برائت از مشرکین

[ویکی فقه] برائت از مشرکین، تعبیری قرآنی به مفهوم بیزاری و اجتناب از مشرکین و دشمنان مسلمانان و قطع پیوند با آنهاست. توسّعاً به فعالیتهایی که در بُعد سیاسی حج به صورت اجتماعی انجام می گیرد نیز اطلاق می شود.
در کتب لغت «برائت » را به معنای بیزاری و اجتناب، و گسستن پیوند و ارتباط دانسته اند.

تأکید قرآن بر ضرورت برائت از مشرکین
در آیات مختلف قرآن گذشته از نکوهش شدید «شرک » و مشرکان، و بیان عاقبت شوم آنها، تأکید بر ضرورت گسستن پیوند از مشرکان و توصیه جدّی به مقابله با آنان و به برائت انبیا از مشرکان و اعلان بیزاری آنها از «شرک » و «موضوع له شرک » تصریح شده است.

نمونه برائت از مشرکین در قرآن
نمونه بارز اعلام برائت از مشرکان در امتهای پیشین، بنابر قرآن حضرت ابراهیم علیه السلام و یارانش بودند که قاطعانه برائت خود را از مشرکان و بتهای آنها اعلام داشتند.

جنبه سیاسی برائت از مشرکین
...