[ویکی فقه] تأویل ممدوح. تاویل ممدوح، تاویل مطابق واقع است.
تاویل صحیح و واقعی آیات قرآن که از منبع وحی و علم الهی سرچشمه می گیرد، «تاویل ممدوح» است و جز خداوند و راسخان در علم، کسی از آن اطلاعی ندارد: (... وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم...) ؛ "با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند".
تاویل صحیح و واقعی آیات قرآن که از منبع وحی و علم الهی سرچشمه می گیرد، «تاویل ممدوح» است و جز خداوند و راسخان در علم، کسی از آن اطلاعی ندارد: (... وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم...) ؛ "با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند".
[ویکی فقه] تاویل ممدوح، تاویل مطابق واقع است.
تاویل صحیح و واقعی آیات قرآن که از منبع وحی و علم الهی سرچشمه می گیرد، «تاویل ممدوح» است و جز خداوند و راسخان در علم، کسی از آن اطلاعی ندارد: (... وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم...) ؛ "با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند".
فرق بین تاویل و تفسیر
اغلب محققان گفته اند تفسیر، ناظر به «لفظ» است؛ اما تاویل، ناظر به ساختمان جمله و نحوه تعبیر؛ چنان که وقتی در قرآن می فرماید (ان ربک لبالمرصاد)؛ "زیرا پروردگار تو سخت در کمین است" ؛ از نظر تفسیر، «مرصاد» از «رصد» به معنای مراقبت و نظارت گرفته شده و به معنای محل رصد و مراقبت و کمین است؛ ولی چون به واقع، خداوند در کمین یا کمینگاه ننشسته است، از نظر تاویل آیه، اهل نظر و زبان از این تعبیر کنایی، علم و احاطه و حضور خداوند، و از لحن آیه، تحذیر و هشداری بلیغ درمی یابند و پی می برند که خداوند از کردار و رفتارشان غافل نیست.این گونه تاویل که همه مفسران بزرگ شیعه و سنی در تفسیرهایشان آورده اند، از تاویل ها و تفسیرهای مستحسن و ممدوح است.
تاویل صحیح و واقعی آیات قرآن که از منبع وحی و علم الهی سرچشمه می گیرد، «تاویل ممدوح» است و جز خداوند و راسخان در علم، کسی از آن اطلاعی ندارد: (... وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم...) ؛ "با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمی داند".
فرق بین تاویل و تفسیر
اغلب محققان گفته اند تفسیر، ناظر به «لفظ» است؛ اما تاویل، ناظر به ساختمان جمله و نحوه تعبیر؛ چنان که وقتی در قرآن می فرماید (ان ربک لبالمرصاد)؛ "زیرا پروردگار تو سخت در کمین است" ؛ از نظر تفسیر، «مرصاد» از «رصد» به معنای مراقبت و نظارت گرفته شده و به معنای محل رصد و مراقبت و کمین است؛ ولی چون به واقع، خداوند در کمین یا کمینگاه ننشسته است، از نظر تاویل آیه، اهل نظر و زبان از این تعبیر کنایی، علم و احاطه و حضور خداوند، و از لحن آیه، تحذیر و هشداری بلیغ درمی یابند و پی می برند که خداوند از کردار و رفتارشان غافل نیست.این گونه تاویل که همه مفسران بزرگ شیعه و سنی در تفسیرهایشان آورده اند، از تاویل ها و تفسیرهای مستحسن و ممدوح است.
wikifeqh: تأویل_ممدوح