تاریخ عکاسی

عکاسی با وجودی که در فرانسه اختراع شده است امّا توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه های مختلف و اکتشافات و نوآوری های آنان در طول تاریخ است. سال ها قبل از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته است؛ موزی فیلسوف چینی، ارسطو و اقلیدس ریاضی دانان یونانی در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد نحوهٔ کارکرد دوربین سوراخ سوزنی را شرح داده بودند. [ ۱] در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می تابد و بازتاب آن باعث دیدن می شود. ارسطو و اقلیدس با استفاده از تئوری سوراخ سوزنی تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند؛ آن ها در پشت دوربین های سوراخ سوزنی صفحه ای نیمه مات قرار می دادند تا تصویر بازتاب شده روی آن با چشم دیده شود. [ ۲] در قرن ششم میلادی، آنتمیوس ریاضی دان بیزانسی در آزمایش های خود از دوربین تاریکخانه ای استفاده کرد. [ ۳]
سرگروه: النازسهرابی زیرگروه ها: فاطمه سهرابی، زهرا جلالی، کوثر سلیمی، زهرا رنجبری
رابطهٔ عکاسی و هنر از آغاز با دشواری هایی درآمیخته بوده است. نقاشان همواره عکس را چیزی در حد یک پیش طرح مقدماتی، منبع پیش پا افتادهٔ اندیشه ها یا ثبت مضامینی دانسته اند که تدریجاً تکمیل شود و به صورت یک اثر کامل درمی آید. [ ۴]
در سال ۱۷۵۷ یکی از مهم ترین عوامل قطعی برای پیشرفت در عکاسی فراهم شد و آن این بود که بکاری تأثیر نور را روی یک طبقه نقره کلرید کشف نمود و سپس در سال ۱۸۰۲ شوسیه تأثیر هیپوسولفیت دوسود را روی املاح نقره کشف کرد. [ ۵] بعدها در سال ۱۸۲۲ مخترعی فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیپس ( ۱۷۶۵–۱۸۳۳ ) در ۵۷ سالگی توانست نخستین تصویر تثبیت شدهٔ دائمی را تولید کند. نخستین کار بر جای مانده از او به ۴ سال بعد از این تاریخ مربوط می شود. نیپس بعدها با یک عکاس جوان تر به نام لوئی ژاک ماندداگر ( ۱۷۸۹–۱۸۵۱ ) که طراح دوربین عکاسی پیشرفته تری بود به همکاری پرداخت.
پس از ۱۰ سال دیگر که صرف تحقیقات شیمیایی و مکانیکی شد دستگاه داگرئوتیپ ساخته شد. این دستگاه که تصویر مثبت تولید می کرد در سال ۱۸۳۹ به نمایش گذاشته شد و بدین ترتیب عصر عکاسی آغاز گردید. اعلام این خبر نیز ویلیام فاکس تالبوت ( ۱۸۰۰–۱۸۷۷ ) انگلیسی را ترغیب کرد تا روش عکاسی خود را تکمیل نماید. در روش او نیز از یک نگاتیو کاغذی استفاده می شد که امکان تهیهٔ تصویر مثبت از آن وجود داشت و مراحل تکمیل آن از سال ۱۸۳۳ مستقلاً توسط تالبوت آغاز گردیده بود. اگر پرسیده شود عکاسان اولیه با چه انگیزه ای فعالیت می کردند می توان در پاسخ به این سؤال چنین گفت که آنان در جستجوی یک محمل هنری بودند نه در اندیشهٔ دست یافتن به ابزار یا دستگاهی مفید. با آن که نیپس بیشتر یک شیمیدان تجربی بود تا یک نقاش دستاوردش قدمی فراتر از تلاش های او در جهت اصلاح روش لیتوگرافی به شمار می رفت.