تصویرسازی فنی ( به انگلیسی: Technical illustration ) نوعی از تصویرسازی است که از لحاظ بصری با فناوری ارتباط برقرار می کند. تصویرسازی فنی می تواند اجزای ترسیم فنی یا نمودارهای فنی باشند. تصویرسازی فنی به طور کلی «تولید تصاویر گویا است که به طور مؤثر اطلاعات خاصی را از طریق کانال بصری به ناظر انسانی منتقل می کند. »[ ۱]
تصویرسازی فنی به طور کلی باید موضوعات را برای مخاطبان غیر فنی توصیف و توضیح دهند؛ بنابراین، تصویر بصری باید از نظر ابعاد و نسبت ها دقیق باشد و «تصویری کلی از آنچه یک شی هست یا عملی که انجام می دهد، برای افزایش علاقه و درک بیننده» ارائه دهد. [ ۲]
امروزه، تصویرسازی فنی می تواند به سه دسته تقسیم شود[ نیازمند منبع] بر اساس نوع ارتباط:
• ارتباط با عموم مردم: عموم مردم را آگاه می کند، به عنوان مثال دستورالعمل های مصور موجود در کتابچه های راهنمای خودرو و لوازم الکترونیکی مصرفی. این نوع تصویر فنی شامل اصطلاحات و نمادهای ساده ای است که برای شخص غیر متخصص قابل درک است و گاهی اوقات تصویرگری / گرافیک فنی خلاق نامیده می شود.
• مهندسی یا ارتباطات علمی تخصصی: توسط مهندسان / دانشمندان برای برقراری ارتباط با هم نوعان خود که دانش یکسانی دارند. این کاربرد تصویرسازی فنی اصطلاحات پیچیده و نمادهای خاص خود را دارد. به عنوان مثال می توان به زمینه های انرژی اتمی، هوافضا و نظامی / دفاعی اشاره کرد. این رشته را می توان به رشته های مهندسی مکانیک، برق، مهندسی معماری و موارد دیگر تقسیم کرد.
• ارتباط بین کارشناسان متخصص: استفاده شده توسط مهندسان برای برقراری ارتباط با افرادی که مهندس نیستند اما در حیطه کاری خود بسیار عالی رتبه می باشند. نمونه هایی از این نوع تصویرسازی فنی، تصاویر موجود در اسناد کاربر / اپراتور است. این تصاویر می توانند بسیار پیچیده باشند و اصطلاحات واژگانی و نمادهایی را که برای عموم مردم قابل درک نیستند داشته باشند، مانند تصویرهایی که بخشی از موارد آموزشی برای کار با ماشین آلات CNC هستند.
انواع اصلی طراحی ها در ارتباطات فنی عبارتند از:
• طراحیهای مرسوم،
• طراحیهای نمای انفجاری،
• طراحیهای برش خورده، و
• تصاویر کلیپ آرت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتصویرسازی فنی به طور کلی باید موضوعات را برای مخاطبان غیر فنی توصیف و توضیح دهند؛ بنابراین، تصویر بصری باید از نظر ابعاد و نسبت ها دقیق باشد و «تصویری کلی از آنچه یک شی هست یا عملی که انجام می دهد، برای افزایش علاقه و درک بیننده» ارائه دهد. [ ۲]
امروزه، تصویرسازی فنی می تواند به سه دسته تقسیم شود[ نیازمند منبع] بر اساس نوع ارتباط:
• ارتباط با عموم مردم: عموم مردم را آگاه می کند، به عنوان مثال دستورالعمل های مصور موجود در کتابچه های راهنمای خودرو و لوازم الکترونیکی مصرفی. این نوع تصویر فنی شامل اصطلاحات و نمادهای ساده ای است که برای شخص غیر متخصص قابل درک است و گاهی اوقات تصویرگری / گرافیک فنی خلاق نامیده می شود.
• مهندسی یا ارتباطات علمی تخصصی: توسط مهندسان / دانشمندان برای برقراری ارتباط با هم نوعان خود که دانش یکسانی دارند. این کاربرد تصویرسازی فنی اصطلاحات پیچیده و نمادهای خاص خود را دارد. به عنوان مثال می توان به زمینه های انرژی اتمی، هوافضا و نظامی / دفاعی اشاره کرد. این رشته را می توان به رشته های مهندسی مکانیک، برق، مهندسی معماری و موارد دیگر تقسیم کرد.
• ارتباط بین کارشناسان متخصص: استفاده شده توسط مهندسان برای برقراری ارتباط با افرادی که مهندس نیستند اما در حیطه کاری خود بسیار عالی رتبه می باشند. نمونه هایی از این نوع تصویرسازی فنی، تصاویر موجود در اسناد کاربر / اپراتور است. این تصاویر می توانند بسیار پیچیده باشند و اصطلاحات واژگانی و نمادهایی را که برای عموم مردم قابل درک نیستند داشته باشند، مانند تصویرهایی که بخشی از موارد آموزشی برای کار با ماشین آلات CNC هستند.
انواع اصلی طراحی ها در ارتباطات فنی عبارتند از:
• طراحیهای مرسوم،
• طراحیهای نمای انفجاری،
• طراحیهای برش خورده، و
• تصاویر کلیپ آرت
wiki: تصویرسازی فنی