بهرام عالیوندی

بهرام عالیوندی (کازرون 1306- وین 1391ش)
نقاش و نگارگر ایرانی. آموزش های هنری خود را در تهران و نخست در مدرسه ی هنرهای زیبای تهران آغاز کرد و با رتبه ی عالی از آن مدرسه فارغ التحصیل شد. سپس در رشته ی هنرهای تزئینی دانشکده ی هنرهای تزئینی ادامه تحصیل داد. او از سال ۱۳۳۸ به مدت 20 سال به تدریس نگارگری باستانی در کارگاه های آموزشی موسسه ی هنر های ملی و مدرسه ی کمال الملک پرداخت و در این مدت به تحقیق و مطالعه ی دامنه داری در هنر های ایرانی (از قبیل مینیاتور و سرامیک) روی آورد. عالیوندی علاوه بر کار در اداره ی آفرینش هنری وزارت فرهنگ و هنر، در آتلیه ی شخصی اش به تعلیم هنرجویان نقاشی می پرداخت.
او از شاگردان مستقیم شکوه_ریاضی و از برجسته ترین پیشکسوتان هنرهای تجسمی مدرن بود. آثار عالیوندی ملهم از فرهنگ پارسی و متاثر از داستان ها و افسانه ها و اشعار فردوسی و عطار نیشابوری هستند.نقش ماهی، فلس ماهی و اسب از عناصر اصلی اغلب آثار او هستند.
کارهای عالیوندی در مقر اصلی سازمان ملل در وین به نمایش درآمده است. هنر در تبعد، نمایشگاه فردی او در وین، در ژوئن ۲۰۰۷ میلادی شامل ۷۳ کار آبرنگ، رنگ روغن روی بوم و کاغذ بود. در سال ۲۰۰۸ میلادی، در نمایشگاهی که توسط یونسکو در وین برگزار شد، آثاری از وی، از جمله تابلوی فردوسی و شاهنامه، به نمایش گذاشته شد. عالیوندی علاوه بر حضور در نمایشگاه های جمعی -مثل بی ینال پنجم تهران (منطقه ای- 1345)، نمایشگاه های جشن فرهنگ و هنر (از سال 1347 تا 1356)، نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران به مناسبت بازی های آسیایی (1353)، نخستین نمایشگاه هنری بین المللی تهران (1353)، تالار ایران (1354)، سیمایی از هنر ایران (1354) و...- تابلوهایش را در چند نمایشگاه اختصاصی در گالری های سیحون و خانه ی آفتاب نیز ارائه داده است. او به خاطر اشرافش به نگارگری باستانی، ایده های بدیعی در طرح های سنتی اش به صنعت گران اداری می داد.
عالیوندی از سال 1357 تا زمان فوت (1391) در وین زندگی کرد.
منابع:
https://galleryinfo.ir/Artist.aspx?l=1&Id=4489