بوتان

بوتان (هیدروکربن). بوتان، ( به انگلیسی: Butane ) یکی از ترکیبات هیدروکربنی است که چهار اتم کربن دارد. این گاز در دو ایزومر نرمال و ایزوبوتان ساخته می شود. گاز بوتان محصول پالایشگاه است.
در حالت مایع سبک تر از آب ( چگالی نسبت به آب ۵۸ صدم ) و در حالت گاز سنگین تر از هوا ( تقریباً ۲ ) می باشد. نقطه تبخیر آن تقریباً ۰/۵ - درجه سانتیگراد بوده و[ ۳] ارزش حرارتی هیدروکربن بوتان برابر با ۲۸۵۰۰ کیلو کالری بازای هر مترمکعب آن می باشد. از اختلاط ۵۰ تا ۹۰ درصد این گاز با گاز پروپان، گاز طبیعی مایع به دست می آید. [ ۴]
↑ "butane - Compound Summary". PubChem Compound. USA: National Center for Biotechnology Information. 16 September 2004. Identification and Related Records. Retrieved 11 December 2011. ↑ "Safety Data Sheet, Material Name: N - Butane" ( PDF ) . USA: Matheson Tri - Gas Incorporated. 5 February 2011. Archived from the original ( PDF ) on 1 October 2011. Retrieved 11 December 2011. ↑ «شرکت ایران گاز». بایگانی شده از اصلی در ۲۸ ژانویه ۲۰۰۵. دریافت شده در ۹ می ۲۰۰۹. ↑ «شرکت گاز استان فارس». بایگانی شده از اصلی در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۹. دریافت شده در ۹ می ۲۰۰۹.
• آلکان ها
• افزودنی های عدد ئی
• سردسازها
• سوخت ها
• سوخت های گازی
• همه مقاله های دارای عبارت های بدون منبع
• Articles with unknown NFPA 704 code
• جعبه های اطلاعات شیمی که بخش های زیر نظر آن ها تغییر یافته است
• مقاله های دارای واژگان به زبان انگلیسی
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های BNF
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های GND
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های J9U
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های LCCN
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های NDL
• مقاله های ویکی پدیا همراه شناسه های NKC

بوتان (کشور). بوتان ( i /buːˈtɑːn/ ; دزونگخا: འབྲུག་ཡུལ་ ) با نام رسمی پادشاهی بوتان ( دزونگخا: འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་ ) , [ ۱۱] یک کشور محصور در خشکی واقع در هیمالیای شرقی در آسیای جنوبی است که با چین و هند مرز مشترک دارد. نپال و بنگلادش در نزدیکی بوتان قرار دارند اما مرز زمینی مشترکی ندارند. این کشور بیش از ۷۵۴٫۰۰۰ نفر جمعیت دارد[ ۱۲] و مساحت آن ۳۸٬۳۹۴ کیلومتر مربع ( ۱۴٬۸۲۴ مایل مربع ) است که از نظر مساحت در رتبهٔ ۱۳۳ و از نظر جمعیت در ردهٔ ۱۶۰ قرار دارد. بوتان یک پادشاهی مشروطه است و وجره یانه دین رسمی این کشور محسوب می شود. تیمفو پایتخت و بزرگ ترین شهر بوتان است.
بوم سازگان کوهستانی هیمالیایی در شمال از دشت های نیمه گرمسیری سرسبز کشور در جنوب سرچشمه می گیرند. [ ۱۳] در هیمالیای بوتان، قله هایی بلندتر از ۷٬۰۰۰ متر ( ۲۳٬۰۰۰ فوت ) از سطح آب های آزاد وجود دارد. گانگکهار پونزوم بلندترین قلهٔ بوتان و بلندترین کوه صعودنشده در جهان است. حیات وحش بوتان به دلیل تنوع آن قابل توجه است، [ ۱۴] از جمله تاکین هیمالیا.
