تسبیح در احادیث

[ویکی فقه] در احادیث ، تسبیح با اهمیت شمرده شده و، مانند تحمید و تکبیر و تهلیل، از جمله اذکاری است که گفتن آن به مسلمانان توصیه شده است. مصدر مَنحوتِ (تراشیده شده) سبحان اللّه، «سَبْحَلَه» است، نظیر بَسمَله و حَمدَلَه.
بنا بر حدیثی از پیامبر اکرم ، تسبیح یکی از اذکاری است که خداوند آن را بر گزیده است و در احادیث برای آن اجر و ثواب بسیاری ذکر شده است.

تسبیح عملی
از برخی احادیث چنین برداشت می شود که تسبیح منحصر به ذکر زبانی نیست، بلکه انجام دادن برخی کارها و نفس برخی احوال نیز تسبیح به شمار می آید، از جمله: تعلیم و تعلم ، تنفس و سکوت و خواب روزه دار، تضرع و نَفَس کسی که در غم ائمه اطهار باشد.

شرائط
گفته شده است که تسبیح باید باتوجه به عظمت خدا و حضور آن در قلب باشد تا قلبِ تسبیح کننده خاشع شود و خداوند نیز تسبیح کنندگان را یاری می کند.

ذکر موجودات
...