بهداشت

[ویکی فقه] دین مبین اسلام اهمیت زیادی به بهداشت جسم و روان قائل می باشد.
این واژه، مصدر مرکب مرخّم و از دو کلمه فارسی «به» و «داشت» ساخته شده است. بهداشت به نگاهداشتن تندرستی و حفظ صحت، معنا شده است. به وسایل و ابزارهای نگاهداری سلامت نیز بهداشت گفته می شود.

تعریف
در اصطلاح علمی به مجموعه قابلیت های فیزیکی، احساسی، روانی و اجتماعی که انسان را با محیط زندگی خود هماهنگ می سازد بهداشت گفته می شود که با مفهوم سلامت پیوند نزدیک معنایی دارد،

قلمرو بحث
بهداشت در دامنه ای بسیار گسترده، همه قلمروهای زندگی انسان را پوشش داده، به دو شاخه اصلی «زیست محیطی» و «انسانی» تقسیم می شود که در بخش نخست، بهداشت هوا و جوّ، آب ها، گیاهان، جانوران و به طور کلی بهداشت محیط طبیعی زندگی بشر را شامل می شود و در بخش دوم، بهداشت محیط انسانی زندگی بشر در دو بخش فردی و اجتماعی و از سوی دیگر جسمی و روانی از قبیل نظافت بدن، پوشاک و مسکن، تغذیه ، خانواده ، محیط شهری، صنعت و فن آوری و بهداشت صوتی و تصویری و... را دربرمی گیرد.

دیدگاه قرآن
...

[ویکی فقه] بهداشت (قرآن). به مجموعه فعالیتها و اقداماتی که برای بهبود و ارتقای تندرستی و توانایی یک فرد یا جامعه انجام شود، بهداشت می گویند که شامل همه دانشها و روشهایی است که به حفظ سلامت فرد و جامعه کمک کند.
بهداشت، به معنای حفظ صحت است.
معنای اصطلاحی
در اصطلاح به مجموعه فعالیتها و اقداماتی که برای بهبود و ارتقای تندرستی و توانایی یک فرد یا جامعه انجام شود، بهداشت می گویند که شامل همه دانشها و روشهایی است که به حفظ سلامت فرد و جامعه کمک کند. در این مدخل از واژه های «طیبات»، « طهارت » و مشتقات آن استفاده شده است.
آثار بهداشت
...

بِهداشت در افغانستان «صِحَت»[ ۱] یا نظافت علم و هنر پیشگیری از بیماری ها، طولانی کردن عمر و بالا بردن سلامتی به وسیلهٔ کنش های اجتماعی است؛ بر همین اساس، برای بهداشت فردی، عمومی، روانی و غذایی تعریف هایی وجود دارد.
در زبان فارسی واژه نظافت نیز به وفور به جای بهداشت استفاده می شود که ریشه عربی دارد. نظافت ( به عربی: نظافة ) وام واژه ای از زبان عربی در فارسی است. [ نیازمند منبع]
مردم دوران پیشاتاریخ با توجه به تجربیات و نیز، اعتقادات دینی یا خرافی خود، به گونه ای، از بیمار شدن جلوگیری می کردند. [ ۲]
در روم باستان، بهداشت به عنوان نماد سلامتی شناخته می شد؛ به همین منظور، حمام های عمومی متعددی در شهرهای مختلف ساخته می شدند؛ علاوه بر استحمام که تا حدودی مفهوم پاکیزگی داشت، ماساژ و کرم های معطر نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. منشأ کلمهٔ بهداشت[ ۳] نیز به همان دوره، و به الههٔ سلامتی و پاکیزگی، هیجیا ( به یونانی: Ὑγιεία ) ، دختر اسقلبیوس بازمی گردد. [ ۲] [ ۴]
در ابتدای قرون وسطی استحمام به عنوان پاک کنندهٔ روح، در میان بسیاری از مردم متداول شد؛ ولی به مرور زمان و با گسترش اعتقادات خرافاتی مبنی بر اینکه آب، موجب بازشدن منافذ پوست و ورود بیماری ها به بدن می شود، استحمام از رواج افتاد، و حمام های عمومی، منبعی برای ابتلا به بیماری ها شناخته شد. در مقابل، چرک بدن، لایهٔ محافظی در برابر بیماری ها پنداشته شد؛ به علاوه، توالت ها ( حتی در قلعهٔ پادشاهان ) در مکان عمومی و در ملأعام قرار داشتند و فضولات در کوچه ها منظره ای طبیعی شناخته می شد. دست ها و صورت تنها بخش هایی از بدن که در این دوره به طور منظم شست وشو می شدند و برای پوشاندن بوی بد بدن، تنها از انواع عطر استفاده می شد.
این وضع در دوران رنسانس به علت شیوع بیماری هایی خطرناک، چون: سیفیلیس و طاعون بدتر شد؛ مردم برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری ها استفاده از آب را به حداقل رسانیدند و برای شست وشو تنها از پارچه هایی خشک استفاده می کردند.
در دورهٔ پادشاهی لویی شانزدهم، استفاده از آب، دوباره و به تدریج متداول شد. توالت و دست شویی ها به اتاق هایی جداگانه منتقل شد و استحمام به دور از چشم دیگران انجام گرفت. داشتن حمام در خانه رواج یافت؛ هرچند هدف از آن ها در درجهٔ اول، استراحت بود و نه شست وشو.

بهداشت (hygiene)
علم حفظ سلامتی و پیش گیری از بیماری ها، با تأکید بر نظافت. این علم بیشتر به عواملی مثل پاکیزگی هوا و آب، نظافت جسمی، نظافت منزل و محل کار، و روش صحیح تهیه و توزیع غذا می پردازد. بهداشت بر سه قسم است: ۱. بهداشت فردیشامل شست وشوی مرتب لباس ها، موی سر و بدن، مسواک زدن روزانۀ دندان ها، و شست وشوی دست ها پس از رفتن به دستشویی، برای جلوگیری از تجمع باکتری ها است. ۲. بهداشت منزلشامل تمیز نگه داشتن منزل، نگهداری مناسب غذاها در یخچال و فریزر، بازکردن یخ غذای منجمد و پختن کامل آن پیش از مصرف، و خارج ساختن زباله از منزل است. ۳. بهداشت اجتماعیمعمولاً برعهدۀ شورای محل یا دولت است و دفع فاضلاب، جمع آوری زباله، نظارت بر اجرای استانداردهای بهداشتی در فروشگاه های غذا، تدارک برنامه های مایه کوبی، و تهیۀ آب آشامیدنی پاکیزه را شامل می شود.