تاریخ گرایی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
تاریخ گرایی[ ۱] ( به انگلیسی: Historicism ) یک رویکرد به تبیین وجود پدیده های به ویژه اجتماعی و فرهنگی ( از جمله ایده ها و باورها ) است که با مطالعه تاریخ آن ها و بررسی فرایند پیدایش آنها بیان می شود. این واژه به طور گسترده در فلسفه، انسان شناسی و جامعه شناسی استفاده می شود. [ ۲]
Historicism در فارسی به تاریخی گری، تاریخ گرایی، تاریخیت، اصالت تاریخ، تاریخ نگری، تاریخ باوری، تاریخ پرستی ترجمه شده است. [ ۳]
Historicism در فارسی به تاریخی گری، تاریخ گرایی، تاریخیت، اصالت تاریخ، تاریخ نگری، تاریخ باوری، تاریخ پرستی ترجمه شده است. [ ۳]
wiki: تاریخ گرایی
تاریخ گرایی (هنر). تاریخ گرایی ( به آلمانی: Historismus ) یا هیستوریسم ( به انگلیسی: Historicism ) شامل سبک های هنری است که از بازآفرینی سبک های تاریخی یا تقلید از کار صنعتگران تاریخی الهام می گیرند. [ ۱] این امر به ویژه در معماری، مانند معماری احیاءگری رایج است. از طریق ترکیب سبک های مختلف یا اجرای عناصر جدید، تاریخ گرایی می تواند زیبایی شناسی کاملاً متفاوتی نسبت به سبک های قبلی ایجاد کند؛ بنابراین، تنوع زیادی از طرح های ممکن را ارائه می دهد.
دورۀ معماری ویکتوریایی ( حدود ۱۹۰۰–۱۸۳۰ میلادی ) بیشتر شامل سبک های معماری است که می توان آن را به عنوان تاریخ گرایی توصیف کرد.
در تاریخ هنر، پس از نئوکلاسیکیسم که در دوران رمانتیک می توانست خود را یک جنبش تاریخ گرا تلقی کند، قرن نوزدهم شامل یک مرحلۀ تاریخ گرایی جدید بود که با تفسیر نه تنها از کلاسیک گرایی یونانی و رومی، بلکه از دوره های سبک شناسی بعدی نیز مشخص شد. به طور فزاینده ای معادل در نظر گرفته می شود. به ویژه در معماری و در ژانر نقاشی تاریخی، که در آن به موضوعات تاریخی با توجه فراوان به جزئیات دقیق دوره پرداخته می شد، تأثیر جهانی تاریخ گرایی به ویژه از دهۀ ۱۸۵۰ میلادی به بعد قوی بود. این تغییر اغلب به ظهور بورژوازی در طول انقلاب صنعتی و پس از آن مربوط می شود. در فرجام قرن، نمادگرایی و آر نُوو و به دنبال آن اکسپرسیونیسم و مدرنیسم عمل کردند تا تاریخ گرایی را کهنه جلوه دهند، اگرچه بسیاری از سفارشات عمومی بزرگ در قرن بیستم ادامه یافتند. سبک هنر و صنایع دستی توانست یک تاریخ گرایی بومی آزادتر را با عناصر آر نُوو و دیگر سبک های معاصر ترکیب کند.
تأثیر تاریخ گرایی تا دهۀ ۱۹۵۰ میلادی در بسیاری از کشورها به قوت خود باقی ماند. هنگامی که معماری پست مدرن در طول دهۀ ۱۹۸۰ میلادی به طور گسترده ای محبوب شد، سبک نئوهیستوریسم دنبال شد، که هنوز هم برجسته است و می توان آن را در سرتاسر جهان، به ویژه در ساختمان های معرف و طبقه - بالا یافت.
• احیاء باروک
• هنرهای زیبا
• احیاء بیزانس
• احیاء مصر
• احیاء گوتیک
• احیاء یونانی / نو - یونانی
• احیاء موری
• نئوکلاسیک
• کلاسیک جدید / نئوهیستوریسم
• احیاء رنسانس ( سبک قلعه وار/ایتالیایی/قصر )
• احیاء رمانسک
• امپراتوری دوم
• سبک کلبه سوئیسی
• معماری بومی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدورۀ معماری ویکتوریایی ( حدود ۱۹۰۰–۱۸۳۰ میلادی ) بیشتر شامل سبک های معماری است که می توان آن را به عنوان تاریخ گرایی توصیف کرد.
در تاریخ هنر، پس از نئوکلاسیکیسم که در دوران رمانتیک می توانست خود را یک جنبش تاریخ گرا تلقی کند، قرن نوزدهم شامل یک مرحلۀ تاریخ گرایی جدید بود که با تفسیر نه تنها از کلاسیک گرایی یونانی و رومی، بلکه از دوره های سبک شناسی بعدی نیز مشخص شد. به طور فزاینده ای معادل در نظر گرفته می شود. به ویژه در معماری و در ژانر نقاشی تاریخی، که در آن به موضوعات تاریخی با توجه فراوان به جزئیات دقیق دوره پرداخته می شد، تأثیر جهانی تاریخ گرایی به ویژه از دهۀ ۱۸۵۰ میلادی به بعد قوی بود. این تغییر اغلب به ظهور بورژوازی در طول انقلاب صنعتی و پس از آن مربوط می شود. در فرجام قرن، نمادگرایی و آر نُوو و به دنبال آن اکسپرسیونیسم و مدرنیسم عمل کردند تا تاریخ گرایی را کهنه جلوه دهند، اگرچه بسیاری از سفارشات عمومی بزرگ در قرن بیستم ادامه یافتند. سبک هنر و صنایع دستی توانست یک تاریخ گرایی بومی آزادتر را با عناصر آر نُوو و دیگر سبک های معاصر ترکیب کند.
تأثیر تاریخ گرایی تا دهۀ ۱۹۵۰ میلادی در بسیاری از کشورها به قوت خود باقی ماند. هنگامی که معماری پست مدرن در طول دهۀ ۱۹۸۰ میلادی به طور گسترده ای محبوب شد، سبک نئوهیستوریسم دنبال شد، که هنوز هم برجسته است و می توان آن را در سرتاسر جهان، به ویژه در ساختمان های معرف و طبقه - بالا یافت.
• احیاء باروک
• هنرهای زیبا
• احیاء بیزانس
• احیاء مصر
• احیاء گوتیک
• احیاء یونانی / نو - یونانی
• احیاء موری
• نئوکلاسیک
• کلاسیک جدید / نئوهیستوریسم
• احیاء رنسانس ( سبک قلعه وار/ایتالیایی/قصر )
• احیاء رمانسک
• امپراتوری دوم
• سبک کلبه سوئیسی
• معماری بومی
wiki: تاریخ گرایی (هنر)
پیشنهاد کاربران
( هنر و معماری ) تاریخگرایی
یکی از اولین چاره های پست مدرنیسم برای رهایی از بایدها و نبایدهای مدرنیسم. رویکردی در معماری که در آن از عناصر و المان های تاریخی به شیوه ای نامتعارف و ساختارشکنانه استفاده می شود. تاریخگرایی در دهه 70 و 80 میلادی رواج داشته است.
یکی از اولین چاره های پست مدرنیسم برای رهایی از بایدها و نبایدهای مدرنیسم. رویکردی در معماری که در آن از عناصر و المان های تاریخی به شیوه ای نامتعارف و ساختارشکنانه استفاده می شود. تاریخگرایی در دهه 70 و 80 میلادی رواج داشته است.