تاریخ خانی

تاریخ خانی مشتمل است بر مقدمه و سه باب. باب اول در ۴۴ فصل درباره حوادث سالهای ۸۸۰ تا ۹۰۹ است، یعنی اواخر حکومت سلطان محمد ( ۸۵۱ ـ۸۸۳ ) ، فوت او و جانشینی کارکیا میرزاعلی، جنگ منجیله دشت، فتح قلعه طارم و حوادث دیگر. باب دوم در شش فصل در باره سلطنت سلطان حسن ( ۹۱۰ـ۹۱۱ ) و عزل و قتل میرزاعلی و کشته شدن سلطان حسن است. باب سوم شرح سلطنت سلطان خان احمدخان گیلانی است.
تألیف تاریخ خانی در ۹۲۱ آغاز شده و در ۹۲۲ به پایان رسیده است. نثر کتاب پیچیده و مصنوع، و آمیخته با اشعار فارسی و عربی و آیات قرآن کریم است. لغات مغولی مانند «توشمال  » و «ایلغار»، ترکیبات گیلکی مانند «عموپسر» و «زن پسر»، واژه های عامیانه مانند «اِجْدِها» ( اژدها ) در کتاب به کار رفته است که از دیگر خصوصیات نثر آن به شمار می آید.
تاریخ خانی یکی از منابع مهم تاریخ گیلان در این دوره است. تاریخ خانی را نخستین بار برنهارد دورن در ۱۸۵۷ از روی نسخه خطی نیکولا خانیکوف در پطرزبورگ منتشر کرد. چاپ دیگر کتاب از روی همان نسخه که در انستیتوی کتب آسیاییِ لنینگراد نگهداری می شود، با تصحیح و مقدمه و تعلیقات منوچهر ستوده در سال ۱۳۵۲ در تهران منتشر شده است.
• دانشنامهٔ جهان اسلام
• تاریخ گیلان
• کتاب های تاریخی درباره ایران
• کتاب های تاریخی سده ۱۰ ( قمری )
• کتاب های فارسی