برده داری در آسیا. مروری بر برده داری آسیایی که در تمامی مناطق آسیا در طول تاریخ آن وجود داشته است. هرچند برده داری در تمامی کشورهای آسیایی لغو شده است، [ ۱] اما امروزه بعضی از انواع آن هنوز هم وجود دارد. [ ۲]
برده داری در تاریخ پسا - کلاسیک افغانستان وجود داشت، در دوره قرون وسطی ادامه پیدا کرد و تا اوایل قرن بیستم میلادی پابرجا ماند. بعد از حمله اعراب به ایران، مناطق فارس و افغانستان که هنوز اسلام را نپذیرفته بودند به عنوان مناطق کافرنشین انگاشته می شدند. در نتیجه، این مناطق توسط جمعیت هایی که قبلاً اسلام را پذیرفته بودند به عنوان هدف های مشروع برای یورش و برده گیری پنداشته می شدند؛ مثلاً مناطق دیلمستان در شمال غرب ایران و مناطق کوهستانی غور در مرکز افغانستان در معرض یورش ها و برده گیری قرار داشتند که از جانب مناطق مسلمان نشین انجام می شد. [ ۳]
تبدیل نمودن اسرای جنگی به بردگی امر مشروعی پنداشته می شد؛ مثلاً در جریان اشغال ایران توسط افغان ها ( ۱۷۲۲–۱۷۳۰ میلادی ) هزاران نفر برده گرفته شدند و مردمان بلوچ پیوسته به مناطق جنوب شرق ایران تاخت و تاز می نمودند، تا مردم را دست گیر نموده و آن ها را به برده تبدیل کنند. قاچاق برده در افغانستان به ویژه در مناطق شمال غرب بسیار رواج داشت و سالانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر در قندهار به فروش می رسیدند، این در حالی است که گفته می شود در اواخر قرن نوزدهم میلادی برده «تنها جنس تجاری» در شغنان بود. در مناطق جنوبی ایران، والدین فقیر اطفال خود را به عنوان برده می فروختند و حتی تا همین اواخرِ دهه ۱۹۰۰ میلادی نیز یورش هایی توسط رؤسای قبایل در جنوب ایران برای جمع آوری برده انجام می شد. بازار فروش این اسرا معمولاً در کشورهای عربی و افغانستان بود؛ «بیشتر دختران برده که به عنوان مستخدم در خانه های نجیب زادگان در قندهار کار می کردند، از شهرستان های دور افتاده غین آورده شده بودند». [ ۴]
بیشتر برده ها به عنوان کارگر در بخش زراعت، برده های خانگی و برده های جنسی استخدام می شدند و بقیه برده ها در سمت های اداری کار می کردند. [ ۵] در افغانستان برده ها تا حدی تحرک اجتماعی داشتند، به ویژه آن هایی که در مالکیت حکومت بودند. برده داری بیشتر در شهرها رواج داشت، چون برخی قبیله های افغان در تجارت برده دخیل نبودند؛ طبق برخی منابع، ماهیت غیرمتمرکز قبایل افغان مناطق شهرنشین را مجبور می کرد تا برای تکمیل نمودن کمبود کارگر به واردات برده بپردازند. بیشتر برده های افغانستان هندوهایی بودند که در جریان یورش افغان ها به هندوستان ( بعداً حمله درانی به هندوستان ) اسیر شده بودند، یا برده هایی که از فارس و آسیای مرکزی وارد شده بودند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرده داری در تاریخ پسا - کلاسیک افغانستان وجود داشت، در دوره قرون وسطی ادامه پیدا کرد و تا اوایل قرن بیستم میلادی پابرجا ماند. بعد از حمله اعراب به ایران، مناطق فارس و افغانستان که هنوز اسلام را نپذیرفته بودند به عنوان مناطق کافرنشین انگاشته می شدند. در نتیجه، این مناطق توسط جمعیت هایی که قبلاً اسلام را پذیرفته بودند به عنوان هدف های مشروع برای یورش و برده گیری پنداشته می شدند؛ مثلاً مناطق دیلمستان در شمال غرب ایران و مناطق کوهستانی غور در مرکز افغانستان در معرض یورش ها و برده گیری قرار داشتند که از جانب مناطق مسلمان نشین انجام می شد. [ ۳]
تبدیل نمودن اسرای جنگی به بردگی امر مشروعی پنداشته می شد؛ مثلاً در جریان اشغال ایران توسط افغان ها ( ۱۷۲۲–۱۷۳۰ میلادی ) هزاران نفر برده گرفته شدند و مردمان بلوچ پیوسته به مناطق جنوب شرق ایران تاخت و تاز می نمودند، تا مردم را دست گیر نموده و آن ها را به برده تبدیل کنند. قاچاق برده در افغانستان به ویژه در مناطق شمال غرب بسیار رواج داشت و سالانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر در قندهار به فروش می رسیدند، این در حالی است که گفته می شود در اواخر قرن نوزدهم میلادی برده «تنها جنس تجاری» در شغنان بود. در مناطق جنوبی ایران، والدین فقیر اطفال خود را به عنوان برده می فروختند و حتی تا همین اواخرِ دهه ۱۹۰۰ میلادی نیز یورش هایی توسط رؤسای قبایل در جنوب ایران برای جمع آوری برده انجام می شد. بازار فروش این اسرا معمولاً در کشورهای عربی و افغانستان بود؛ «بیشتر دختران برده که به عنوان مستخدم در خانه های نجیب زادگان در قندهار کار می کردند، از شهرستان های دور افتاده غین آورده شده بودند». [ ۴]
بیشتر برده ها به عنوان کارگر در بخش زراعت، برده های خانگی و برده های جنسی استخدام می شدند و بقیه برده ها در سمت های اداری کار می کردند. [ ۵] در افغانستان برده ها تا حدی تحرک اجتماعی داشتند، به ویژه آن هایی که در مالکیت حکومت بودند. برده داری بیشتر در شهرها رواج داشت، چون برخی قبیله های افغان در تجارت برده دخیل نبودند؛ طبق برخی منابع، ماهیت غیرمتمرکز قبایل افغان مناطق شهرنشین را مجبور می کرد تا برای تکمیل نمودن کمبود کارگر به واردات برده بپردازند. بیشتر برده های افغانستان هندوهایی بودند که در جریان یورش افغان ها به هندوستان ( بعداً حمله درانی به هندوستان ) اسیر شده بودند، یا برده هایی که از فارس و آسیای مرکزی وارد شده بودند. [ ۵]
wiki: برده داری در آسیا