چاپ چوبی گونه ای چاپ است که به وسیله کنده کاری روی لوح چوبی آغشته به مرکب برای ایجاد نقش برجسته انجام می شود. [ ۱] در این فن که از انواع چاپ دستی است، تصویر روی سطح لوح چوبی به صورت برجسته باقی می ماند و مابقی سطح که شامل تصویری نیست با وسایل ویژه، معمولاً اسکنه، تراشیده و گود می شود.
چاپ چوبی در چین در دوران باستان به عنوان روشی برای چاپ روی پارچه و بعداً بر روی کاغذ بود. کهن ترین قطعه های چاپ شده روی تخته های چوبی که باقی مانده اند مربوط به چین، از سلسله هان ( قبل از سال ۲۲۰ ) اند و از ابریشم با گل هایی در سه رنگ چاپ شده اند. [ ۲] در قرن سیزدهم این تکنیک چینی به اروپا منتقل شد. [ ۳] اندکی بعد کاغذ از چین از طریق اندلس به اروپا رسید و در اواخر قرن سیزدهم در ایتالیا و در پایان قرن چهاردهم در بورگوندی و آلمان تولید می شد.
در اروپا، چاپ چوبی، قدیمی ترین تکنیکی است که برای چاپ های شاهکار قدیمی استفاده می شده، که در حدود سال ۱۴۰۰ میلادی با استفاده از تکنیک های موجود برای چاپ روی کاغذ توسعه یافت. یکی از قدیمی ترین چاپ های چوبی روی کاغذ که امروزه می توان آن را دید، مدونای آتش ( Madonna del Fuoco ، به زبان ایتالیایی ) ، در کلیسای جامع فورلی ، در ایتالیا است.
افزایش فروش چاپ های چوبیِ ارزان در میانه ی قرن و خام بودن بسیاری از چاپ های رایج، منجر به سقوط استانداردها شدند. توسعه دریچه کشی ( Hatching ) دیرتر از حکاکی دنبال شد. مایکل وولگموت در ساخت چوب های آلمانی از حدود سال ۱۴۷۵ بسیار تاثیرگذار بود و ارهارد رویویچ نخستین کسی بود که از تونل کشیِ متقاطع ( cross - hatching ) استفاده کرد. ( انجام آن بسیار سخت تر از حکاکی یا چاپ فلزی است. ) هر دوی اینها عمدتاً تصاویر کتاب می ساختند مانند هنرمندان مختلف ایتالیایی که در همان دوره، استانداردها را در آنجا بالا می بردند. در پایان قرن، آلبرشت دورر ، چاپ های چوبی غربی را به سطحی رساند که تاکنون از آن فراتر نرفته اند. او همچنین جایگاه «تک برگی» ها ( یعنی تصویری که جداگانه فروخته می شود ) را بسیار افزایش داد.
از آنجایی که چاپ های چوبی و چاپ های سربی هر دو به صورت برجسته هستند، به راحتی می توان آنها را با هم چاپ کرد. در نتیجه، تا اواخر قرن شانزدهم، چاپ چوبی، رسانه اصلی برای تصویرسازی کتاب ها بود. نخستین تصویرسازی کتاب با چاپ چوبی، مربوط به حدود سال ۱۴۶۱، تنها چند سال پس از آغاز چاپ سربی ( که توسط آلبرشت فاستر در بامبرگ چاپ شد ) است. از حدود سال ۱۵۵۰ تا اواخر قرن نوزدهم، از چاپ چوبی کمتر برای چاپ های هنری زیبای فردی ( "تک برگ" ) استفاده می شد. چاپ چوبی تا قرن نوزدهم در بیشتر اروپا و بعدها در برخی جاها برای چاپ های رایج، مهم باقی ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچاپ چوبی در چین در دوران باستان به عنوان روشی برای چاپ روی پارچه و بعداً بر روی کاغذ بود. کهن ترین قطعه های چاپ شده روی تخته های چوبی که باقی مانده اند مربوط به چین، از سلسله هان ( قبل از سال ۲۲۰ ) اند و از ابریشم با گل هایی در سه رنگ چاپ شده اند. [ ۲] در قرن سیزدهم این تکنیک چینی به اروپا منتقل شد. [ ۳] اندکی بعد کاغذ از چین از طریق اندلس به اروپا رسید و در اواخر قرن سیزدهم در ایتالیا و در پایان قرن چهاردهم در بورگوندی و آلمان تولید می شد.
در اروپا، چاپ چوبی، قدیمی ترین تکنیکی است که برای چاپ های شاهکار قدیمی استفاده می شده، که در حدود سال ۱۴۰۰ میلادی با استفاده از تکنیک های موجود برای چاپ روی کاغذ توسعه یافت. یکی از قدیمی ترین چاپ های چوبی روی کاغذ که امروزه می توان آن را دید، مدونای آتش ( Madonna del Fuoco ، به زبان ایتالیایی ) ، در کلیسای جامع فورلی ، در ایتالیا است.
افزایش فروش چاپ های چوبیِ ارزان در میانه ی قرن و خام بودن بسیاری از چاپ های رایج، منجر به سقوط استانداردها شدند. توسعه دریچه کشی ( Hatching ) دیرتر از حکاکی دنبال شد. مایکل وولگموت در ساخت چوب های آلمانی از حدود سال ۱۴۷۵ بسیار تاثیرگذار بود و ارهارد رویویچ نخستین کسی بود که از تونل کشیِ متقاطع ( cross - hatching ) استفاده کرد. ( انجام آن بسیار سخت تر از حکاکی یا چاپ فلزی است. ) هر دوی اینها عمدتاً تصاویر کتاب می ساختند مانند هنرمندان مختلف ایتالیایی که در همان دوره، استانداردها را در آنجا بالا می بردند. در پایان قرن، آلبرشت دورر ، چاپ های چوبی غربی را به سطحی رساند که تاکنون از آن فراتر نرفته اند. او همچنین جایگاه «تک برگی» ها ( یعنی تصویری که جداگانه فروخته می شود ) را بسیار افزایش داد.
از آنجایی که چاپ های چوبی و چاپ های سربی هر دو به صورت برجسته هستند، به راحتی می توان آنها را با هم چاپ کرد. در نتیجه، تا اواخر قرن شانزدهم، چاپ چوبی، رسانه اصلی برای تصویرسازی کتاب ها بود. نخستین تصویرسازی کتاب با چاپ چوبی، مربوط به حدود سال ۱۴۶۱، تنها چند سال پس از آغاز چاپ سربی ( که توسط آلبرشت فاستر در بامبرگ چاپ شد ) است. از حدود سال ۱۵۵۰ تا اواخر قرن نوزدهم، از چاپ چوبی کمتر برای چاپ های هنری زیبای فردی ( "تک برگ" ) استفاده می شد. چاپ چوبی تا قرن نوزدهم در بیشتر اروپا و بعدها در برخی جاها برای چاپ های رایج، مهم باقی ماند.
wiki: چاپ چوبی