به عنوان یکی از شکل های علم فیزیک ( از زبان یونانی: φύσις تلفظ:فیزیس به معنی «طبیعت» ) به طور تاریخی از فلسفه گسترش یافت و در زمان گذشته به فیزیک به نام فلسفه طبیعی شناخته می شد و اصطلاحی بود برای بیان زمینه ای که بررسی اش «نحوه کار طبیعت» بود.
عناصری که فیزیک را تشکیل می دهند از رشته های اخترشناسی، اپتیک و مکانیک مشتق شده اند که از طریق بررسی هندسه در یک حوزه جمع می شوند. این قوانین ریاضی از تاریخ باستان با تمدن بابل و نویسندگان هلنی مانند ارشمیدس و بطلمیوس آغاز شده است. در همین حال، فلسفه ای که شامل فیزیک می شد و بر روی موضوعات تشریحی ( نه توصیفی ) تمرکز می کرد عمدتاً حول عقاید ارسطو دربارهٔ علت های چهارگانه وی، رشد یافت.
حرکت به سوی درک منطقی از طبیعت حداقل از دوره کهن یونان ( ۶۵۰ پیش از میلاد مسیح – ۴۸۰ پیش از میلاد مسیح ) با فیلسوفان پیشاسقراطی آغاز گشت. تالس ( قرون ۶ و ۷ پیش از میلاد ) لقب پدر علم را برای امتناع از پذیرش توصیفات مختلف مافوق طبیعی، مذهبی یا اساطیری برای پدیده های طبیعی گرفت، او معتقد بود که هر واقعه ای در جهان، یک علت طبیعی دارد. [ ۱]
لئوکیپتوس ( نیمه اول قرن ۵ پیش از میلاد ) نظریه اتمیسم را گسترش داد. این نظریه به این صورت است که: همه چیزها به طور کامل از اجزاء تفکیک ناپذیری به نام اتم تشکیل شده اند. این نظریه به وسیله دموکریت به طور مفصل شرح داده شده است.
منشأ بسیاری از علوم در طول تاریخ فلسفه بوده، ولی فیزیک در اصل از فلسفه طبیعی مشتق شده است. اصطلاحی که زمینه مطالعاتی «کارکرد طبیعت» را توضیح می دهد.
آنچه باعث ایجاد شاخهٔ فیزیک در دانش شد به زمینه های اخترشناسی، نورشناخت و مکانیک بازمی گردد که پایهٔ نخست همهٔ آن ها هندسه بود. سرآغاز این رشته های ریاضیاتی را باید در دوران باستان و در تمدن های بابل و هلنی جستجو کرد. دانشمندانی مانند ارشمیدس و کلاودیوس بطلمیوس به آن دوران تعلق دارند. در آن دوران فلسفه و آنچه که فیزیک را در بر می گرفت بیشتر به توضیح و فهم کلی پدیده ها می پرداخت تا به مطالعهٔ عمیق آن ها، این روش بیشتر در دورهٔ ارسطو و در بحث هایی مانند علت های چهارگانه گسترش یافت.
حرکت رو به جلو در علم و مطالعهٔ ریشه ای و عمیق پدیده های طبیعت، می توان گفت دست کم از دورهٔ Archaic Greece و در میان سال های ۴۸۰ تا ۶۵۰ پیش از میلاد، با فلسفهٔ پیشاسقراطی آغاز شد. تالس فیلسوف سده های ۶ و ۷ پیش از میلاد، چون از پذیرش دلیل های فرای طبیعی و آوردن توضیح های افسانه ای و مذهبی برای پدیده های طبیعی سر باز زد و ادعا کرد که هر رویدادی باید عاملی طبیعی داشته باشد، عنوان «پدر علم» ( به انگلیسی: the Father of Science ) را از آن خود کرد. [ ۱] لئوکیپوس ( فیلسوف ) ( نیمهٔ نخست سدهٔ ۵ پیش از میلاد ) مکتب اتم گرایی را ایجاد کرد و پس از او دموکریت این مکتب را به تفصیل توضیح داد. اتم گرایی به این معنی است که هر چیزی در جهان از عنصرهایی تغییرناپذیر و تجزیه نشدنی به نام اتم ساخته شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعناصری که فیزیک را تشکیل می دهند از رشته های اخترشناسی، اپتیک و مکانیک مشتق شده اند که از طریق بررسی هندسه در یک حوزه جمع می شوند. این قوانین ریاضی از تاریخ باستان با تمدن بابل و نویسندگان هلنی مانند ارشمیدس و بطلمیوس آغاز شده است. در همین حال، فلسفه ای که شامل فیزیک می شد و بر روی موضوعات تشریحی ( نه توصیفی ) تمرکز می کرد عمدتاً حول عقاید ارسطو دربارهٔ علت های چهارگانه وی، رشد یافت.
