بریارد یا برگر د بری نژادی فرانسوی از سگهای بزرگ چوپان است که به طور سنتی هم برای گله داری گوسفندان و هم برای دفاع از آنها استفاده می شود. این اولین بار در اولین نمایشگاه سگ پاریس، در سال ۱۸۶۳ به نمایش درآمد. اولین بریارد که در کتاب ریشه های فرانسوی، کتاب میخکوب ملی، ثبت شد، بی شرمانه در سال ۱۸۸۵ بود.
بریارد در منطقه تاریخی بری در شمال مرکزی فرانسه منشأ گرفته و به همین دلیل نامگذاری شده است، جایی که به طور سنتی هم برای گله داری گوسفندان و هم برای دفاع از آنها استفاده می شده است. تصور می شود که بری در دوره کامل کشاورزی ژان باپتیست فرانسوا روزه که در سال ۱۷۸۳ نوشت که «چیان دو بری» موی بلند و معمولاً سیاه پوست بود.
در دشت های باز خطر کمی از جانب گرگ ها وجود داشت، و بنابراین از سگ ها بیشتر برای گله داری استفاده می شد تا برای دفاع؛ استفاده شود. پیر مگنین، که در سال ۱۸۹۵ نوشت، به وضوح سگ زیبا مو کوتاه - بوسرون مدرن - را از سگ بری یا بریارد مو بلند متمایز می کند. در سال ۱۸۹۶ مگنین از جمله کسانی بود که کلوپ سران برگر فرانسه را تأسیس کرد.
برگر دو بری اولین بار در اولین نمایشگاه سگ پاریس در سال ۱۸۶۳ نمایش داده شد، جایی که عوضی به نام شارمانت جایزه گرفت. اولین بریارد که در کتاب ریشه های فرانسوی، کتاب گل میخ ملی ثبت شد، بی شرمانه بود، برنده مدال طلا در نمایشگاه پاریس در سال ۱۸۸۵، استاندارد نژاد بود. در سال ۱۸۹۷ تأسیس شد، که در آن دو گونه توصیف شد: یکی با کت پشمی یا گوسفندی، دیگری با پوششی بیشتر شبیه به کت بز. نوع پشمی بعداً ناپدید شد. در سال ۱۹۰۹ یک انجمن نژاد به نام دوستان بریارد تشکیل شد. .
تعداد نژادها در طول جنگ جهانی اول کاهش یافت. هر سگی که برای استفاده نظامی مناسب بود به جبهه فرستاده می شد. انجمن نژاد در سال ۱۹۲۳ فعالیت خود را از سر گرفت و تقریباً در همان زمان انجمن نژادهای رقیب تشکیل شد. در سال ۱۹۳۵ این آخرین اولین نمایش تک نژادی را برای برگر دو بری با هفتاد و هشت شرکت کننده برگزار کرد.
تعداد دوباره تحت اشغال فرانسه توسط نازی ها در طول جنگ جهانی دوم به شدت کاهش یافت. پس از جنگ، دو باشگاه نژاد تحت نام دوستان باشگاه بریارد ادغام شدند.
در سال ۱۹۵۴ برگر دو بری به طور کامل توسط فدراسیون بین المللی سینولوژیک به رسمیت شناخته شد. تا حدودی در نتیجه مکانیزه شدن کشاورزی و در نتیجه کاهش جمعیت روستایی در سال های پس از جنگ، برگر دو بری معمولاً به عنوان یک سگ همراه نگهداری می شد. در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ تعداد آن به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت: ثبت نام سالانه در کتاب ریشه های فرانسوی از ۳۱۷ در سال ۱۹۷۰ به ۹۰۵ در سال ۱۹۷۵، به ۴۱۰۱ در سال ۱۹۸۰ و سپس به اوج ۶۳۶۴ مورد در سال ۱۹۸۶ رسید. در یک نقطه باشگاه نژاد بیش از ۶۰۰۰ عضو داشت که بیشتر از هر انجمن نژاد فرانسوی دیگری در هر زمان بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبریارد در منطقه تاریخی بری در شمال مرکزی فرانسه منشأ گرفته و به همین دلیل نامگذاری شده است، جایی که به طور سنتی هم برای گله داری گوسفندان و هم برای دفاع از آنها استفاده می شده است. تصور می شود که بری در دوره کامل کشاورزی ژان باپتیست فرانسوا روزه که در سال ۱۷۸۳ نوشت که «چیان دو بری» موی بلند و معمولاً سیاه پوست بود.
در دشت های باز خطر کمی از جانب گرگ ها وجود داشت، و بنابراین از سگ ها بیشتر برای گله داری استفاده می شد تا برای دفاع؛ استفاده شود. پیر مگنین، که در سال ۱۸۹۵ نوشت، به وضوح سگ زیبا مو کوتاه - بوسرون مدرن - را از سگ بری یا بریارد مو بلند متمایز می کند. در سال ۱۸۹۶ مگنین از جمله کسانی بود که کلوپ سران برگر فرانسه را تأسیس کرد.
برگر دو بری اولین بار در اولین نمایشگاه سگ پاریس در سال ۱۸۶۳ نمایش داده شد، جایی که عوضی به نام شارمانت جایزه گرفت. اولین بریارد که در کتاب ریشه های فرانسوی، کتاب گل میخ ملی ثبت شد، بی شرمانه بود، برنده مدال طلا در نمایشگاه پاریس در سال ۱۸۸۵، استاندارد نژاد بود. در سال ۱۸۹۷ تأسیس شد، که در آن دو گونه توصیف شد: یکی با کت پشمی یا گوسفندی، دیگری با پوششی بیشتر شبیه به کت بز. نوع پشمی بعداً ناپدید شد. در سال ۱۹۰۹ یک انجمن نژاد به نام دوستان بریارد تشکیل شد. .
تعداد نژادها در طول جنگ جهانی اول کاهش یافت. هر سگی که برای استفاده نظامی مناسب بود به جبهه فرستاده می شد. انجمن نژاد در سال ۱۹۲۳ فعالیت خود را از سر گرفت و تقریباً در همان زمان انجمن نژادهای رقیب تشکیل شد. در سال ۱۹۳۵ این آخرین اولین نمایش تک نژادی را برای برگر دو بری با هفتاد و هشت شرکت کننده برگزار کرد.
تعداد دوباره تحت اشغال فرانسه توسط نازی ها در طول جنگ جهانی دوم به شدت کاهش یافت. پس از جنگ، دو باشگاه نژاد تحت نام دوستان باشگاه بریارد ادغام شدند.
در سال ۱۹۵۴ برگر دو بری به طور کامل توسط فدراسیون بین المللی سینولوژیک به رسمیت شناخته شد. تا حدودی در نتیجه مکانیزه شدن کشاورزی و در نتیجه کاهش جمعیت روستایی در سال های پس از جنگ، برگر دو بری معمولاً به عنوان یک سگ همراه نگهداری می شد. در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ تعداد آن به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت: ثبت نام سالانه در کتاب ریشه های فرانسوی از ۳۱۷ در سال ۱۹۷۰ به ۹۰۵ در سال ۱۹۷۵، به ۴۱۰۱ در سال ۱۹۸۰ و سپس به اوج ۶۳۶۴ مورد در سال ۱۹۸۶ رسید. در یک نقطه باشگاه نژاد بیش از ۶۰۰۰ عضو داشت که بیشتر از هر انجمن نژاد فرانسوی دیگری در هر زمان بود.
wiki: بریارد