فرهنگ اسم ها
معنی: گلی که در فصل بهار می روید و دارای رنگهای گوناگون است، ( در گیاهی )، هر یک از گیاهانِ کوتاه دولپه ای که در اوایل بهار می رویند، ( به مجاز ) مو، زلف، ( در اصطلاح شاعرانه ) بنفشه یا دسته ی گل بنفشه تداعی کننده زلف آشفته یا مجعّد یا جعد گیسوی یار، نزد شاعران است
برچسب ها: اسم، اسم با ب، اسم دختر، اسم فارسی، اسم طبیعت، اسم گل
لغت نامه دهخدا
بدان ماند بنفشه بر لب جوی
که بر آتش نهی گوگرد بفخم.
منجیک.
آمد نوروز نو دمید بنفشه بر تو خجسته بخصم باد مرخشه .
منجیک.
سرکش بربست رود باربدی زد سرودوز می سوری درود سوی بنفشه رسید.
کسایی.
بنفشه زلف من آن آفتاب ترکستان همی بنفشه پدید آرد از دو لاله ستان
مرا بنفشه و لاله بکار نیست که او
بنفشه دارد و زیر بنفشه لاله نهان.
فرخی.
از لاله و بنفشه همه کوهسار و دشت سرخ و سپید گشت چو دیبای پای رشت.
منوچهری ( دیوان چ دبیرسیاقی ص 206 ).
جویش پر از صنوبر و کوهش پر از سمن راغش پر از بنفشه و باغش پر از بهار.
منوچهری.
عروس بهاری کنون از بنفشه گشن جعد و از لاله رخسار دارد.
ناصرخسرو.
به سبزه دمنی دل گرای کی گرددکسی که یابد بوی بنفشه ٔچمنی.
سوزنی.
بیشتر بخوانید ...فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
* بنفشهٴ طبری: (زیست شناسی ) نوعی بنفشۀ خودرو که در مازندران و گیلان کنار جویبارها می روید: بنفشهٴ طبری خیل خیل سر بر کرد / چو آتشی که به گوگرد بر پرورند کبود (منجیک: شاعران بی دیوان: ۲۲۵ ).
فرهنگستان زبان و ادب
گویش مازنی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] بنفشه نوعی گیاه خوش بو و دارویی است. از آن به مناسبت در باب های طهارت، صلاة و حج سخن رفته است.
در روایات به روغن مالی سر و صورت و دیگر اعضای بدن با روغن بنفشه سفارش شده و این عمل، مستحب است.
سجده بر گل بنفشه
در جواز سجده بر گیاهان دارویی همچون گل بنفشه اختلاف است.
استعمال روغن بنفشه برای محرم
استعمال روغن بنفشه- به جهت بوی خوش آن- بر محرم حرام است.
در روایات به روغن مالی سر و صورت و دیگر اعضای بدن با روغن بنفشه سفارش شده و این عمل، مستحب است.
سجده بر گل بنفشه
در جواز سجده بر گیاهان دارویی همچون گل بنفشه اختلاف است.
استعمال روغن بنفشه برای محرم
استعمال روغن بنفشه- به جهت بوی خوش آن- بر محرم حرام است.
wikifeqh: بنفشه
دانشنامه آزاد فارسی
بَنَفْشه (violet)
بَنَفْشه
بَنَفْشه
بَنَفْشه
گروهی از گیاهان علفی پایا در نواحی معتدل، از جنس Viola، خانوادۀ بنفشه ها. این گیاهان برگ های قلبی شکل و گل هایی آبی، سفید، و ارغوانی و پشت گلی با پنج گلبرگ دارند. بنفشۀ کانینا (V. canina)، در خلنگ زارهای شنی می روید. بنفشه معطر (V. Odorata) و بنفشۀ فرنگی (V.tricolor) نیز از این گیاهان اند. آنچه امروز در باغچه ها کاشته می شود، فرم های اصلاح شدۀ بنفشۀ سه رنگ یا فرنگی است.
بَنَفْشه
بَنَفْشه
بَنَفْشه
گروهی از گیاهان علفی پایا در نواحی معتدل، از جنس Viola، خانوادۀ بنفشه ها. این گیاهان برگ های قلبی شکل و گل هایی آبی، سفید، و ارغوانی و پشت گلی با پنج گلبرگ دارند. بنفشۀ کانینا (V. canina)، در خلنگ زارهای شنی می روید. بنفشه معطر (V. Odorata) و بنفشۀ فرنگی (V.tricolor) نیز از این گیاهان اند. آنچه امروز در باغچه ها کاشته می شود، فرم های اصلاح شدۀ بنفشۀ سه رنگ یا فرنگی است.
wikijoo: بنفشه
مترادف ها
بنفشه
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
بَنَفشه ( نام علمی: Viola ) نام نوعی گل است از تیره بنفشگان که بیشتر در نواحی معتدل جهان یافت می شود. گلی است با ساقه ای کوتاه و رنگ آن بنفش، یا ترکیبی از زرد و بنفش است. این گیاه دارای خواص درمانی و پزشکی است که در قدیم ساختن بلور افشار از آن رایج بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
بنفشه به هیچ وجه گرما را دوست ندارد و با گرم شدن دمای هوا شروع به پژمرده شدن و مردن می کند.
