تاریخچه بشریه

[ویکی فقه] بشریه عنوانی است که به پیروان ابوسهل بشر بن معتمر هلالی اطلاق می شود.
ابوسهل اصالتا از مردم کوفه بود که در آغاز در بصره و از تربیت یافتگان مکتب معتزله بصره به شمار می آمد ولی معروف به بغدادی می باشد. از تاریخ تولد وی اطلاع دقیقی در دست نیست ولی مسلما متولد قرن دوم هجری می باشد. وی مکتب اعتزال را از بشر بن سعید و عثمان زعفرانی که از شاگردان واصل بن عطاء بودند گرفت و به بغداد رفت و مکتب معتزله بغداد را بنیان گذاشت.
توانایی ابوسهل
او در زمان خود به ریاست معتزله نائل گردید. شهرستانی او را افضل علمای معتزله خوانده است. ابوسهل شاعری توانا هم بوده که برخی کتب کلام و فقه را به نظم درآورد. روش او در شاعری مسمط و مزدوج بوده است.مسمط در اصطلاح، شعری است که دارای چند بند متحد الوزن بوده و هر بند قافیه مشخصی داشته باشد و فقط آخرین مصرع هر بیت قافیه اش با مصرعهای پایانی پیشین متفاوت باشد.تجنیس مزدوج یا مکرر این است که در آخر ابیات یا اسجاع دو لفظ متناجس پهلوی یکدیگر بیایند و اگر در صدر لفظ زیادتی باشد روا باشد.
تمایل به تشیع
بشر متمایل به شیعه بوده است. به همین دلیل در دوره خلافت هارون الرشید، به زندان افتاد و در زندان قصیده ای مشتمل بر چهل هزار بیت سرود و در آن آراء و عقاید مخالفینش را رد نمود. اما در دوره خلافت مامون، عزیز و مقرب بود. او یکی از امضا کنندگان عهدنامه ولایتعهدی امام رضا (علیه السّلام) می باشد.
بدگمانی به ابوهذیل
...