حرکت به سوی درک منطقی از طبیعت حداقل از دوره کهن یونان ( ۶۵۰ پیش از میلاد مسیح – ۴۸۰ پیش از میلاد مسیح ) با فیلسوفان پیشاسقراطی آغاز گشت. تالس ( قرون ۶ و ۷ پیش از میلاد ) لقب پدر علم را برای امتناع از پذیرش توصیفات مختلف مافوق طبیعی، مذهبی یا اساطیری برای پدیده های طبیعی گرفت، او معتقد بود که هر واقعه ای در جهان، یک علت طبیعی دارد. [ ۱]
لئوکیپتوس ( نیمه اول قرن ۵ پیش از میلاد ) نظریه اتمیسم را گسترش داد. این نظریه به این صورت است که: همه چیزها به طور کامل از اجزاء تفکیک ناپذیری به نام اتم تشکیل شده اند. این نظریه به وسیله دموکریت به طور مفصل شرح داده شده است.
منشأ بسیاری از علوم در طول تاریخ فلسفه بوده، ولی فیزیک در اصل از فلسفه طبیعی مشتق شده است. اصطلاحی که زمینه مطالعاتی «کارکرد طبیعت» را توضیح می دهد.
آنچه باعث ایجاد شاخهٔ فیزیک در دانش شد به زمینه های اخترشناسی، نورشناخت و مکانیک بازمی گردد که پایهٔ نخست همهٔ آن ها هندسه بود. سرآغاز این رشته های ریاضیاتی را باید در دوران باستان و در تمدن های بابل و هلنی جستجو کرد. دانشمندانی مانند ارشمیدس و کلاودیوس بطلمیوس به آن دوران تعلق دارند. در آن دوران فلسفه و آنچه که فیزیک را در بر می گرفت بیشتر به توضیح و فهم کلی پدیده ها می پرداخت تا به مطالعهٔ عمیق آن ها، این روش بیشتر در دورهٔ ارسطو و در بحث هایی مانند علت های چهارگانه گسترش یافت.
حرکت رو به جلو در علم و مطالعهٔ ریشه ای و عمیق پدیده های طبیعت، می توان گفت دست کم از دورهٔ Archaic Greece و در میان سال های ۴۸۰ تا ۶۵۰ پیش از میلاد، با فلسفهٔ پیشاسقراطی آغاز شد. تالس فیلسوف سده های ۶ و ۷ پیش از میلاد، چون از پذیرش دلیل های فرای طبیعی و آوردن توضیح های افسانه ای و مذهبی برای پدیده های طبیعی سر باز زد و ادعا کرد که هر رویدادی باید عاملی طبیعی داشته باشد، عنوان «پدر علم» ( به انگلیسی: the Father of Science ) را از آن خود کرد. [ ۱] لئوکیپوس ( فیلسوف ) ( نیمهٔ نخست سدهٔ ۵ پیش از میلاد ) مکتب اتم گرایی را ایجاد کرد و پس از او دموکریت این مکتب را به تفصیل توضیح داد. اتم گرایی به این معنی است که هر چیزی در جهان از عنصرهایی تغییرناپذیر و تجزیه نشدنی به نام اتم ساخته شده است.
wiki: تاریخ فیزیک