بز کوهی

بزکوهی ( به انگلیسی: Ibex ) به هر یک از چندین گونه بز کوهی ( سردهٔ Capra ) گفته می شود که با شاخ های خمیده بزرگ نر، که به صورت عرضی در جلو قرار دارند، مشخص می شود. بز در اوراسیا، شمال آفریقا و شرق آفریقا یافت می شود. نام Ibex از واژۀ لاتین گرفته شده است که از ایبریایی یا آکیتانی وام گرفته شده است، شبیه به واژهٔ قدیمی اسپانیایی bezerro به معنای «گاو نر» و در اسپانیایی مدرن به شکل becerro به معنی «سالانه» است. بلندی آن از ۲۷ تا ۴۳ اینچ ( ۰٫۶۹ تا ۱٫۰۹ متر ) و با وزن ۲۰۰ تا ۲۷۰ پوند ( ۹۱ تا ۱۲۲ کیلوگرم ) ، بز می تواند ۲۰ سال عمر کند. دو نوع بز نزدیک به این گروه از جانوران که در طبیعت یافت می شوند معمولاً بز نامیده نمی شوند: مارخور و بز اهلی.

بز کوهی (رنگ). بز کوهی آلپی، یک نژاد بومی بز اهلی سوئیس است. این گونه در سراسر سوئیس و در بخش هایی از شمال ایتالیا و اتریش پراکندگی دارد و به کشورهای دیگر از جمله فرانسه صادر شده است. دو سویه، یک نوع شاخدار گریسونس یا گراوبوندن در بخش شرقی این کشور، و یک نوع بی شاخ از بزریک سابق از Oberhasli و ناحیه برینز و دریاچه برینز در مرکز سوئیس مرکزی وجود دارد. در برخی کشورها، گونه بی شاخ ممکن است یک نژاد جداگانه از بز Oberhasli در نظر گرفته شود. کتاب گله سوئیسی در سال ۱۹۳۰ تأسیس شد.

بُز کوهی (ibex)
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
بُز کوهی
هر یک از انواع متنوع بزهای وحشی. در نواحی کوهستانی اروپا، شمال شرقی افریقا و آسیای مرکزی یافت می شوند. این جانوران تا ارتفاع ۱۰۰ سانتی متر رشد می کنند و دارای پوششی قهوه ای یا خاکستری رنگ و شاخهایی بزرگ اند. گیاه خوارند و در گروه هایی کوچک زندگی می کنند. در ایران بزکوهی، که آن را پازن یا گل و بز نیز می نامند، یافت می شود. زیستگاه این جانور کوه های سنگی و صخره ای است و تقریباً در همۀ کوهستان های ایران یافت می شود. کل و بز Capra hircus (aegagrus) و کل و بز ایران Capra aegagrus aegagrus در معرض خطر انقراض اند.