[ویکی فقه] تبری اصحاب کهف (قرآن). اصحاب کهف از مشرکان و خدایان آنها تبری جستند و به غار پناه بردند.
اصحاب کهف پس از تبری از مشرکان و خدایان آنان به غار پناهنده شدند:واذ اعتزلتموهم وما یعبدون الا الله فاووا الی الکهف ینشر لکم ربکم من رحمته ویهیئ لکم من امرکم مرفقا.و (به آنها گفتیم: ) هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستند کناره گیری کردید، به غار پناه برید که پروردگارتان (سایه) رحمتش را بر شما می گستراند و در این امر، آرامشی برای شما فراهم می سازد! این آیه فراز دوم از محاوره آنان را بعد از بیرون شدن از میان مردم و اعتزالشان از آنان و از خدایان آنان حکایت می کند، که بعضی از ایشان پیشنهاد کرده که داخل غار شوند و خود را از دشمنان دین پنهان کنند. و اینکه این پیشنهاد خود الهامی الهی بوده که به دل ایشان انداخته که اگر چنین کنند خدا به لطف و رحمت خود با آنان معامله می کند، و راهی که منتهی به نجاتشان از زورگوئی های قوم و ستم های ایشان باشد پیش پایشان می گذارد. ابن عباس گوید: این جمله، قسمتی از گفتار تملیخا، رئیس اصحاب کهف است. وی به آنها گفت: هنگامی که از بت پرستان کناره گیری کردید و از معبودهای آنها فاصله گرفتید و تنها از خداوند یکتا کناره گیری نکردید و فاصله نگرفتید، هرگز عبادت او را ترک نخواهید کرد. استثنای این جمله، ممکن است متصل باشد. زیرا در میان آنها کسانی بودند که خدا را به معیت بتها پرستش می کردند. ممکن است استثنا منقطع باشد و این در صورتی است که آنها فقط بت پرست بوده، به پرستش خداوند یکتا، هیچگونه عنایتی نداشته اند. فاووا الی الکهف ینشر لکم ربکم من رحمته و یهیئ لکم من امرکم مرفقا: اکنون به طرف غار رو کنید و آنجا را منزل و ماوای خود قرار دهید، تا خداوند از نعمت خود بر شما بگستراند و دشواری ها را بر شما آسان گرداند و دست ستم شاه را از سر شما کوتاه سازد و لطف خود را شامل حال شما گرداند.
اصحاب کهف پس از تبری از مشرکان و خدایان آنان به غار پناهنده شدند:واذ اعتزلتموهم وما یعبدون الا الله فاووا الی الکهف ینشر لکم ربکم من رحمته ویهیئ لکم من امرکم مرفقا.و (به آنها گفتیم: ) هنگامی که از آنان و آنچه جز خدا می پرستند کناره گیری کردید، به غار پناه برید که پروردگارتان (سایه) رحمتش را بر شما می گستراند و در این امر، آرامشی برای شما فراهم می سازد! این آیه فراز دوم از محاوره آنان را بعد از بیرون شدن از میان مردم و اعتزالشان از آنان و از خدایان آنان حکایت می کند، که بعضی از ایشان پیشنهاد کرده که داخل غار شوند و خود را از دشمنان دین پنهان کنند. و اینکه این پیشنهاد خود الهامی الهی بوده که به دل ایشان انداخته که اگر چنین کنند خدا به لطف و رحمت خود با آنان معامله می کند، و راهی که منتهی به نجاتشان از زورگوئی های قوم و ستم های ایشان باشد پیش پایشان می گذارد. ابن عباس گوید: این جمله، قسمتی از گفتار تملیخا، رئیس اصحاب کهف است. وی به آنها گفت: هنگامی که از بت پرستان کناره گیری کردید و از معبودهای آنها فاصله گرفتید و تنها از خداوند یکتا کناره گیری نکردید و فاصله نگرفتید، هرگز عبادت او را ترک نخواهید کرد. استثنای این جمله، ممکن است متصل باشد. زیرا در میان آنها کسانی بودند که خدا را به معیت بتها پرستش می کردند. ممکن است استثنا منقطع باشد و این در صورتی است که آنها فقط بت پرست بوده، به پرستش خداوند یکتا، هیچگونه عنایتی نداشته اند. فاووا الی الکهف ینشر لکم ربکم من رحمته و یهیئ لکم من امرکم مرفقا: اکنون به طرف غار رو کنید و آنجا را منزل و ماوای خود قرار دهید، تا خداوند از نعمت خود بر شما بگستراند و دشواری ها را بر شما آسان گرداند و دست ستم شاه را از سر شما کوتاه سازد و لطف خود را شامل حال شما گرداند.
wikifeqh: تبری_اصحاب_کهف_(قرآن)