تصور بدیهی اولی

[ویکی فقه] تصور بدیهی اولی یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مفاهیم ذهنی ساده، روشن و غیر قابل تعریف است.
تصور بدیهی، تصوری است که انسان برای تحصیل آن نیازمند دیگر معلومات تصوری باشد، بلکه مفهوم آن خود به خود معلوم باشد؛ مانند مفهوم وجود و عدم. تصور بدیهی، خود به دو گونه است: ۱. تصور بدیهی اولی؛۲. تصور بدیهی غیر اولی.
توضیح اصطلاح
تصور بدیهی اولی، تصوری است که قابل تعریف نیست، نه تعریف حدی و نه تعریف رسمی؛ مانند: مفهوم وجود و مفهوم شیء. این نوع مفاهیم قابل تعریف نیستند، چرا که نه جزء دارند و نه مفهومی روشن تر از آنها وجود دارد و نیز تصور بدیهی اوّلی متقوِّم به هیچ بدیهی دیگری نیست بر خلاف بدیهی غیر اولی که متقوِّم به بدیهیات اولی است. تصور بدیهی غیر اولی، تصوری است که محتاج به تعریف نیست، ولی قابل تعریف به رسم است، بر خلاف بدیهی اولی که قابل تعریف هم نبود. بدیهی غیر اولی، به احساس، تجربه، تواتر و مانند اینها احتیاج دارد بر خلاف بدیهی اولی که به هیچ یک از آنها محتاج نیست.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:• حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.
...