تاریخچه زیارت اربعین

[ویکی فقه] روز بیستم ماه صفر چهلمین روز شهادت امام حسین (علیه السّلام) است، که زیارت آن حضرت فضیلت بسیار دارد. و زیارت نامه مخصوص دارد که معروف به زیارت اربعین است.
اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین (علیه السّلام) است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد. از آنجا که گرامی داشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راه های یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین (علیه السّلام) بویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد.امام حسن عسکری (علیه السّلام) در حدیثی علامت های «مؤمن» را پنج چیز شمرده است: نماز پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و «بسم الله» را در نماز، آشکارا گفتن: «عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: صَلاةُ اِحدی وَ خَمسین وَزِیارَةُ الا ربَعین...» زیارت اربعین که در این روز مستحب است، در کتب دعا آمده است و به این گونه شروع می شود: «السلامُ عَلی وَلِی اللهِ وَ حَبیبِهِ...» که این متن، از طریق صفوان جمال از امام صادق (علیه السّلام) روایت شده است. زیارت دیگر آن است که جابر بن عبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت بعنوان زیارت نامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده و با جمله «السلامُ عَلَیکم یا آلَ الله...» شروع می شود. مورخان نوشته اند که جابر بن عبدالله انصاری، همراه عطیه عوفی موفق شدند که در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین (علیه السّلام) نائل آیند. وی که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گام های کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی (علیهما السّلام) آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: «حَبیبٌ لا یجیبُ حَبیبَهُ...» آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهداء کرد و آنان را هم زیارت نمود.