انگشتر

[ویکی فقه] حلقه ای معمولاً فلزی در انواع نگین دار و بی نگین، مخصوص انگشت را انگشتر می گویند و از احکام آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، صوم، حج، جهاد، نکاح، یمین و ارث آمده است.
به دست کردن انگشتر طلا برای مرد، حرام و به دست کردن انگشتر آهنی برای مرد و زن، مکروه است. نهادن انگشتر در انگشت سبّابه (انگشت بین شصت و میانی) و نیز انگشت میانی و ترک آن در انگشت کوچک (خنصر) مکروه است. همچنین به دست کردن انگشتر عقیق، بویژه یمانی، و نیز به دست راست کردن انگشتر مستحب است.
طهارت
همراه داشتن انگشتر منقوش به اسماء الـهی در حال تخلی و نیز استنجاء با دست مزیّن به انگشتر منقوش به اسماء الـهی، و بنابر قول مشهور اسماء امامان معصوم و انبیا علیهم السّلام و به تصریح برخی، حضرت فاطمه سلام اللّه علیها در صورت نرسیدن نجاست به آن، مکروه و در صورت نجس شدن آن، حرام است. همچنین استنجاء با انگشتر دارای نگین سنگ زمزم مکروه است. حرکت دادن یا جا به جا کردن انگشتر هنگام وضو یا غسل، با علم به رسیدن آب به زیر آن، مستحب و در صورت علم به نرسیدن آب به زیر آن و یا شک در رسیدن آب، واجب است. نیز بیرون آوردن انگشتر هنگام تیمم واجب است.
صلات
به قول مشهور، نماز مرد همراه با انگشتر طلا و نماز مرد و زن با انگشتر غصبی باطل است. نماز خواندن با انگشتر آهنی و به قول مشهور با انگشتر منقوش به تصویر حیوان یا انسان مکروه، و در کراهت نماز خواندن با انگشتر منقوش به تصویر غیر جاندار، مانند درخت، اختلاف است. نماز خواندن با انگشتر عقیق، بویژه عقیق یمانی و نیز انگشتری که نگین آن بلور باشد مستحب است. نماز با انگشتر نجس صحیح است. شمارش تعداد رکعات نماز با جا به جا کردن انگشتر جایز است.
صوم
...

اَنگُشتَر یا حَلقهٔ دست نواری معمولاً از جنس های مختلف مانند فلز، چوب، شیشه و پلاستیک است که معمولاً به عنوان آلت زینتی به دور انگشتان دست قرار می گیرد. [ ۱] اولین بار مصریان باستان بودند که با استفاده از چرم و یا نی حلقه هایی می ساختند. [ ۲]
انگشتر که به انگشت می شود یکی از نمادین ترین جواهر آلات است زیرا بعضی از انگشترها حلقه ازدواج هستند و بعضی از انگشترها میراث خانوادگی اشخاصند که از مادر یا پدر آنها به ارث رسیده است. حلقه های ویژه انگشت دست را انگشتر نیز می گویند. حلقه های زینتی دیگری برای بازو یا گردن نیز وجود دارد. برخی از انگشترها بسیار بزرگ و درشت هستند که برای دستان ظریف و کوچک مناسب نیست. اما افرادی با انگشتان کشیده در انتخاب مدل انگشتر آزادند.
انگشتر عقیق، انگشتری معمولاً با رکاب نقره است که سنگ زینتی آن سنگ عقیق باشد و سنگ عقیق نوعی در کوهی و از جنس سیلیس می باشد.
انگشتر عقیق انواعی دارد که به علت تفاوت رنگ ها و طرح ها یا براقیت و … به اسامی مختلفی نامگذاری شده است، با ارزش ترین نوع آن عقیق یمنی است.
انگشتر ازدواج ( Wedding rings ) : در مراسم ازدواج و به عنوان نشان و نماد عهد و پیمان بین دو نفر در نظر می شود و عموماً پس از قرائت خطبه عقد و با جابجایی بین خانم و آقا به صورت پیشکش استفاده آن آغاز گشته و به منظور نشان دادن پایبندی به عهد و پیمانِ زناشویی تا پایان عمر به عنوان یادگاری مهم حفظ می شود.
این سبک از انگشتر بیشتر در بین افراد عضو در کلوپ های خاص، فارغ التحصیلان دانشگاه یا محصلین، اعضای باشگاه های ورزشی و غیره کاربرد دارد و غالباً شامل انگشترهای متحدالشکلی می شود که اعضا به نشانه اشتراک فکری، شغلی یا موارد دیگر سفارش داده و از آن استفاده می کنند.
انگشتر به دو روش سنتی یا دست ساز و ماشینی یا ریختگری ساخته می شود.
انگشترهای دست ساز با روش سنتی و ابزارهای ابتدایی ساخته می شوند. در این روش هنرمند انگشتر را با ابزارهای ابتدایی و به روش سنتی می سازد. تمام زیبایی اثر به ذوق، سلیقه و مهارت هنرمند بستگی دارد.
در این روش با استفاده از طراحی کامپیوتری، ساخت مدل با رزین، قالب گیری و ماشین آلات ریختگی انگشترها تولید می شوند.
گرچه در این روش حجم تولید محصولات بسیار بالاتر از انگشترهای دست ساز می باشد ولی انگشترهای دست ساز به جهت هنر دست و اعتبار هنرمند خالق اثر ارزش بیشتری از انگشترهای ماشینی دارند.

