بدیع الزمان

فرهنگ اسم ها

اسم: بدیع الزمان (پسر) (عربی) (تلفظ: badieozzamān) (فارسی: بَديع‌الزمان) (انگلیسی: badieozzaman)
معنی: نادر روزگار، آن که در زمان خود یگانه است و نظیری ندارد، ( اعلام ) ) بَدیع الزمان فروزانفر [، شمسی] ادیب و عرفان شناس ایرانی، پژوهشگر اندیشه و آثار عطار و مولوی، مؤلف سخن و سخنوران، آثار و احوال عطار نیشابوری، احوال و آثار مولوی، مصحح و ناشر تعدادی اثرهای عرفانی، ) بدیع الزمان همدانی، ابوالفضل احمدابن حسین: [، قمری] نویسنده ی ایرانی، مؤلف مقامات به زبان عربی، نامه های او به نام رسایل بدیع الزمان معروف است، ) بَدیع الزمان میرزای تیموری [قرن قمری] از پادشاهان سلسله ی تیموریان [ و قمری] فرزند سلطان حسین بایقرا بود، بعد از او به همراهی برادرش مظفر حسین میرزای گورکانی حکومت را در دست گرفت اما از شیبک خان شکست خورد و نزد شاه اسماعیل اول صفوی رفت و حاکم ری و سپس تبریز شد، سرانجام به سلطان سلیم عثمانی پیوست و با او به استانبول رفت و در آنجا درگذشت، آن که زمان خود یگانه و بی نظیر است
برچسب ها: اسم، اسم با ب، اسم پسر، اسم عربی

لغت نامه دهخدا

بدیعالزمان. [ ب َ عُزْ زَ ] ( اِخ ) احمدبن حسین بن یحیی بن سعیدمشهور به بدیعالزمان همدانی و مکنی به ابوالفضل. ادیب و صاحب مقامات مشهور است. رجوع به احمد... شود.

بدیعالزمان. [ ب َ عُزْ زَ ] ( اِخ ) حسین بن ابراهیم بن احمد نطنزی ملقب به ذواللسانین و مشهور به ادیب نطنزی. رجوع به مقدمه لغت نامه چ ا صص 270-273 و چ 2 صص 205-207. و حسین نطنزی شود.

فرهنگ فارسی

عبد الواسع
طرفه روزگار اعجوبه .
احمد بن حسین بن یحیی بن سعید مشهور به ادیب نطنزی .

فرهنگ عمید

طرفۀ روزگار.

پیشنهاد کاربران

بدیع الزمان آشتیانی نواده محسن آشتیانی از طایفه خلیلی بیگیوند پلنگ ایل منجزی بهداروند
وقت شناس

بپرس