تاناکا هیساشیگه ( به ژاپنی: 田中 久重 ) ( نام هیساشیگه، نام خانوادگی تاناکا ) یک مخترع و مهندس ژاپنی بود که در دوره ادو و عصر میجی در ژاپن می زیست. او یکی از مؤسسین شرکت توشیبا بود و لقبش، توماس ادیسون ژاپن می باشد. [ ۱] عروسک های معروف ژاپنی کاراکوری ساختهٔ وی می باشند.
تاناکا در کورومه، ولایت چیکوگو ( استان فوکوئوکا کنونی ) به دنیا آمد. او پسر بزرگ یک استاد کار پوسته لاک پشت بود. تاناکا که از سنین پایین شاگردی می کرد، صنعتگری با استعداد بود. او در سن هشت سالگی، سنگ جوهری دارای یک قفل مخفی اختراع کرد که برای باز کردن آن باید تاری را به طرز خاصی بپیچاند. تاناکا در سن ۱۴ سالگی دستگاه بافندگی را اختراع کرد که می توانست طرح های پیچیده ای را به درون پارچه ببافد.
تاناکا از سن ۲۰ سالگی شروع به ساخت عروسک های اتوماتیک «کاراکوری» کرد، این عروسک ها که فنری، پنوماتیک و هیدرولیکی بودند[ ۲] ، قابلیت انجام حرکات نسبتاً پیچیده ای داشتند و به شدت مورد تقاضا اشراف کیوتو، دایمیو ها و دربار شوگان بودند. تاناکا در سن ۲۱ سالگی با ساختن این عروسک های کوکی، در سراسر کشور در جشنواره ها برنامه اجرا می کرد. او از عهده گیری کسب و کار خانوادگی خود امتناع کرد و آن را به برادر کوچکترش سپرد تا تمام توجه اش را صرف عروسک های کاراکوری کند. غالبا عروسک های «یومی - هیکی دوجی» ( به معنای پسر تیرانداز ) و «موجی - کاکی» ( به معنای عروسک نامه نویس ) از بهترین شاهکار های او محسوب می شود. [ ۳] با این حال تاناکا در اواسط دهه سی سالگی، تمایل داشت محصولات کاربردی تری را بسازد.
تاناکا در سال ۱۸۳۴، به اوساکا نقل مکان کرد و در آنجا آزمایش هایی پنوماتیک، هیدرولیک و انواع نورپردازی ها مبتنی بر روغن کلزا انجام داد؛ از جمله کارهای او یک شمعدان جیبی و یک چراغ نفتی با پمپ سوخت تحت فشار هوا بودند که به شدت محبوب واقع شدند. سپس تاناکا به کیوتو نقل مکان کرد و درآنجا به یادگیری علوم غربی ( «رانگاکو» ) و نجوم پرداخت. او یک پمپ آتش نشانی پنوماتیک اختراع کرد و در سال ۱۸۵۱، یک ساعت ژاپنی موسوم به «ساعت هزار ساله» ساخت که اکنون توسط دولت ژاپن به عنوان یک میراث فرهنگی حائز اهمیت تلقی شده هست.
با پیشرفت جنبش سوننو جوئی، فضا کیوتو به طرز فزاینده ای نسبت به تاثیرات و فناوری های کشور های خارجی مقاومت می کرد و خطرناک شد؛ و تاناکا توسط سانو سونه تامی به قلمروی ساگا در کیوشو دعوت شد و مورد استقبال دایمیوآنجا، نابه شیما نائوماسا، قرار گرفت. در مدتی که تاناکا در ساگا بود، او موفق به ساخت و طراحی اولین لوکوموتیو بخار و کشتی جنگی بخار محصول ژاپن شد. با وجود اینکه تاناکا در این زمینه هیچ تجربه قبلی نداشت، اما با دسترسی به یک کتاب مرجع هلندی و تماشا یک موتور بخار ( که یفیمی پوتیاتین، دیپلمات روسی، آن را به نمایش گذاشته بود ) در طول بازدید از ناکازاکی در سال ۱۸۵۳، در انجام آن کار موفق گشت. تاناکا بعدها در مرکز آموزش نیروی دریایی ناگاساکی به تحصیل پرداخت. پس از تعطیلی مرکز و خروج مشاوران هلندی اش، تاناکا به ساگا بازگشت و در «سیرن کاتا» ( Seirenkata ) مشغول به کار شد. تاناکا در آنجا موفق شد لوکوموتیو بخار و نمونه هایی از کشتی بخار جنگی ( هم با پروانه و هم با چرخ های جانبی ) بسازد و آزمایش هایی برای ساخت تلگراف و تاسیس کارخانه شیشه سازی انجام داد. تاناکا در ساخت یک کوره بازتابی در ساگا برای تولید اسلحه آرمسترانگ ( نوعی توپ ) . او در سال ۱۸۶۴، به زادگاهش کورومه بازگشت و در آنجا به توسعه تسلیحات مدرن کمک کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاناکا در کورومه، ولایت چیکوگو ( استان فوکوئوکا کنونی ) به دنیا آمد. او پسر بزرگ یک استاد کار پوسته لاک پشت بود. تاناکا که از سنین پایین شاگردی می کرد، صنعتگری با استعداد بود. او در سن هشت سالگی، سنگ جوهری دارای یک قفل مخفی اختراع کرد که برای باز کردن آن باید تاری را به طرز خاصی بپیچاند. تاناکا در سن ۱۴ سالگی دستگاه بافندگی را اختراع کرد که می توانست طرح های پیچیده ای را به درون پارچه ببافد.