انگشتر (مجموعه تلویزیونی). انگشتر ( به انگلیسی: Fingersmith ) یک مجموعه تلویزیونی کوتاه بریتانیایی است. این سریال کوتاه بر اساس رمانی به همین نام نوشته سارا واترز ساخته شده است.

اَنگُشتر
(یا: انگشتری؛ خاتم) حلقه ای از طلا یا نقره یا فلزاتی جز آن یا سنگ های کریمه که معمولاً با کار گذاشتن سنگ یا سنگ هایی تراش داده بر آن زینت شده اند. در میانِ اقلام زینتیِ یافت شده در گنجینه های باستانیِ ایران، سهم انگشتری از دیگر اقلام، به ویژه گردن آویز و دستبند، بسیار کم تر بوده است، از این رو نمی توان یقین کرد که انگشتر صرفاً شی ای زینتی بوده، یا کارکردهای دیگری هم داشته است. همین قدر می دانیم که انگشترسازی ایرانی، به تبع جواهرسازی از سنّت های سومری و آشوری بهره برده است. پیشینۀ بردست کردنِ انگشتر در اسلام، به دورۀ پیامبر (ص) بازمی گردد. در خبر است که پیامبر (ص) و امامان و خلفا هر یک انگشتر یا انگشترهایی داشته اند که از آن ها به مثابۀ مهر استفاده می شده است. این که مسلمانان رسم مُهر/انگشتر را از چه قومی برگرفته اند پوشیده است. گمان برتر آن است که رسم مهر/انگشتر در میان شاه/پیامبرانِ اسرائیل، که نمونۀ مشهور کمابیش افسانه ای آن انگشتر حضرت سلیمان است، مرسوم بوده و مسلمانان این رسم را از عبرانیان برگرفته اند. در اسلام اخبار و احادیث فراوان دربارۀ انگشتر نقل شده است. «تَخَتُّم» لفظی که در احادیث و اخبار، به معنی «انگشتر به دست کردن» به کار می رود، رسمی حسنه است که عموم مؤمنان عمل بدان را از محسناتِ ایمانی دانسته اند. مردان از به دست کردنِ انگشترِ طلا نهی شده اند. از به دست کردن انگشترهای آهنی و مسی، به کراهت یاد شده است. از جنسِ انگشتر، جنسِ نگین آن و محل قرار گرفتنش، روایت های فراوان در دست است. در خبر است که استفاده از انگشتریِ با نگین عقیق، به هنگام نماز، نیکو است. پیداست که ابتدا امرا و خلفا انگشتر را، آن هم برای زینت، به کار برده اند و سپس رواج عام یافته است. علمای شیعه از انگشتر، در حکمِ مُهر نیز استفاده می کرده اند و پس از درگذشتِ مراجع، انگشتر آنان را طی مراسمی خُرد می کردند. انگشتر در خوابگزاری ها، به حسب نوعِ خواب، تفسیرهای گوناگون دارد.