گیاهی است علفی و پایا و دارای برگ هایی که از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می شوند. برگ های آن قلبی شکل، دارای دمبرگ دراز و واقع بر روی سطح زمین هستند، زیرا ساقه هوایی مشخص در این گیاه وجود ندارد. درکناره دمبرگ آن، جوانه های جانبی ظاهر می شود. گل های آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش، به ندرت سفید یا گلی و معطر است. دمگل های دراز گل که از بین دمبرگ ها منشأ می گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می کنند. میوه های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک و محتوی دانه هایی به رنگ زرد با لکه ای سفید هستند. گل های زیبا و معطر بنفشه در اوایل بهار ظاهر می شود، درتابستان گل هایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ های آن ظاهر می شود که همیشه به حالت مخفی در آن باقی می ماند.
گل های منفرد – به رنگ بنفش به ندرت سفید با گلی ولی معطر است دمگل های دراز که قبل از منتهی شدن به گل حالت خمیده شبیه به عصا دارد. دمگل ها از بین برگ ها ظاهر می شوند. گل ها در مقابل نور رنگ خود را از دست می دهند و در جای خشک و تاریک حتی بیش از یکسال رنگ خود را حفظ می کند.
بنفشه به طور طبیعی در شمال ایران می روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی در باغچه ها کاشته می شود، می توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه گل زیر برف می گویند. زیرا آن را در زمستان می کارند.
در مازندران بنفشه بسیار است، به طوری که فرخی سیستانی می گوید:
آسیب دیدن زودهنگام این گیاه دربرابر سرما، یکی از بیماری های این گیاه به شمار می آید.
در ایران باستان این گل نزد عاشقان نشان یادآوری و فراموش نکردن یکدیگر بوده است. در ویس و رامین می خوانیم:
در دیوان حافظ نیز می خوانیم:
و نیز
در اشعار مولانا نیز می خوانیم:
در اشعار سعدی
در اشعار عمر خیام نیشابوری
در اشعار عطار نیشابوری
در اشعار فردوسی ـ داستان بیژن و منیژه
در اروپا ( و کلاً فرهنگ غرب ) گل Mystosis یا Forget Me Not برای همین منظور به کار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
بنفشه به هیچ وجه گرما را دوست ندارد و با گرم شدن دمای هوا شروع به پژمرده شدن و مردن می کند.
گیاهی است علفی و پایا و دارای برگ هایی که از محل مشترکی در ناحیه یقه خارج می شوند. برگ های آن قلبی شکل، دارای دمبرگ دراز و واقع بر روی سطح زمین هستند، زیرا ساقه هوایی مشخص در این گیاه وجود ندارد. درکناره دمبرگ آن، جوانه های جانبی ظاهر می شود. گل های آن منفرد، زیبا و به رنگ بنفش، به ندرت سفید یا گلی و معطر است. دمگل های دراز گل که از بین دمبرگ ها منشأ می گیرند، قبل از منتهی شدن به گل، حالت خمیده شبیه عصا پیدا می کنند. میوه های بنفشه پوشینه، کروی، پوشیده از کرک و محتوی دانه هایی به رنگ زرد با لکه ای سفید هستند. گل های زیبا و معطر بنفشه در اوایل بهار ظاهر می شود، درتابستان گل هایی عاری از گلبرگ در بین دمبرگ های آن ظاهر می شود که همیشه به حالت مخفی در آن باقی می ماند.
گل های منفرد – به رنگ بنفش به ندرت سفید با گلی ولی معطر است دمگل های دراز که قبل از منتهی شدن به گل حالت خمیده شبیه به عصا دارد. دمگل ها از بین برگ ها ظاهر می شوند. گل ها در مقابل نور رنگ خود را از دست می دهند و در جای خشک و تاریک حتی بیش از یکسال رنگ خود را حفظ می کند.
بنفشه به طور طبیعی در شمال ایران می روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی در باغچه ها کاشته می شود، می توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه گل زیر برف می گویند. زیرا آن را در زمستان می کارند.
در مازندران بنفشه بسیار است، به طوری که فرخی سیستانی می گوید:
آسیب دیدن زودهنگام این گیاه دربرابر سرما، یکی از بیماری های این گیاه به شمار می آید.
در ایران باستان این گل نزد عاشقان نشان یادآوری و فراموش نکردن یکدیگر بوده است. در ویس و رامین می خوانیم:
در دیوان حافظ نیز می خوانیم:
و نیز
در اشعار مولانا نیز می خوانیم:
در اشعار سعدی
در اشعار عمر خیام نیشابوری
در اشعار عطار نیشابوری
در اشعار فردوسی ـ داستان بیژن و منیژه
در اروپا ( و کلاً فرهنگ غرب ) گل Mystosis یا Forget Me Not برای همین منظور به کار می رود.
در باور جمعی مردم ایران گل بنفشه به سبب رنگ تیره و پیچ و تاب و بوی خوش، نمادی است از زلف زیبا.
برای مو و زلف سیاه اگر بخواهیم نمادی از گل در نظر بگیریم قطعا باید رنگ گل، سیاه یا حداقل تیره باشد و نیز پیچ و تاب و بوی خوش هم داشته باشد چراکه یادور پیچ و تاب زلف و بوی خوش آن خواهد بود و چه چیز بهتر از گل بنفشه که هم رنگ تیره دارد هم بقیه موارد.
... [مشاهده متن کامل]
راستی زلف مگر بوی خوش هم دارد؟
برای مو و زلف سیاه اگر بخواهیم نمادی از گل در نظر بگیریم قطعا باید رنگ گل، سیاه یا حداقل تیره باشد و نیز پیچ و تاب و بوی خوش هم داشته باشد چراکه یادور پیچ و تاب زلف و بوی خوش آن خواهد بود و چه چیز بهتر از گل بنفشه که هم رنگ تیره دارد هم بقیه موارد.
... [مشاهده متن کامل]
راستی زلف مگر بوی خوش هم دارد؟
نماد آدم های سرافکنده و بی خبر و نااگاه