تاریخ یهودیان در المان

تاریخ یهودیان در آلمان. تاریخچه یهودیان آلمان به قرون وسطای آغازین ( سده های ۵ تا ۱۰ میلادی ) و قرون وسطای میانه ( تقریباً ۱۰۰۰ تا ۱۲۹۹ میلادی ) بازمی گردد. جامعه یهودیان آلمان تحت حکومت شارلمانی به رشد خود ادامه داد، اما با فرارسیدن جنگ های صلیبی آسیب های بسیار دید. اتهامات مبتنی بر مسموم کردن منابع آبی و مرگ سیاه ( میان ۱۳۴۶–۵۳ ) باعث کشتار انبوهی از یهودیان آلمان و مهاجرت گسترده ایشان به لهستان شدند. [ ۲] جوامع یهودی شهرهای ماینتس، اشپیر، و ورمس مرکز کار و فعالیت یهودیان در دوران وسطی بودند که در آن ها اسقف های مسیحی به سرپرستی یهودیان و حفاظت از ایشان می پرداختند. نخستین جنگ صلیبی با خود دوره ای از تعقیب و آزار یهودیان را به همراه داشت که در آن ساکنان یهودی بعضی شهرها همچون تری یر، وورمس، ماینتز، و کلن به کل قتل عام شدند. جنگ بر ضد هوسی های از دین برون شده نیز بهانه دیگری برای تعقیب یهودیان داد. تا پایان سده ۱۵ میلادی، نفرت دینی از یهودیان آنان را مسبب همه بدی ها به نمایش می گذاشت. قساوت های کازاک های خملنیتسکی در هنام قیامش در ۱۶۴۸ در لهستان باعث مهاجرت دوباره بخشی از این یهودیان به غرب آلمان شدند. با سقوط ناپلئون در ۱۸۱۵، ناسیونالیسم فزاینده به سرکوب یهودیان دامن زد. از اوت تا اکتبر ۱۸۱۹، پوگروم هایی که بعدها به شورش های هپ - هپ معروف شدند در سراسر آلمان پدید آمدند. در این هنگام، بسیاری از ایالت های آلمان به کنار زدن حقوق مدنی یهودیان پرداختند و باعث مهاجرت یهودیان شدند.
از زمان موسی مندلسون تا سده ۲۰، جامعه یهودی آلمان به تدریج به رهاسازی پرداخت و سپس به رونق رسید. [ ۳] در ژانویه ۱۹۳۳، نزدیک به ۵۲۲٬۰۰۰ یهودی در آلمان زندگی می کردند. پس از آنکه نازی ها قدرت را در دست گرفتند و سیاست های ضدیهودی خود را اجرا کردند، فشار بر یهودیان به شدت بالا رفت. نزدیک به ۶۰ درصد ( برابر ۳۰۴٬۰۰۰ ) دست به مهاجرت از آلمان در شش سال نخست حکومت نازی زدند. در ۱۹۳۳، تعقیب یهودیان از سیاست های اصلی حزب نازی شد و در ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶، سخت گیری های ضدیهودی شدت پیدا کرد. در ۱۹۳۶، یهودیان از همه شغل های تخصصی منع شدند و نمی توانستند در آموزش، سیاست، آموزش عالی، و صنعت وارد شوند. نیروهای اس اس دستور به اجرای شب بلورین در نوامبر ۹ و ۱۰ سال ۱۹۳۸ دادند. در این شب ها، مغازه ها و ادارات یهودی تخریب شدند و بسیاری از کنیسه ها به آتش کشیده شدند. تا آغاز جنگ جهانی دوم، تنها نزدیک به ۲۱۴٬۰۰۰ در آلمان باقی مانده بودند.