بهشتیان و نسبت گناه

[ویکی فقه] بهشتیان و نسبت گناه (قرآن). قرآن کریم لغو و تاءثیم را از بهشت و بهشتیان نفی کرده است؛ معنای تاءثیم نسبت گناه دادن به دیگری است.
• «ان المتقین فی جنت ونعیم:ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند،» «یتنـزعون فیها کاسا لا لغو فیها ولاتاثیم:آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهوده گویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر می گیرند!» تنازع در کاس" به معنای به یکدیگر تعارف نمودن و اجتماع کردن بر تناول آن است، و" کاس" به معنای قدح است، که البته وقتی به قدح کاس گفته می شود که در آن شراب باشد. و مراد از لغو سخن لغوی است که از شرابخواران دنیا سر می زند. و" تاثیم" به معنای آن است که شخصی را گناهکار کنی، که این نیز از آثار شرابهای دنیا است که شرابخوار را گناهکار می کند. و همین که فرمود:" در آن قدحها لغو و تاثیم نیست"، قرینه است بر اینکه منظور از کاس که بر سر آن تنازع می کنند قدح شراب است، اما شرابی که آثار زشت شراب دنیا را ندارد. بنا بر این سخنان ناموزون و اعمال زشتی که از مستها سر می زند هرگز از آنان سر نخواهد زد بلکه به حکم آن که شراب طهور است آنها را پاکتر و خالصتر و هوشیارتر می کند. • «لایسمعون فیها لغوا ولاتاثیما:در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده ای می شنوند نه سخنان گناه آلود». سخن لغو" آن سخنی است که فایده و اثری بر آن مترتب نشود، و" تاثیم" به معنای آن است که نسبت اثم (گناه) به کسی بدهی.و معنای آیه این است که: در بهشت کسی لغو و تاثیم از دیگری نمی شنود، و کسی نیست که ایشان را به سخنی مخاطب سازد که فایده ای بر آن مترتب نباشد، و کسی نیست که ایشان را به گناهی نسبت دهد، چون در بهشت گناهی نیست. در تفسیر قمی در ذیل همین آیه شریفه امام فرموده : لغو و تاثیم عبارت است از فحش و دروغ و غنا. شاید مراد از غنا، لهو باشد، و ممکن هم هست کلمه غنا تصحیف شده خناء باشد، یعنی ناقل حدیث آن را درست ننوشته باشد و خناء معنای ناسزاگویی و فحش است .