[ویکی فقه] پژوهش درباره بدعت و زوایای آن از سه جهت ضروری می نماید.
۱. پیراستن اسلام از پیرایه ها و نمایاندن چهره واقعی آن.۲. رهایی آنان که در چنگال بدعت گرفتار آمده اند.۳. تفاهم بین مذاهب گوناگون اسلامی.بدعت را تمامی فرق اسلامی به پیروی از قرآن و سنت حرام می دانند. پیروی از هوای نفس کتمان حق افتراء و... که در آیاتی از قرآن مذمت شده اند در روایات به بدعت در دین تفسیر گردیده اند. در سنت افزون بر زشت شماری این عمل و اشاره به خطرهای آن در دنیا و واپسین روز بدعتگزار گمراه و ملعون خوانده شده و تاکید گردیده که اعمال وی نیز پذیرفته نیست. با این همه چون ماهیت بدعت بدرستی روشن نشده در شناخت و مبارزه با آن گاه افراط شده و گاه تفریط . اندیشه وران اسلامی چه شیعه و چه سنی در این مسأله مهم تحقیق بایسته ای عرضه نداشته اند. ما در این سلسله مقالات به یاری خداوند عزیز بر آنیم تا گامی برداریم در توضیح و تشریح ماهیت بدعت و قلمرو آن احکام مربوط به بدعتگزار علل پیدایش و گسترش بدعت در دین راه های پیشگیری از ترویج بدعت و شیوه های برخورد با آن و...
بدعت در لغت
بدعت اسم هیئت است از ابتداع مانند: رفعت از ارتفاع. بدعت، یعنی احداث و اختراع چیزی بدون نمونه و همانند گذشته. از همین ماده است بدیع که از اسماء الهی و به معنای ابداع و احداث اشیاء است از عدم.
بدعت در اصطلاح
فقیهان شیعه و سنی در تعریف بدعت دیدگاه های گوناگونی دارند:۱. برخی دامنه بدعت را گسترده اند. هر پدیده جدیدی را که پس از رحلت پیامبر (ص) پدیدار گشته بدعت پنداشته اند و حرام.۲. برخی دیگر دامنه آن گسترده اند ولی همه انواع آن را ناشایست ندانسته اند بلکه بدعت را تقسیم کرده اند به شایست و ناشایست.۳. به هرپدیده جدیدی پس از پیامبر (ص) بدعت گفتن خطاست. بلکه بدعت عملی است که به قصد عبادت و مشروعیت و طاعت شارع انجام گیرد.۴. عملی بدعت است که دارای دو ویژگی باشد:۱. اصل و اساسی در شریعت نداشته باشد.۲. به عنوان طریق شرعی وانمود گردد. در گروه اول جای می گیرند از شیعه: شیخ طوسی ، علامه حلّی ، فاضل مقداد . البته بدین مطلب تصریح نکرده اند بلکه از ظاهر عبارات آنان برمی آید. مثلاً در حرمت تزیین و نقاشی مساجد ابراز می دارند: این عمل بدعت است، زیرا در روزگار پیامبر (ص) معهود نبود. از شافعیه: امام شافعی عز بن عبدالسلام ، نووی، ابوشامه.از مالکیان: قرافی، زرقانی.از حنفیان: ابن عابدین.از حنبلیان:ابن جوزی، بربهاری، ابن بطه ، ابن تیمیّه و محمد بن عبدالوهاب.
← گروه اول
...
۱. پیراستن اسلام از پیرایه ها و نمایاندن چهره واقعی آن.۲. رهایی آنان که در چنگال بدعت گرفتار آمده اند.۳. تفاهم بین مذاهب گوناگون اسلامی.بدعت را تمامی فرق اسلامی به پیروی از قرآن و سنت حرام می دانند. پیروی از هوای نفس کتمان حق افتراء و... که در آیاتی از قرآن مذمت شده اند در روایات به بدعت در دین تفسیر گردیده اند. در سنت افزون بر زشت شماری این عمل و اشاره به خطرهای آن در دنیا و واپسین روز بدعتگزار گمراه و ملعون خوانده شده و تاکید گردیده که اعمال وی نیز پذیرفته نیست. با این همه چون ماهیت بدعت بدرستی روشن نشده در شناخت و مبارزه با آن گاه افراط شده و گاه تفریط . اندیشه وران اسلامی چه شیعه و چه سنی در این مسأله مهم تحقیق بایسته ای عرضه نداشته اند. ما در این سلسله مقالات به یاری خداوند عزیز بر آنیم تا گامی برداریم در توضیح و تشریح ماهیت بدعت و قلمرو آن احکام مربوط به بدعتگزار علل پیدایش و گسترش بدعت در دین راه های پیشگیری از ترویج بدعت و شیوه های برخورد با آن و...
بدعت در لغت
بدعت اسم هیئت است از ابتداع مانند: رفعت از ارتفاع. بدعت، یعنی احداث و اختراع چیزی بدون نمونه و همانند گذشته. از همین ماده است بدیع که از اسماء الهی و به معنای ابداع و احداث اشیاء است از عدم.
بدعت در اصطلاح
فقیهان شیعه و سنی در تعریف بدعت دیدگاه های گوناگونی دارند:۱. برخی دامنه بدعت را گسترده اند. هر پدیده جدیدی را که پس از رحلت پیامبر (ص) پدیدار گشته بدعت پنداشته اند و حرام.۲. برخی دیگر دامنه آن گسترده اند ولی همه انواع آن را ناشایست ندانسته اند بلکه بدعت را تقسیم کرده اند به شایست و ناشایست.۳. به هرپدیده جدیدی پس از پیامبر (ص) بدعت گفتن خطاست. بلکه بدعت عملی است که به قصد عبادت و مشروعیت و طاعت شارع انجام گیرد.۴. عملی بدعت است که دارای دو ویژگی باشد:۱. اصل و اساسی در شریعت نداشته باشد.۲. به عنوان طریق شرعی وانمود گردد. در گروه اول جای می گیرند از شیعه: شیخ طوسی ، علامه حلّی ، فاضل مقداد . البته بدین مطلب تصریح نکرده اند بلکه از ظاهر عبارات آنان برمی آید. مثلاً در حرمت تزیین و نقاشی مساجد ابراز می دارند: این عمل بدعت است، زیرا در روزگار پیامبر (ص) معهود نبود. از شافعیه: امام شافعی عز بن عبدالسلام ، نووی، ابوشامه.از مالکیان: قرافی، زرقانی.از حنفیان: ابن عابدین.از حنبلیان:ابن جوزی، بربهاری، ابن بطه ، ابن تیمیّه و محمد بن عبدالوهاب.
← گروه اول
...
wikifeqh: بدعت_در_فقه_اسلامی