تصویربرداری میکروسکوپی با نور زمینه تاریک ( انگلیسی: Dark - field microscopy ) تکنیکی در میکروسکوپ های نوری است که به وسیلهٔ آن، کاربر می تواند نورهای منعکس و متفرق شده از یک قطعه را به وسیلهٔ نوردهی مایل از اطراف قطعه، بدون وجود پرتوهای نور مستقیمی که در روش زمینه روشن تابانیده می شوند، مشاهده کند. در روش زمینه تاریک بر خلاف روش زمینه روشن، نور پس زمینهٔ تصویر کاملاً تاریک است. از روش زمینه تاریک برای تصویربرداری از نمونه های متنوع و زیادی ( چه زیستی و چه متریال های مهندسی ) استفاده می شود، اما هدف اصلی تصویربرداری با این روش، افزایش کنتراست در تصویربرداری از نمونه های رنگ آمیزی نشده است و برای تجزیه و تحلیل سلول های زنده یا نمونه هایی که روند رنگ آمیزی را طی نکرده اند به کار می رود. لنزهای زمینه تاریک ( Dark field ) جانشینی ارزان قیمت برای لنزهای فاز کنتراست هستند. [ ۱]
دیاتومه ها، جلبک های تک سلولی ریزی هستند که به وسیلهٔ جعبه های شیشه ای نازک و ظریفی پوشانده شده اند. در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی، متداول ترین اجزایی که در زیر میکروسکوپ های نوری مورد مطالعه قرار می گرفتند، همین جلبک های کوچک بودند که از بین آنها گونه ای به نام Navicula Spencerii بیشتر مورد توجه بود. این دیاتومه به نام چارلز اسپنسر لنزساز نیویورکی نامگذاری شد، کسی که لنزهایش موفق به حل مشکل مشاهدهٔ تارچه های ریز در ساختار این جلبک شده بود. اسپنسر در واقع اولین کسی بود که متوجه شد تنها راه مشاهدهٔ دقیق و تصویربرداری باکیفیت از تارچه های یک دیاتومه، تاباندن نور به صورت مایل به سطح آن است. این داستان شروعی برای تکنیک تصویربرداری میکروسکوپی با نور زمینه تاریک است که در سال ۱۸۴۰ اتفاق افتاد، اما شهرت اصلی این میکروسکوپ ها به سال ۱۹۰۵ برمی گردد. در این سال دکتر جانورشناسی به نام فریتز شاودین موفق به مشاهدهٔ باکتری مارپیچ ترپونما پالیدوم که به عنوان عامل بیماری سیفلیس شناخته می شود به وسیلهٔ میکروسکوپ زمینه تاریک شد. این امر استفاده از تکنیک میکروسکوپی زمینه تاریک توسط حرفهٔ پزشکی و متعاقباً توسط زیست شناسان را به طور کلی ترویج داد. با این حال تاریخچهٔ استفاده از این نوع تصویربرداری در دنیای امروزی به سال ۱۹۲۰ میلادی و با انتشار مقاله ای با نام تصویربرداری میکروسکوپی با نور زمینه تاریک مدرن و تاریخچهٔ توسعهٔ آن[ الف] بازمی گردد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیاتومه ها، جلبک های تک سلولی ریزی هستند که به وسیلهٔ جعبه های شیشه ای نازک و ظریفی پوشانده شده اند. در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی، متداول ترین اجزایی که در زیر میکروسکوپ های نوری مورد مطالعه قرار می گرفتند، همین جلبک های کوچک بودند که از بین آنها گونه ای به نام Navicula Spencerii بیشتر مورد توجه بود. این دیاتومه به نام چارلز اسپنسر لنزساز نیویورکی نامگذاری شد، کسی که لنزهایش موفق به حل مشکل مشاهدهٔ تارچه های ریز در ساختار این جلبک شده بود. اسپنسر در واقع اولین کسی بود که متوجه شد تنها راه مشاهدهٔ دقیق و تصویربرداری باکیفیت از تارچه های یک دیاتومه، تاباندن نور به صورت مایل به سطح آن است. این داستان شروعی برای تکنیک تصویربرداری میکروسکوپی با نور زمینه تاریک است که در سال ۱۸۴۰ اتفاق افتاد، اما شهرت اصلی این میکروسکوپ ها به سال ۱۹۰۵ برمی گردد. در این سال دکتر جانورشناسی به نام فریتز شاودین موفق به مشاهدهٔ باکتری مارپیچ ترپونما پالیدوم که به عنوان عامل بیماری سیفلیس شناخته می شود به وسیلهٔ میکروسکوپ زمینه تاریک شد. این امر استفاده از تکنیک میکروسکوپی زمینه تاریک توسط حرفهٔ پزشکی و متعاقباً توسط زیست شناسان را به طور کلی ترویج داد. با این حال تاریخچهٔ استفاده از این نوع تصویربرداری در دنیای امروزی به سال ۱۹۲۰ میلادی و با انتشار مقاله ای با نام تصویربرداری میکروسکوپی با نور زمینه تاریک مدرن و تاریخچهٔ توسعهٔ آن[ الف] بازمی گردد. [ ۲]
