بهانه جویی ثمود

[ویکی فقه] بهانه جویی ثمود (قرآن). قوم ثمود، دارای باغستانهای پوشیده از درختان میوه بودند.
کذبت ثمود المرسلین(قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند،) فی جنـت وعیون(در این باغها و چشمه ها،) قوم ثمود مردمانی بودند که با بهره گیری از نعمت های فراوان طبیعی توانسته بودند زندگی مرفهی برای خود فراهم آورند. یکی از این نعمت های طبیعی، کشاورزی پررونق آنها، در نتیجه وجود آب فراوان در سرزمینشان بود. قرآن کریم پرآبی سرزمین آنها را به وسیله سخن حضرت صالح (ع) خطاب به ایشان ترسیم می کند که «آیا شما را در آنچه این جا دارید آسوده رها می کنند؟ در باغ ها و کنار چشمه ساران»؟آنچه از آیات قرآن کریم استفاده می شود، این اقوام از نظر نعمت های الهی در رفاه و آسایش بودند. خداوند در سوره شعراء می فرماید: «اتترکون فی ما هاهنا ءامنین. فی جنات و عیون. و زروع و نخل طلعها هضیم. و تنحتون من الجبال بیوتا فارهین» آیا شما تصور می کنید همیشه در نهایت امنیت در نعمت هایی که اینجاست می مانید، در این باغ ها و چشمه ها. در این زراعت ها و نخل هایی که میوه هایش شیرین و رسیده است؟ و از کوه ها خانه هایی می تراشید و در آن به عیش و نوش می پردازید. در آیه دیگر، تنها به یک جنبه زندگی آنها نظر می اندازد و می فرماید: «و کانوا ینحتون من الجبال بیوتا ءامنین» آنها خانه های امن در دل کوه ها می تراشیدند. در آیه دیگر نیز علاوه برتصریح به بناهای آنها، به طورکلی به نعمت های دیگر از قبیل قصرها در دشت، خانه ها در کوه و نعمت های الهی اشاره می کند و می فرماید: «... و بواکم فی الارض تتخذون من سهولها قصورا و تنحتون الجبال بیوتا فاذکروا ءالاء الله» و در زمین شما را مستقر ساخت، که در دشت هایش قصرها برای خود بنا می کنید، و در کوه ها، برای خود خانه ها می تراشید، پس نعمت های خدا را متذکر شوید.