بانکداری

[ویکی فقه] بانک داری به عملیات بانک ها گفته می شود که عمدتاً عبارتند از نقل و انتقال وجوه ، نگهداری سرمایه اشخاص و به کارگیری آن در جهت رشد و توسعه اقتصادی ، صدور بروات و حواله های تجاری ، اعطای اعتبار و وام به اشخاص ، تأمین اعتبار در جهت توسعه تجارت ، کشاورزی و صنعت ، نگاهداری اموال و اوراق بهادار اشخاص ، خرید و فروش فلزات قیمتی و ارز، انتشار اسکناس و اوراق بهادار.
بانک به عنوان نهادی که به عملیات پولی ، مالی و اعتباری می پردازد، به مفهوم امروزی آن پس از انقلاب صنعتی در اروپا شکل گرفت . بانک داری به عملیات بانک ها گفته می شود که عمدتاً عبارتند از نقل و انتقال وجوه ، نگهداری سرمایه اشخاص و به کارگیری آن در جهت رشد و توسعه اقتصادی ، صدور بروات و حواله های تجاری ، اعطای اعتبار و وام به اشخاص ، تأمین اعتبار در جهت توسعه تجارت ، کشاورزی و صنعت ، نگاهداری اموال و اوراق بهادار اشخاص ، خرید و فروش فلزات قیمتی و ارز، انتشار اسکناس و اوراق بهادار.
پیشینه در اسلام
اگرچه بانک و بانک داری به معنای امروزی آن در دوره اسلامی تا پیش از عصر جدید سابقه ای ندارد، ولی محرز است که برای انواع امور و فعالیتهای اقتصادی و مالی ، قوانین و مقرراتی در اسلام وجود داشته ، و در میان مسلمانان ، پول فلزی یا کاغذی و اسناد تجاری چون سفته رواج داشته است . بنابراین خلط میان عقد معاوضه که دارای سابقه و تعریف فقهی معینی است با معاملات تهاتری امروز بانکها در برخی از تألیفات ، و خلط میان تهاتر در حقوق اسلامی با معاطات ، یا عدم تفکیک میان عقود اسلامی با بانک داری به معنی امروزی قابل نقد جدی است . همچنین ، اعتقاد به سابقه دینی داشتن بانک در برخی از نوشته ها، نادرست بوده ، و ناشی از اشتباه میان مفهوم لغوی بانک ، یعنی محل حفاظت اشیاء قیمتی و معنای اصطلاحی آن در اقتصاد و حقوق امروز است .
اصول بانک داری در اسلام
با این حال ، اسلام اصول ، روشها و مقرراتی در اقتصاد و ثروت ، معاملات و داد و ستد پایه گذاری کرد که مبنای پیدایش اقتصادی به شیوه اسلامی و نیز بانک ها و مؤسساتی با عملیات بانکی به روش اسلامی گردید. برخی از این اصول و مقررات اینهاست :
← شرایط جواز معاملات
...

بانک داری به مدیریت تجهیز و تخصیص منابع در بازار پول گفته می شود. مجموعه ای از فعالیت ها در عملیات بانکی، شامل سیاست گذاری و برنامه ریزی و سازماندهی و اجرا، نظام بانک داری نام دارد.
کهن ترین شکل بانک داری مربوط به میانرودان است که در آنجا یهودیان عهده دار امور بانکداری بوده اند. مدارکی از این ناحیه به دست آمده است که کاملاً حکم چک را دارند. واژهٔ «بانک» نیز در آن زمان به کار می رفته است و واژهٔ «چک» نیز از آن روزگار تا به امروز باقی مانده است. [ ۱] اگر فرم درست چک که همان بدهی خود بانک به وجه را در نظر بگیریم از ایالات متّحده و در اوج رواج وام خرید واحد مسکونی رواج یافته است. [ نیازمند منبع]
ریشه بانکداری به معنای امروزی این کلمه، می توان در دوره رنسانس ایتالیا و در شهرهای ثروتمند آن در شمال مانند فلورانس، ونیس و ژنووا یافت. خانواده های باردی و پروزی در ۴ میلادی بانکداری را در فلورانس با توزیع شعبات در بسیاری از بخش های دیگر اروپا گسترش دادند؛ و شاید مشهورترین بانک ایتالیا، بانک medici، باشد که توسط جیووانی مدیسی در سال ۱۳۹۷ میلادی تأسیس شد. اولین بانک سرمایه گذاری ایالتی شناخته شد، بانک سنت جورج ( به ایتالیایی: Banco di san Giorgio ) در ژنووا ایتالیا در سال ۱۴۰۷، تأسیس شد. پیش از آن نیز هلندی ها در مناطق استراتژیک مثل بازارها ویا اسکله های بنادر، چیزی شبیه پیت حلبی را وارونه روی زمین می گذاشتند که به آن بانک گفته می شد و با دریافت مبالغی یا پول خارجی را به حساب مشتری می گذاشتند و خود را بدهکار بازار می کردند یا پول پرداخت می کردند تا هموطنانشان به خارج رفته تجارت کنند. در ایران هم شواهد و مدارکی وجود دارد که از زمان هخامنشیان، سبک صرفی وجود داشته که نظیر بانکداری امروزی بوده است. به این ترتیب که شاه در هر ولایت شخصی را صرف دریافت امانات پولی قرار می داده. امروزه دیگر نه پیت حلبی و نه خود شخص طرف حساب دیگران نیستند.