[ویکی فقه] میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از علمای عالی قدر اواخر دوره قاجاریه در اصفهان می باشد.
میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از علمای عالی قدر اواخر دوره قاجاریه. در اصفهان متولد شده و نزد علمای این شهر از جمله آخوند کاشی تحصیل نمود و مدتی نیز در عتبات عالیات تحصیل کرد. سپس به اقامه جماعت در مسجد دروازه نو پرداخت. وی اوقات خود را به حل و فصل مشکلات مردم، تدریس و عبادت می گذراند. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و تهذیب نفس اهتمام داشت. وی در شب پنج شنبه ۲۰ جمادی الاولی سال ۱۳۴۳ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن الدّین در تخت فولاد مدفون گردید.
مهارت در فنون ادبی و شعر
در فنون ادبی و خصوصاً شعر نیز استاد بوده و شعر نیز می سروده و «فاضل» تخلص می نموده است. قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است. این بیت را در زیارت بیت اللّه الحرام و طواف کعبه سروده است: به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر ••••• چشند لذّت دورِ نگار گردیدنو این شعر نیز از اوست: دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا ••••• تا به من غم زده شد آشنابُرد زِ من دین و دل و عقل و هوش •••••صبر و سکون نیز نماندی به جایار جفا پیشه، وفا پیشه کن ••••• گرچه محال است ز خوبان وفا
مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۶۵.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۶۵.۲. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۶، ص۲۵۹-۲۶۰.
...
میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی، عالم فاضل و ادیب شاعر، از علمای عالی قدر اواخر دوره قاجاریه. در اصفهان متولد شده و نزد علمای این شهر از جمله آخوند کاشی تحصیل نمود و مدتی نیز در عتبات عالیات تحصیل کرد. سپس به اقامه جماعت در مسجد دروازه نو پرداخت. وی اوقات خود را به حل و فصل مشکلات مردم، تدریس و عبادت می گذراند. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و تهذیب نفس اهتمام داشت. وی در شب پنج شنبه ۲۰ جمادی الاولی سال ۱۳۴۳ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن الدّین در تخت فولاد مدفون گردید.
مهارت در فنون ادبی و شعر
در فنون ادبی و خصوصاً شعر نیز استاد بوده و شعر نیز می سروده و «فاضل» تخلص می نموده است. قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است. این بیت را در زیارت بیت اللّه الحرام و طواف کعبه سروده است: به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر ••••• چشند لذّت دورِ نگار گردیدنو این شعر نیز از اوست: دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا ••••• تا به من غم زده شد آشنابُرد زِ من دین و دل و عقل و هوش •••••صبر و سکون نیز نماندی به جایار جفا پیشه، وفا پیشه کن ••••• گرچه محال است ز خوبان وفا
مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۶۵.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۶۵.۲. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۶، ص۲۵۹-۲۶۰.
...
wikifeqh: بهاءالدین_بن_محمدجواد_فاضل_نوری