بوتان و همسایه اش تبت گسترش دین بودایی که در شبه قارهٔ هند و در طول زندگی گوتاما بودا سرچشمه گرفت را تجربه کردند. در هزارهٔ اول، مکتب بودایی وجره یانه از جنوب امپراتوری پالا در بنگال به بوتان گسترش یافت. تبت، بوتان، سیکیم و بخش هایی از نپال، در زمانی که بودایی گری در هند در حال افول بود، به مدارس ماهایانا تبدیل شدند. بوتان همچنین تحت تأثیر امپراتوری تبت قرار گرفت. در طول قرن شانزدهم، نگاوانگ نامگیال دره های بوتان را به صورت یک ایالت واحد متحد کرد. نامگیال سه تهاجم تبتی را شکست داد، مدارس مذهبی رقیب را تحت سلطهٔ خود درآورد، نظام حقوقی تسا ییگ را تدوین کرد و دولتی متشکل از مدیران مذهبی و مدنی تأسیس کرد. نامگیال اولین ژابدرونگ رینپوچه ( Zhabdrung Rinpoche ) شد و جانشینان او مانند دالایی لاما در تبت به عنوان رهبران معنوی بوتان عمل می کردند. در طول قرن هفدهم، بوتان بخش های وسیعی از شمال شرق هند، سیکیم و نپال را تحت کنترل داشت. همچنین نفوذ قابل توجهی در ایالت کوچ بهار داشت. [ ۱۵] بوتان دوارهای بنگال را در طول جنگ بوتان در قرن نوزدهم به هند بریتانیا واگذار کرد. خاندان وانگچوک به عنوان پادشاهان قدرت را در دست گرفتند و روابط نزدیکتری با بریتانیایی ها در شبه قاره ایجاد کردند. در سال ۱۹۱۰، یک معاهده، مشاورهٔ بریتانیا در سیاست خارجی را در ازای خودمختاری داخلی در بوتان تضمین کرد. این توافق بر اساس معاهدهٔ جدیدی با هند در سال ۱۹۴۹ ادامه یافت که در آن هر دو کشور حاکمیت یکدیگر را به رسمیت شناختند. بوتان در سال ۱۹۷۱ به سازمان ملل متحد پیوست. از آن زمان تاکنون روابط خود را با ۵۵ کشور از جمله بنگلادش، [ ۱۶] اسرائیل، [ ۱۷] کویت، [ ۱۸] برزیل، [ ۱۹] ژاپن، [ ۲۰] تایلند، [ ۲۱] و ترکیه؛[ ۲۲] همچنین اتحادیهٔ اروپا گسترش داده است. در حالی که بوتان به ارتش هند وابسته است، واحدهای نظامی خود را نیز در اختیار دارد.

بوتان (شیمی). بوتان (شیمی)(butane)
C۴H۱۰. یکی از دو آلکان گازی (هیدروکربن های پارافینی) با فرمول یکسان، اما ساختار متفاوت. بوتانِ نرمال از گاز طبیعی به دست می آید. ایزوبوتان (۲ ـ متیل پروپان) محصول جانبی واحدهای تولیدی نفتی است. بوتان سوختی است که تحت فشار مایع می شود و برای مصارف صنعتی و خانگی، مثلاً در اجاق گازهای قابل حمل ونقل استفاده می شود.

