برهان الدین نسفی

[ویکی فقه] برهان الدّین نَسَفی، ابوالفضائل محمدبن محمد عبداللّه (متوفی ۶۸۷) متکلّم حنفی، منطق دان و متبحّر در مسائل فقهیِ علم خلاف و جدل در قرن هفتم است.
به گفته شاگردش، ابن فُوَطی، حدود ۶۰۰ احتمالاً در نَسَفِ ماوراءالنهر به دنیا آمد و در ۶۷۵ پس از سفر حج و زیارت مکه به بغداد رفت، و از آن زمان به بعد در آن جا مقیم شد و تا هنگام مرگ به تدریس اشتغال داشت.
جَسد وی را در زیر قبّه آرامگاه ابوحنیفه در خیزُرانیه به خاک سپردند.

اساتید و شاگردان
دانسته نیست که استادان او چه کسانی بوده اند.
از میان شاگردانش در بغداد می توان از علامه حلّی عالم امامی مذهب نام برد که از وی اجازه روایت همه آثارش را دریافت کرد.

علمیت
ظاهراً آوازه برهان الدین نسفی در اواخر عمر، به سرزمینهای دیگر نیز رسیده بود، زیرا علم الدین برزالی، محدث و مورخ سوری، در ۶۸۴ از دمشق نامه ای به او در بغداد نوشت تا از برهان الدین اجازه ای به دستخط خود او دریافت دارد.ابن فوطی نحوه زندگی او را زاهدانه خوانده است.
← در علم جدل
...