تاناکا از سن ۲۰ سالگی شروع به ساخت عروسک های اتوماتیک «کاراکوری» کرد، این عروسک ها که فنری، پنوماتیک و هیدرولیکی بودند[ ۲] ، قابلیت انجام حرکات نسبتاً پیچیده ای داشتند و به شدت مورد تقاضا اشراف کیوتو، دایمیو ها و دربار شوگان بودند. تاناکا در سن ۲۱ سالگی با ساختن این عروسک های کوکی، در سراسر کشور در جشنواره ها برنامه اجرا می کرد. او از عهده گیری کسب و کار خانوادگی خود امتناع کرد و آن را به برادر کوچکترش سپرد تا تمام توجه اش را صرف عروسک های کاراکوری کند. غالبا عروسک های «یومی - هیکی دوجی» ( به معنای پسر تیرانداز ) و «موجی - کاکی» ( به معنای عروسک نامه نویس ) از بهترین شاهکار های او محسوب می شود. [ ۳] با این حال تاناکا در اواسط دهه سی سالگی، تمایل داشت محصولات کاربردی تری را بسازد.
تاناکا در سال ۱۸۳۴، به اوساکا نقل مکان کرد و در آنجا آزمایش هایی پنوماتیک، هیدرولیک و انواع نورپردازی ها مبتنی بر روغن کلزا انجام داد؛ از جمله کارهای او یک شمعدان جیبی و یک چراغ نفتی با پمپ سوخت تحت فشار هوا بودند که به شدت محبوب واقع شدند. سپس تاناکا به کیوتو نقل مکان کرد و درآنجا به یادگیری علوم غربی ( «رانگاکو» ) و نجوم پرداخت. او یک پمپ آتش نشانی پنوماتیک اختراع کرد و در سال ۱۸۵۱، یک ساعت ژاپنی موسوم به «ساعت هزار ساله» ساخت که اکنون توسط دولت ژاپن به عنوان یک میراث فرهنگی حائز اهمیت تلقی شده هست.
با پیشرفت جنبش سوننو جوئی، فضا کیوتو به طرز فزاینده ای نسبت به تاثیرات و فناوری های کشور های خارجی مقاومت می کرد و خطرناک شد؛ و تاناکا توسط سانو سونه تامی به قلمروی ساگا در کیوشو دعوت شد و مورد استقبال دایمیوآنجا، نابه شیما نائوماسا، قرار گرفت. در مدتی که تاناکا در ساگا بود، او موفق به ساخت و طراحی اولین لوکوموتیو بخار و کشتی جنگی بخار محصول ژاپن شد. با وجود اینکه تاناکا در این زمینه هیچ تجربه قبلی نداشت، اما با دسترسی به یک کتاب مرجع هلندی و تماشا یک موتور بخار ( که یفیمی پوتیاتین، دیپلمات روسی، آن را به نمایش گذاشته بود ) در طول بازدید از ناکازاکی در سال ۱۸۵۳، در انجام آن کار موفق گشت. تاناکا بعدها در مرکز آموزش نیروی دریایی ناگاساکی به تحصیل پرداخت. پس از تعطیلی مرکز و خروج مشاوران هلندی اش، تاناکا به ساگا بازگشت و در «سیرن کاتا» ( Seirenkata ) مشغول به کار شد. تاناکا در آنجا موفق شد لوکوموتیو بخار و نمونه هایی از کشتی بخار جنگی ( هم با پروانه و هم با چرخ های جانبی ) بسازد و آزمایش هایی برای ساخت تلگراف و تاسیس کارخانه شیشه سازی انجام داد. تاناکا در ساخت یک کوره بازتابی در ساگا برای تولید اسلحه آرمسترانگ ( نوعی توپ ) . او در سال ۱۸۶۴، به زادگاهش کورومه بازگشت و در آنجا به توسعه تسلیحات مدرن کمک کرد.
wiki: تاناکا هیساشیگ