تاریخ جامعه شناسی ( به انگلیسی: History of Sociology ) و پیدایش و پذیرش آن به عنوان یک رشته دانشگاهی موضوعی است که در این مقاله به آن پرداخته می شود.
جامعه شناسی را می توان به عنوان دانشی در نظر گرفت که تا سده هجدهم با اندیشه فلاسفه آمیخته بود. بین پژوهشگران و مورخان تاریخ علم جامعه شناسی در این مورد اختلاف نظر وجود دارد که به راستی چه کسی پایه گذار جامعه شناسی است. چنان که برخی ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی مشهور به ابن خلدون تاریخ نگار و جامعه شناس عرب سده چهاردهم میلادی را یکی از پایه گذاران جامعه شناسی می دانند. دسته ای دیگر اگوست کنت فرانسوی را پایه گذار و پدر علم جامعه شناسی می دانند. به طور کلی جامعه شناسی از سنت خردگرایی بهره جسته است که در ابتدا توسط فلاسفه یونان باستان بنا شده بود. واژه جامعه شناسی ( به فرانسوی: sociologie ) توسط فیلسوف فرانسوی اگوست کنت ابداع شد، هر چند او به تنهایی بنیانگذار این رشته علمی به شمار نمی آید. [ ۱] هدف کنت این بود که قوانین حاکم بر جوامع انسانی که همواره صادقند را توسط یک روش علمی بیابد. این ایده در ذهن کنت با ملاحظه علم فیزیک و موفقیت آن به وجود آمد. او می خواست مشابه آنچه در علوم طبیعی انجام شده بود را در جوامع انسانی پیاده سازی کند. افرادی در سده ۱۹ میلادی، همانند کارل مارکس نیز بودند که خود را جامعه شناس نمی خواندند ولی امروزه به عنوان پایه گذاران این رشته شناخته می شوند. در سده ۱۹ و ۲۰ میلادی جامعه شناسانی همچون امیل دورکیم، ماکس وبر، تالکوت پارسونز و کارل مانهایم در توسعه علم جامعه شناسی نقش چشمگیری داشتند. به موازات تکوین این علم، روش های مطالعات آماری نیز تدوین رشته جامعه شناسی مورد استفاده قرارگرفت.
جامعه شناسی برای اولین بار در دهه ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ میلادی به عنوان یک رشته دانشگاهی شناخته شده و تدریس آن در دانشگاه ها شروع شد. اولین نظریه جامعه شناسی، نظریات جامعه شناس فرانسوی امیل دورکیم بود که بر واقعیت اجتماعی ( مستقل از ویژگی های روانی مختلف تک تک افراد ) تاکید داشت. جهت تلاش برای یافتن این واقعیت ها و ارتباط آنها با هم، گروهی از جامعه شناسان شروع به بررسی جوامع انسانی بدوی کردند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجامعه شناسی را می توان به عنوان دانشی در نظر گرفت که تا سده هجدهم با اندیشه فلاسفه آمیخته بود. بین پژوهشگران و مورخان تاریخ علم جامعه شناسی در این مورد اختلاف نظر وجود دارد که به راستی چه کسی پایه گذار جامعه شناسی است. چنان که برخی ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی مشهور به ابن خلدون تاریخ نگار و جامعه شناس عرب سده چهاردهم میلادی را یکی از پایه گذاران جامعه شناسی می دانند. دسته ای دیگر اگوست کنت فرانسوی را پایه گذار و پدر علم جامعه شناسی می دانند. به طور کلی جامعه شناسی از سنت خردگرایی بهره جسته است که در ابتدا توسط فلاسفه یونان باستان بنا شده بود. واژه جامعه شناسی ( به فرانسوی: sociologie ) توسط فیلسوف فرانسوی اگوست کنت ابداع شد، هر چند او به تنهایی بنیانگذار این رشته علمی به شمار نمی آید. [ ۱] هدف کنت این بود که قوانین حاکم بر جوامع انسانی که همواره صادقند را توسط یک روش علمی بیابد. این ایده در ذهن کنت با ملاحظه علم فیزیک و موفقیت آن به وجود آمد. او می خواست مشابه آنچه در علوم طبیعی انجام شده بود را در جوامع انسانی پیاده سازی کند. افرادی در سده ۱۹ میلادی، همانند کارل مارکس نیز بودند که خود را جامعه شناس نمی خواندند ولی امروزه به عنوان پایه گذاران این رشته شناخته می شوند. در سده ۱۹ و ۲۰ میلادی جامعه شناسانی همچون امیل دورکیم، ماکس وبر، تالکوت پارسونز و کارل مانهایم در توسعه علم جامعه شناسی نقش چشمگیری داشتند. به موازات تکوین این علم، روش های مطالعات آماری نیز تدوین رشته جامعه شناسی مورد استفاده قرارگرفت.
جامعه شناسی برای اولین بار در دهه ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ میلادی به عنوان یک رشته دانشگاهی شناخته شده و تدریس آن در دانشگاه ها شروع شد. اولین نظریه جامعه شناسی، نظریات جامعه شناس فرانسوی امیل دورکیم بود که بر واقعیت اجتماعی ( مستقل از ویژگی های روانی مختلف تک تک افراد ) تاکید داشت. جهت تلاش برای یافتن این واقعیت ها و ارتباط آنها با هم، گروهی از جامعه شناسان شروع به بررسی جوامع انسانی بدوی کردند. [ ۲]
wiki: تاریخ جامعه شناسی