تاریخ معجم

[ویکی فقه] تاریخ مُعجَم (یا المعجم فی تاریخ ملوک العجم، نیز المعجم فی آثار ملوک العجم)، کتابی درسی به فارسی، با محتوای تاریخی، مشتمل بر تاریخ ایران پیش از اسلام می باشد.
نویسنده این کتاب شرف الدین فضل اللّه حسینی قزوینی معروف به شرف قزوینی است.
مؤلف این کتاب را به نام نصرت الدین احمدبن یوسف شاه، نهمین اتابک از اتابکان لُر بزرگ، در ۶۵۴ به منظور «بیان اخبار ملوک ماضیه» تألیف کرده است.
وی در نامگذاری کتاب خود، به المعجم فی معاییر اشعارالعجم شمس قیس رازی نظر داشته و برخی مطالب را نیز به مناسبت عیناً از آن نقل کرده است.

محتوای تاریخ معجم
تاریخ معجم با حمد و سپاس خداوند و مقدمه ای در منقبت شاهان شروع می شود و سپس بخش اصلی کتاب با پادشاهی کیومرث آغاز می گردد.
بخش اصلی ۲۶ باب است که هریک به نام یکی از پادشاهان است و مشتمل بر پادشاهان کیانی، دارا، اسکندر و پادشاهان ساسانی تا پایان حکومت انوشیروان می باشد.

شیوه نگارش تاریخ معجم
نثر تاریخ معجم مصنوع و متکلف و مطالب تاریخی آن بی اعتبار است.
مؤلف در خلال حکایت شاهان به پند و اندرز پرداخته و مطالب خود را با اشعار و آیات مزیّن کرده است.
وی در نوشتن پیرو شیوه وصّاف الحضره بوده است.

نسخ مختلف تاریخ معجم
...