تاریخ یهودیان در استرالیا از سال ۱۷۸۸ که انگلیس در استرالیا مستعمره تشکیل داده بود آغاز می شود. اگرچه اروپایی ها قبل از سال ۱۷۸۸ به استرالیا سفر کرده بودند، اما هیچ مدرکی در مورد ملوانان یهودی در بین خدمه وجود ندارد. اولین یهودیانی که به استرالیا آمده اند، در اثر انتقال محکومین به ناوگان بوتانی در سال ۱۷۸۸ با اولین ناوگان مستقر اولین شهرک اروپایی در این قاره، در محل سیدنی کنونی، صورت گرفت. [ ۱]
۹۷٬۳۳۵ استرالیایی بودند که در سرشماری سال ۲۰۱۱ خود را یهودی معرفی کردند، [ ۲] اما تعداد واقعی آنها ۱۱۲٬۰۰۰ نفر تخمین زده می شود. [ ۳] ( پاسخ به پرسش در سرشماری اختیاری بود ) اکثریت یهودیان اشکنازی هستند، بسیاری از آنها پناهنده یهودی هستند، از جمله بازماندگان هولوکاست[ ۴] که در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن وارد شدند. یهودیان حدود ۰٫۵٪ از جمعیت استرالیا را تشکیل می دهند.
یهودیان استرالیا هرگز بیش از ۱٪ از کل جامعه را تشکیل نمی دادند. [ ۵] هشت تا از محکومین حمل و نقل به خلیج بوتانی در سال ۱۷۸۸ روی اولین ناوگان به عنوان یهودی شناخته شده است. [ ۶] احتمالاً تعداد آنها بیشتر بود، اما تعداد دقیق آنها ممکن نیست زیرا سوابق حمل و نقل نشان دهنده دین یک محکوم نیست. تخمین زده می شود که بیش از هزار نفر دیگر از نژاد یهودی در ۶۰ سال آینده به عنوان محکوم به استرالیا فرستاده شده باشند. [ ۷] بیشتر آنها از لندن بودند، از طبقه کارگر بودند و مرد بودند. تنها ۷٪ از محکومین یهودی زن بودند، در حالی که محکومین غیر یهودی ۱۵٪. میانگین سنی محکومین یهودی ۲۵ سال بود، اما در محدوده سن ۸ سالگی تا برخی افراد مسن بود. استر آبراهامز ( که با ناوگان اول همراه دختر بچه اش رزانا آمد ) و ایکی سلیمان از جمله محکومین یهودی بودند.
در ابتدا، کلیسای انگلیس آیین مستقر در این مستعمره بود، و در طول سالهای ابتدایی حمل و نقل، همه محکومین موظف بودند که روزهای یکشنبه در مراسم کلیسای انگلیس شرکت کنند. این شامل کاتولیک های ایرلندی و همچنین یهودیان بود. به همین ترتیب، تحصیلات در شهرک جدید تا دهه ۱۸۴۰ تحت کنترل کلیسای آنگلیکان بود.
اولین حرکت به سمت تشکیلات در جامعه، تشکیل یک شورا کادیشا ( یک جامعه دفن یهودی ) در سیدنی در سال ۱۸۱۷ بود. در سال ۱۸۲۰، ویلیام کاپر زمینی را برای ایجاد یک گورستان یهودی در گوشه سمت راست قبرستان مسیحیان وقت اختصاص داد. بخش یهودیان برای امکان دفن یکی از جوئل جوزف ایجاد شده است. در طی ده سال آینده، تعداد اعضای جامعه افزایش چشمگیری نداشته و خدمات آن بیش از یک بار در سال فراخوانی نشده است. اختصاص واقعی زمین برای یک قبرستان مقدس یهودیان تا سال ۱۸۳۲ تصویب نشده بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف۹۷٬۳۳۵ استرالیایی بودند که در سرشماری سال ۲۰۱۱ خود را یهودی معرفی کردند، [ ۲] اما تعداد واقعی آنها ۱۱۲٬۰۰۰ نفر تخمین زده می شود. [ ۳] ( پاسخ به پرسش در سرشماری اختیاری بود ) اکثریت یهودیان اشکنازی هستند، بسیاری از آنها پناهنده یهودی هستند، از جمله بازماندگان هولوکاست[ ۴] که در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن وارد شدند. یهودیان حدود ۰٫۵٪ از جمعیت استرالیا را تشکیل می دهند.
یهودیان استرالیا هرگز بیش از ۱٪ از کل جامعه را تشکیل نمی دادند. [ ۵] هشت تا از محکومین حمل و نقل به خلیج بوتانی در سال ۱۷۸۸ روی اولین ناوگان به عنوان یهودی شناخته شده است. [ ۶] احتمالاً تعداد آنها بیشتر بود، اما تعداد دقیق آنها ممکن نیست زیرا سوابق حمل و نقل نشان دهنده دین یک محکوم نیست. تخمین زده می شود که بیش از هزار نفر دیگر از نژاد یهودی در ۶۰ سال آینده به عنوان محکوم به استرالیا فرستاده شده باشند. [ ۷] بیشتر آنها از لندن بودند، از طبقه کارگر بودند و مرد بودند. تنها ۷٪ از محکومین یهودی زن بودند، در حالی که محکومین غیر یهودی ۱۵٪. میانگین سنی محکومین یهودی ۲۵ سال بود، اما در محدوده سن ۸ سالگی تا برخی افراد مسن بود. استر آبراهامز ( که با ناوگان اول همراه دختر بچه اش رزانا آمد ) و ایکی سلیمان از جمله محکومین یهودی بودند.
در ابتدا، کلیسای انگلیس آیین مستقر در این مستعمره بود، و در طول سالهای ابتدایی حمل و نقل، همه محکومین موظف بودند که روزهای یکشنبه در مراسم کلیسای انگلیس شرکت کنند. این شامل کاتولیک های ایرلندی و همچنین یهودیان بود. به همین ترتیب، تحصیلات در شهرک جدید تا دهه ۱۸۴۰ تحت کنترل کلیسای آنگلیکان بود.
اولین حرکت به سمت تشکیلات در جامعه، تشکیل یک شورا کادیشا ( یک جامعه دفن یهودی ) در سیدنی در سال ۱۸۱۷ بود. در سال ۱۸۲۰، ویلیام کاپر زمینی را برای ایجاد یک گورستان یهودی در گوشه سمت راست قبرستان مسیحیان وقت اختصاص داد. بخش یهودیان برای امکان دفن یکی از جوئل جوزف ایجاد شده است. در طی ده سال آینده، تعداد اعضای جامعه افزایش چشمگیری نداشته و خدمات آن بیش از یک بار در سال فراخوانی نشده است. اختصاص واقعی زمین برای یک قبرستان مقدس یهودیان تا سال ۱۸۳۲ تصویب نشده بود. [ ۸]