بوتان (کشور). بوتان (کشور)(Bhutan)
صومعه لانه ببرها
صومعه لانه ببرها
صومعه لانه ببرها
موقعیت. کشور بوتان در کوهستان هیمالیای شرقی، بین کشورهای چین، در شمال، و هند، در جنوب، قرار دارد. مساحت آن ۴۷هزار کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر تیمپو است.سیمای طبیعی. بوتان که نام محلی آن دروک یول است سرزمینی کوهستانی و مرتفع است و از نظر جغرافیایی به سه ناحیۀ متمایز تقسیم می شود: ناحیۀ کم ارتفاع جنوبی که در مرز هند قرار دارد و به جلگۀ دوآرس معروف است. این ناحیه با ارتفاع ۲هزار تا ۳هزار متر، از اقلیم گرم و مرطوب برخوردار است و باران فراوان و جنگل های انبوهی که زیستگاه جانورانی چون فیل و ببر است از ویژگی های آن است. ناحیۀ دوم، که در شمال جلگۀ دوآرس واقع است، مرتفع تر از ناحیۀ اول است و ارتفاع آن به حدود ۳هزار متر می رسد. این ناحیه اقلیمی معتدل دارد و دره های نسبتاً شمالی جنوبی وسیع و پرآب، و باران فراوان، ویژگی آن است. ناحیۀ سوم، که به کوهستان های بسیار مرتفع شمالی با ارتفاع حدود ۷هزار متر منتهی می شود، بسیار سرد و پربرف و باران است و مرتفع ترین نقطۀ کشور بوتان، کوه کولا کانگری، در مرز تبت (چین) واقع است و ۷,۵۵۴ متر ارتفاع دارد. همۀ رودخانه های بوتان از ارتفاعات شمالی سرچشمه می گیرند، رو به جنوب روان می شوند و به رودخانۀ براهماپوترا می ریزند. رودهای مناس، سانکوش، تونگسا، آمو، رایداک، و کورو از مهم ترین آن ها هستند. بیشتر جمعیت بوتان در دره های ناحیۀ مرکزی که اقلیمی معتدل دارد به سر می برند. جنگل های جنوب نیز پناهگاه حیات وحش و زیستگاه جانورانی چون فیل و ببر و پرندگان گوناگون، و کوه های شمال مأوای گاوهای وحشی تبتی و نوعی بز کوهی است و از بکرترین و دست نخورده ترین نواحی بوتان به شمار می آیند.
اقتصاد. بیشتر بوتانی ها به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند. برنج، سیب زمینی، و نیز گندم سیاه از عمده ترین فرآورده های آن محسوب می شوند. زغال، دولومیت، سنگ آهک، و گچ از کانی های این کشورند و صادرات آن عبارت اند از مواد غذایی، چوب و الوار، و خمیر کاغذ که بیشتر به هند صادر می شوند. افزون بر آن، گردشگری از دیگر منابع درآمد بوتان به حساب می آید. کوهستان های بلند و جنگل های انبوه مانع از توسعۀ کامل راه های زمینی شده و غالب سفرها به وسیلۀ بالگردهای دولتی صورت می گیرد.
حکومت و سیاست. نوع حکومت بوتان مشروطۀ سلطنتی با یک مجلس قانون گذاری است. به موجب قانونی که در ۱۹۹۸ به تصویب رسیده است، مجلس ملی این کشور ۱۵۰ عضو دارد که هر سه سال یک بار انتخاب می شوند. دوسوم از نمایندگان این مجلس را مردم انتخاب می کنند و یک سوم دیگر را شاه بوتان منصوب می دارد.مردم و تاریخ. جمعیت بوتان حدود ۶۹۵,۸۲۲ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۱۴.۸ نفر در کیلومتر مربع می رسد. بوت ها که بومیان اصلی این سرزمین اند ۵۰ درصد، نپالی ها ۳۵ درصد و دیگر اقوام ۱۵ درصد از این تعداد را شامل می شوند. زبان رسمی این کشور دزونگخا، نوعی زبان تبتی است و ۷۴ درصدشان پیرو آیین رسمی بودایی مهایانه اند،۲۰.۵ درصد هندو، و۵.۵ درصد از دیگر ادیان اند. کشور بوتان به سبب شرایط سخت جغرافیایی و دورافتادگی از مسیر راه های عمومی، برای مردم جهان چندان شناخته شده نیست. انگلیسی ها که برای نخستین بار به این سرزمین وارد شدند آن را بوتلند یا بوتان نامیدند. در اواخر ۱۹۰۷، شخصی با نام اوگن وانگچوک نظام سلطنتی موروثی را در این سرزمین برقرار کرد و انگلیسی های هندوستان آن را به رسمیت شناختند. بوتان در ۱۹۷۱ اولین وزارت خارجه خود را تأسیس، و بدین سان مراوده با دیگر کشورهای جهان را آغاز کرد. این کشور از نظر تأمین نیازمندی های خود، به ویژه سوخت، به هند وابسته است و بیشتر مصنوعات خود را در آن جا به فروش می رساند. تأسیس نیروگاه برقابیدر نواحی مرزی و صدور الکتریسیته از هند به کشور مزبور، بوتان را بیش از پیش به هند وابسته کرده و در عین حال شرایط بهتری برای مردم آن سامان به وجود آورده است.