بدیع الزمان میرزا تیموری

[ویکی فقه] بَدیع ُالزَّمان ْ میرْزا تِیْموری (د ۹۲۰ق /۱۵۱۴م )، از آخرین پادشاهان سلسله تیموریان ، فرزند ارشد سلطان حسین بایقرا که پس از درگذشت پدرش در ۹۱۱ق /۱۵۰۶م ، مدت کوتاهی به اتفاق برادرش مظفر حسین میرزا بر تخت پادشاهی نشست .
مادر وی مهد علیا بیگم (یا بیگه سلطان بیگم )، دختر میرزا معزالدین سنجر از امیران تیموری ، و زنی بدخو، تندزبان و عصیانگر بود. عاقبت سلطان حسین بایقرا وی را طلاق داد و او از نهایت ناتوانی و یأس بیمار گردید و در ۸۹۳ق /۱۴۸۸م در هرات جان سپرد و در مدرسه بدیعیه به خاک سپرده شد.
ورود به سیاست
بدیع الزمان میرزا ظاهراً از حوالی سال ۸۷۵ق /۱۴۷۰م با حکمرانی استرآباد، به عرصه سیاست وارد شد و چند بار به حکومت استراباد دست یافت . گرچه تاریخ دقیق پایان دوره اول فرمانروایی او بر این شهر معلوم نیست ، ولی به طور مسلم در ۸۸۰ق / ۱۴۷۵م به جای پدر در هرات حکومت داشته است .
حکومت استرآباد
نوبت بعدی حکومت بدیع الزمان بر استراباد مربوط به سال ۸۹۶ق /۱۴۹۱م است که غیاث الدین خواندمیر از آن یاد کرده است . به تصریح وی بدیع الزمان مدتی به دادگری و عدالت حکومت کرد و صدارت خود را به سیدنظام الدین سلطان احمد داد. در همین دوره او در ۸۹۹ق به تشویق امرای آذربایجان آهنگ تسخیر آن ایالت کرد، اما کاری از پیش نبرد. بدیع الزمان میرزا در ۹۰۲ق از استراباد به هرات رفت و به دستور پدرش حکومت بلخ و توابع آن از آب آمویه تا مرغاب به او واگذار شد.
جنگ با پدر
...