تاریخ جهان ارای عباسی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تاریخ جهان آرای عباسی. تاریخ جهان آرای عباسی، کتابی تاریخی به فارسی درباره صفویان از بدو تشکیل حکومت آنان تا اواخر حکومت شاه عباس دوم، تألیف «میرزا محمد طاهر وحید قزوینی» (متوفی ۱۱۱۲) می باشد.
مؤلف این کتاب را به درخواست «سید علاء الدین حسین» معروف به «خلیفه سلطان»، صدر اعظم شاه عباس دوم، نوشت و موظف شد که درباره تاریخ صفویه از آغاز آن «از هر جزئی از جزئیات که اطلاع تام دارد» بنویسد.
وی به تاریخ شروع این اثر اشاره نکرده، ولی احتمالاً در ۱۰۵۵ که در دربار شاه عباس دوم (حک: ۱۰۵۲ـ۱۰۷۷) مجلس نویس و وقایع نگار بوده، اقدام به تألیف کرده است.
وحید قزوینی عنوان کتاب را در دیباچه نیاورده و جای آن در نسخه های موجود سفید است.

منابعی که از کتاب نام برده اند
قدیمی ترین مأخذی که از این کتاب یاد کرده، «قصص الخاقانی» اثر «ولی قلی خان شاملو» (متوفی ۱۰۸۵) است که «میرزا محمد طاهر وحید» را مؤلف «تاریخ جدید» معرفی کرده است.
بعد از او «میرزا محمد خلیل مرعشی» از این کتاب با عنوان «تاریخ عباسی» نام برده است.
کارل هرمان اته «تاریخ شاه عباس ثانی» را از آثار «میرزا محمد طاهر وحید» برشمرده و «محمد تقی بهار» از کتاب وی با عنوان «تاریخ شاه عباس دوم» یاد کرده است.
استوری، علاوه بر اینها، به عنوان «تاریخ وحید» نیز اشاره کرده و «مهدی غروی» هم به چهار نسخه از این کتاب تحت عنوان «تاریخ وحید» در کتابخانه رضا در شهر رامپور هندوستان اشاره نموده است.

عناوین مشهور کتاب
← مشهور شدن کتاب به عباسنامه
...

[ویکی نور] تاریخ جهان آرای عباسی. "تاریخ جهان آرای عباسی"، از مهم ترین منابع فارسی روزگار صفویه، به ویژه حکومت شاه صفی و شاه عباس دوم است که به قلم میرزا محمد طاهر وحید قزوینی، مورخ دربار شاه عباس دوم، به درخواست سید علاءالدین خلیفه سلطان، وزیر اعظم شاه، نگاشته شده و به تصحیح و تعلیق سید سعید میرمحمد صادق می باشد.
ازاین اثر، با عناوین دیگری؛ همچون تاریخ جدید، تاریخ عباسی، نصف جهان فی تعریف اصفهان، تاریخ شاه عباس ثانی، تاریخ شاه عباس دوم، تاریخ وحید و عباسنامه نیز یاد شده است.
اعتضادالسلطنه در روزنامه «سین ملتی»، اشاره دارد که قزوینی، تاریخی از اول دولت صفوی تا بیست و دو سال از سلطنت شاه عباس دوم نوشته است، که این خود، دلیل اعتبار کتاب می باشد.
کتاب با پیش گفتار مصحح و مقدم مؤلف آغاز شده و مطالب در سه باب عمده و باب دوم در چندین فصل مطرح شده است.
این اثر، به نثری روان و ساده، به صورت وقایع نگاری سال به سال، نوشته شده و مؤلف، به واسط شغل و معلومات خویش که شخصی ادیب و محقق بوده، تسلط بر ادب عصر خویش را به نمایش گذارده، به طوری که نگارشِ به سبک نثر مسجع و کلام موزون درغالب مطالب، گواه صادق این مدعاست.

پیشنهاد کاربران

بپرس