تاسیتوس

تاسیتوس با نام کامل مارکوس کلودیوس تاسیتوس ( به لاتین: Marcus Claudius Tacitus ) ( زادهٔ حدود ۲۰۰ - درگذشتهٔ حدود ژوئن ۲۷۶ ) به مدت کوتاهی امپراتور روم از ۲۷۵ تا هنگام مرگش در ۲۷۶ بود.
پیش از آنکه تاسیتوس به عنوان امپراتور جدید روم قدرت را در دست بگیرد، آن سرزمین به مدت ۴۰ سال توسط امپراتوران و غاصبان قدرتی اداره می شد که دارای سابقهٔ نظامی به عنوان افسر ارتش بودند. پس از قتل امپراتور اورلیان در ۲۷۵، شورای نظامی از سنای روم دعوت کرد تا برای انتخاب نجیب زاده ای به عنوان رئیس دولت وارد عمل شود. شش ماه طول کشید تا سنا در سپتامبر ۲۷۵ رأی خود را صادر کرد و تاسیتوس را به عنوان امپراتور جدید برگزید. او سناتوری مسن و ثروتمند بود که سابقهٔ دو بار خدمت به عنوان کنسول را داشت.
تاسیتوس در مدت کوتاه فرمانرواییش درگیر جنگی مداوم با قبایل متجاوز در امپراتوری شرقی بود. تاسیتوس در ژوئن ۲۷۶ در تیانا ( نیگده در ترکیه امروزی ) درگذشت و مشخص نیست که آیا به دست سربازانش کشته شد یا بر اثر بیماری درگذشت. پس از او برادر ناتنیش فلوریان، امپراتور روم شد.

تاسیتوس (تاریخ نگار). پوبلیوس ( یا گایوس ) کرنلیوس تاسیتوس ( ۵۶ – ۱۱۷ ) سناتور و تاریخ نگاری رومی بود. باقیمانده های دو اثر مهم او – وقایع سالیانه و تواریخ – به بررسی دوران زمامداری امپراتوران روم، تیبریوس، کلادیوس، نرو و زمامداران سال چهار امپراتور می پردازد. [ ۱] این دو اثر برهه ای از تاریخ امپراتوری روم پس از مرگ آگوستوس در سال ۱۴ تا احتمالاً مرگ دومیتیان در سال ۹۶ را در بر می گیرد.
دیگر نوشته های او به بحث دربارهٔ فن خطابه، جرمنیا و زندگی پدرزنش آگریکولا با تمرکز بر عملیات نظامی او در بریتانیا می پردازد.
تاسیتوس را یکی از بزرگترین تاریخ نگاران رومی می دانند. او در دوره ای می زیست که به عصر نقره ای ادبیات لاتین معروف است. تاسیتوس همچنین به بینش نافذش در روانشناسی زورطلبی مشهور می باشد.
اطلاعات زیادی دربارهٔ زندگی شخصی تاسیتوس وجود ندارد و اطلاعات اندک دربارهٔ او از طریق اشارات خود او در آثارش، نامه های دوستش پلینی پسر و کتیبه ای در میلاسا در کاریا به دست آمده است.
تولد تاسیتوس به سال ۵۶ یا ۵۷ بود. در جوانی به تحصیل علم بلاغت در رم پرداخت تا برای کار در سیاست یا قانون آماده شود. در ۷۷ یا ۷۸ با یولیا آگریکولا، دختر فرماندهٔ معروف آگریکولا ازدواج نمود و در زمان وسپاسیان کارش را به عنوان سناتور آغاز کرد. در زمان تیتوس در سال ۸۱ یا ۸۲ به مقام کوایستوری و در سال ۸۸ به مقام پرایتوری رسید. او در نقش یک وکیل و یک سخنور مورد تحسین قرار گرفت هرچند کنیهٔ او تاسیتوس به معنای خاموش در مقایسه با توانایی او در سخنوری طعنه آمیز است.
او از سال ۸۹ تا ۹۳ به عنوان فرماندهٔ لژیون یا پُستی غیرنظامی به خدمت در استان ها پرداخت. تاسیتوس دوران حکومت وحشت دومیتیان ( ۸۱–۹۶ ) را از سر گذراند اما تجربهٔ این دوران در کنار شرمساری ناشی از همدستیش با ظالم به نفرت او از جباریت انجامید، موضوعی که در آثارش نیز مشهود است.
در سال ۹۷ در دوران حکومت نروا او کنسول سوفکتوس شد و پس از نطق در مراسم سوگواری کهنه سرباز پرآوازه لوسیوس ورجینیوس روفوس، شهرتش در مقام سخنور به اوج خود رسید. او یک سال بعد آگریکولا و جرمنیا را نوشت و منتشر ساخت. پس از آن مدتی خود را از سیاست کنار کشید تا آنکه بار دیگر در دوران فرمانروایی تراژان بازگشت. در سال ۱۰۰ تاسیتوس همراه با دوستش پلینی پسر، ماریوس پریسکوس، پروکنسول آفریقا ( استان روم ) را به اتهام فساد تحت تعقیب قضایی قرار دادند. پریسکوس گناهکار شناخته شده و تبعید شد.