تاریخ اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا در دهه ۹۰ میلادی ۱۲ عضو داشته و اسپانیا و پرتغال بعداً اضافه شده و در نهایت تعداد اعضای آن به ۱۴ عضو می رسد. وعلت ۱۲ ستاره طلایی بر روی پرچم آبی رنگ اتحادیه اروپا نیز به همین دلیل می باشد؛ و اینکه تعداد اعضا را ۱۳ کشور دانسته و با سوئد و دو کشور دیگر به ۱۵ عضو رسیده صحیح بنظر نمی رسد.
بعد از جنگ جهانی دوم و اتفاقات پیش آمده در جنگ و تجاربی که در آن زمان توسط کشورهای اروپایی کسب شد چندین کشور اروپائی تمایل زیادی داشتند که با هم همکاری کنند تا از بروز جنگ های جدید پیشگیری کنند. از اینرو شش کشور در سال ۱۹۵۲ «بازار مشترک اروپائی زغال سنگ وفولاد» را بنیان نهادند. آنان بر آن بودند تا در کار تولید زغال سنگ و فولاد که مواد خام مهمی برای صنایع نظامی بود، با همدیگر همکاری کنند. آن کشورها بر آن بودند که از این راه مانع شوند تا یک کشور دوباره به تنهائی زرادخانه خود را تجهیز کند. این نخستین گام در پیدائی اتحادیه اروپا بود. این همکاری در سال ۱۹۵۸ گسترده تر شد و کالاهای دیگر، خدمات و سرمایه را نیز دربر گرفت. سپس همه این همکاری بازار مشترک نام گرفت و به اختصار «ا. گ» نامیده شد. همکاری بازار مشترک با گذشت زمان از جمله محیط زیست، کشاورزی و ترابری را نیز دربر گرفت. در سال ۱۹۹۳ بازار مشترک تبدیل به اتحادیه اروپا ( ا. او ) شد. آنگاه این امکان برای کشورهای عضو پدید آمد تا بتوانند مشترکاً در مسائل سیاست خارجی اقدام کنند. از آن زمان تاکنون ۱۵ کشور دیگر نیز عضو اتحادیه اروپا شده اند و این موضوع بر چگونگی همکاری کشورهای عضو نیز اثر نهاده است. [ ۱]
در دهه ۹۰ شاهد تحولات بسیار گسترده ای در قاره اروپا و روابطی که این قاره در سطح بین الملل ایفا می کرد بودیم، پس از پایان جنگ سرد و و فروپاشی بلوک کمونیست، تغییرات بسیاری در سطح این قاره کهن به وجود آمد. ابتدای دهه ۹۰ بود که دیوار برلین برداشته شد، مرزبندی و تقسیم اروپا از شرقی و غربی از میان برداشته شده و ما شاهد یک اروپای واحد شدیم. کشورهای اروپایی با فروپاشی شوروی شرایطی را فراهم کردند که همگرایی را در راس اولویت های سیاست خارجی خود قرار دادند. در این دهه بود که هویت اروپایی شکل گرفت. در دسامبر۱۹۹۱ با امضای پیمان ماستریخت، اتحادیه اروپا تشکیل شد و جانشین جامعه اروپا شد. اتحادیه اروپا با تأسیس خود برای اولین بار مفهوم شهروند اروپایی را به وجود آورد و هدف از آن، افزایش همکاریهای بین دولتی در امور مالی و اقتصادی، همچنین ایجاد سیاست خارجی و امنیتی مشترک و همکاری در امور قضایی و داخلی کشورهای عضو بود. با امضای پیمان ماستریخت، اتحادیه اروپایی تحت نظارت شورای اروپایی متشکل از سران کشورها و دولتها درآمد. پیمان ماستریخت یا معاهده اتحادیه اروپایی، معاهده مؤسس اتحادیه اروپایی محسوب می شد که از سوی سران دولتهای عضو جامعه اروپا در دسامبر ۱۹۹۱ تصویب و در ۷ فوریه ۱۹۹۲ به امضا رسید و از سال ۱۹۹۵ لازم الاجرا شد. بر اساس این معاهده به شهروندان هر یک از دولت های عضو، عنوان «شهروندی اروپا» اعطا گردید. در ژانویه ۱۹۹۵ کشورهای اتریش، فنلاند و سوئد با پذیرش پیمان ماستریخت به اتحادیه اروپا ملحق شدند و بدین ترتیب تعداد اعضای اتحادیه به ۱۵ کشور ( آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، انگلیس، بلژیک، هلند، یونان، لوکزامبورگ، ایرلند، دانمارک، پرتغال، اتریش، فنلاند وسوئد ) افزایش یافت. در سال ۱۹۹۷ پیمان آمستردام به امضای ۱۵ عضو اتحادیه رسید و براساس آن اقدامات تازه ای به منظور همگرایی بیشتر به عمل آمد.