ترعید

لغت نامه دهخدا

ترعید. [ ت َ ] ( ع مص ) در اصطلاح قاریان ، مرتعش کردن صدا هنگام تلاوت قرآن کریم. صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آرد:نزد پاره ای از متأخران قاریان آن است که قاری در حین تلاوت کلام اﷲ آواز خود را بنحوی از حنجره خود بیرون آورد که گویی از فرط سرما یا شدت درد صدای او مرتعش میباشد و این صفت در موقع تلاوت کلام اﷲ زشت و منهی عنها است ، کذا فی الاتقان. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ترعید، قرائت با صدای بسیار بلند، شبیه رعد؛ از انواع تغنی به قرآن است.
«ترعید» در لغت به معنای ترس همراه لرزش است و در اصطلاح به صدای بسیار بلند شبیه رعد می گویند؛ مانند کسی که از سرما یا درد با صدای بلند و لرزان بانگ سر می دهد.
نوعی قرائت غیر مجاز
«ترعید» نوعی قرائت غیر مجاز و از گونه های تغنی به قرآن است.

پیشنهاد کاربران

بپرس