تشویق ایستاده

تشویق ایستاده شکلی از تشویق است که در آن جمعی که مخاطب یک فرد یا گروه ( نظیر یک سخنران یا نوازنده یا گروه موسیقی ) هستند پس از اجرای فوق العادهٔ وی از سر تحسین از حالت نشسته به حالت ایستاده درآمده و او را تشویق می کنند. در رم باستان فرماندهان نظامی که از جنگ بازمی گشتند ( مانند مارکوس لیسیینیوس کراسوس پس از شکستش اسپارتاکوس ) و پیروزی هایش کاملاً شرایط یک تریومف را نداشتند اما هنوز شایسته تقدیر بودند، مورد تشویق قرار می گرفتند. به این تشویق در انگلیسی «اُوِیشن» ( به انگلیسی: ovation ) گفته می شود که از واژهٔ لاتین اُوو ( ovo ) به معنای «من خوشحالم» است. در زبان انگلیسی از حدود ۱۸۳۱ م. به بعد این واژه برای تشویق کردن طولانی به کار رفته است.
تشویق شدن ایستاده یک افتخار ویژه محسوب می شود. این نوع تشویق اغلب در زمان ورود یا خروج یک سخنران یا خواننده صورت می گیرد، و گاهی حضار تا زمانی که شخص مذکور سخنرانی را آغاز یا صحنه را ترک کند به کف زدن ادامه می دهند.