بغله

بَغَله ( در عربی: بَغْله ) گونه ای از لنج است که بیشتر در خلیج فارس ساخته می شود. این جهاز بزرگ در کرانه های جنوبی ایران ازجمله در بندر کُنگ[ ۱] و در کشورهای عربی خلیج فارس ساخته می شود. [ ۲] نام «بغله» در زبان عربی به معنای «قاطر» است.
قایق های بغله سینه ای خمیده دارند و پاشنه و اتاقک های پشتی آن ها حکاکی شده است. طول متوسط این شناورها ۱۰۰ فوت ( ۳۰ متر ) است با وزن متوسط ۲۷۵ تن. بغله ها معمولاً دو دَکَل دارند که دو تا سه بادبان سه گوش به آن ها متصل است. بادبان های تکمیلی نیز اغلب بر روی دیرک سینه و همچنین در بالای دکل اصلی اضافه می شود. [ ۳] بغله به عنوان یک کشتی بزرگ و سنگین به دست کم ۳۰ تا ۴۰ جاشو نیاز دارد. [ ۴]
غَنجه یا کوتیه نوع مشابهی از شناور است که معمولاً تشخیص آن از بغله دشوار است. [ ۵]
بغله ها در سده های گذشته به عنوان کشتی های بازرگانی در اقیانوس هند و دریاهای کوچک اطراف شبه جزیره عربستان به طور گسترده کاربرد داشتند. دریانوردان عرب و ایران با بغله به سمت شرق به سند، هند و تا خلیج بنگال و فراتر از آن تا جزایر ادویه رسیدند. بغله ها در سمت جنوب غربی به سواحل شرق آفریقا می رسیدند. آن ها یکی از انواع کشتی های اصلی مورد استفاده تاجران مستعلیه بودند.
در اوایل قرن نوزدهم، این کشتی ها بخشی از ناوگان دزدان دریایی بودند که از بندرهای نیمه مستقل یا کاملاً مستقل در ایران یا در امتداد شبه جزیره عربستان فعالیت می کردند. [ ۶]
در جریان سده نوزدهم که نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا می کوشید مانع از تجارت برده در اقیانوس هند شود، ناخدا جی. ال سالیوان بغله را پرشمارترین گونه از لنج ها در منطقه نامید.
در شرایط مساعد، بغله می توانست تا ۹ گره دریایی سرعت بگیرد، اما این کشتی مانورپذیری زیادی نداشت و در قرن بیستم نوعی از لنج به نام بوم جای آن را گرفت.