاوارنی بکار گرفته می شد. [ ۱]
آن طور که می دانیم، کتاب سازی از چاپ چوبی اولیه اروپایی تکامل یافته است. در اوایل قرن پانزدهم، کارت های بازی با استفاده از چاپ چوب ایجاد شدند که اولین استفاده از چاپ در یک ترتیب متوالی و منطقی بود. اولین چاپ های چوبی اروپایی با عملکرد ارتباطی، چاپ های مذهبی از قدیسان بودند.
با رونق گرفتن چاپ و کتاب های چاپی، چاپخانه ها شروع به استفاده از چاپ چوب برای تصویرسازی کتاب ها کردند. چاپخانه های کتاب های بزرگ اولیه اغلب چندین بار از چوب استفاده می کردند و همچنین دارای قطعات جداشونده ای از اشکال یا ویژگی های بصری قدیسان بودند که می توانستند آنها را در یک تصویر بزرگتر برای ایجاد چندین تغییر دوباره مرتب کنند. کتاب های لوکس برای چند دهه اغلب با فضای خالی برای تذهیب به سبک قدیمی چاپ می شدند.
برخلاف تکنیک های بعدی، چاپ چوبی همانند چاپ برجسته از شیوه مشابه چاپ سربی استفاده می کند، بنابراین می توان صفحاتی شامل متن و تصویر را تنظیم و به طور همزمان چاپ کرد. با این حال، این تکنیک یا نتایج نسبتاً خامی را می دهد یا اگر از یک بلوک کلیشه با کیفیت بالا استفاده شود، گران است و تنها می تواند جزئیات دقیق را در صفحات بسیار بزرگ پیاده کند. برای مثال، این شیوه برای نقشه ها مناسب نبود و نسخه ۱۴۷۷ بولونی از جغرافیای بطلمیوس که اولین کتابی بود که حاوی نقشه های چاپی بود، با حکاکی به جای چاپ چوب تصویرسازی شده بود. در اواسط قرن ۱۶، چاپ چوب به تدریج توسط تکنیک های فرونقش و چاپ فلزی جایگزین شد که تا حدود ۱۵۶۰–۹۰، ابتدا در آنتورپ، سپس در مراکز مهم نشر یعنی آلمان، سوئیس و ایتالیا، غالب شدند. این روش ها تا اواخر قرن ۱۹ باقی ماندند. در این شیوه لازم بود که تصاویر به طور جداگانه زیر دستگاه پرس قرار بگیرند و بنابراین این هنجار که اندازه تصاویر کل صفحه را بپوشاند در میان تصویرگران باب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآن طور که می دانیم، کتاب سازی از چاپ چوبی اولیه اروپایی تکامل یافته است. در اوایل قرن پانزدهم، کارت های بازی با استفاده از چاپ چوب ایجاد شدند که اولین استفاده از چاپ در یک ترتیب متوالی و منطقی بود. اولین چاپ های چوبی اروپایی با عملکرد ارتباطی، چاپ های مذهبی از قدیسان بودند.
با رونق گرفتن چاپ و کتاب های چاپی، چاپخانه ها شروع به استفاده از چاپ چوب برای تصویرسازی کتاب ها کردند. چاپخانه های کتاب های بزرگ اولیه اغلب چندین بار از چوب استفاده می کردند و همچنین دارای قطعات جداشونده ای از اشکال یا ویژگی های بصری قدیسان بودند که می توانستند آنها را در یک تصویر بزرگتر برای ایجاد چندین تغییر دوباره مرتب کنند. کتاب های لوکس برای چند دهه اغلب با فضای خالی برای تذهیب به سبک قدیمی چاپ می شدند.
برخلاف تکنیک های بعدی، چاپ چوبی همانند چاپ برجسته از شیوه مشابه چاپ سربی استفاده می کند، بنابراین می توان صفحاتی شامل متن و تصویر را تنظیم و به طور همزمان چاپ کرد. با این حال، این تکنیک یا نتایج نسبتاً خامی را می دهد یا اگر از یک بلوک کلیشه با کیفیت بالا استفاده شود، گران است و تنها می تواند جزئیات دقیق را در صفحات بسیار بزرگ پیاده کند. برای مثال، این شیوه برای نقشه ها مناسب نبود و نسخه ۱۴۷۷ بولونی از جغرافیای بطلمیوس که اولین کتابی بود که حاوی نقشه های چاپی بود، با حکاکی به جای چاپ چوب تصویرسازی شده بود. در اواسط قرن ۱۶، چاپ چوب به تدریج توسط تکنیک های فرونقش و چاپ فلزی جایگزین شد که تا حدود ۱۵۶۰–۹۰، ابتدا در آنتورپ، سپس در مراکز مهم نشر یعنی آلمان، سوئیس و ایتالیا، غالب شدند. این روش ها تا اواخر قرن ۱۹ باقی ماندند. در این شیوه لازم بود که تصاویر به طور جداگانه زیر دستگاه پرس قرار بگیرند و بنابراین این هنجار که اندازه تصاویر کل صفحه را بپوشاند در میان تصویرگران باب شد.
wiki: تصویرسازی کتاب