بازنظامی سازی راینلند ( به آلمانی: Rheinlandbesetzung ) توسط ارتش آلمان نازی در ۷ مارس ۱۹۳۶ هنگامی که نیروهای نظامی آلمان وارد راینلند شدند آغاز شد. این رویداد بسیار مهم بود چون به معنی بی اعتبار کردن پیمان های ورسای و لوکارنو بود. این نخستین بار بود که پس از جنگ جهانی اول نیروهای نظامی وارد این ناحیه می شد. پیش از بازنظامی سازی، توازن قدرت به سمت فرانسه و هم پیمانانش بود و منطقهٔ راینلند مانند سدی در برابر تحرکات آلمان به سمت غرب اروپا بود.
اسناد مربوط به واکنش فرانسه در برابر این حرکت آلمان ها تا دههٔ ۱۹۷۰ میلادی منتشر نشد. افرادی مانند ویلیام شایرر که به این اسناد دست یافته بودند و کتابی مانند ظهور و سقوط رایش سوم را نوشته اند گفته اند که در آن دوران فرانسوی ها از نظر نیروی نظامی از آلمان قوی تر بودند اما از نظر روحی آمادگی و اعتماد به نفس رویارویی با آنها را نداشتند[ ۱] آنها به آسانی می توانستند آلمان ها را به عقب برانند اما مردم آنها گرفتار ناامیدی و شکست بودند و فکر می کردند در صورت رویارویی قطعاً شکست می خورند. [ ۲] در مقابل تاریخ نگار آمریکایی استفان شوکر که او هم اسناد فرانسوی را مطالعه کرده بود، ادعایی کاملاً متفاوت کرد و گفت فرانسوی ها از نظر اقتصادی در بحران بودند[ ۳] ژنرال بزرگ فرانسوی موریس گاملن اعلام کرده بود که در صورت تمایل به رویارویی با آلمان باید نزدیک به ۳۰ میلیون فرانک در روز برای ارتش هزینه کرد تا آمادگی کافی برای رویارویی را پیدا کند. [ ۴]
بریتانیا واکنش های متفاوتی در برابر این حرکت آلمان داشت برای نمونه لرد لوثیان در واکنش گفت، این رویداد چیزی نیست جز آنکه آلمان ها پیاده به حیاط خلوت شان بازگشته اند. افکار عمومی در بریتانیا بر این باور بود که پیمان ورسای بسیار سختگیرانه بود و هیتلر حق داشت که این پیمان را زیر پا بگذارد و اگر بریتانیا با آلمان وارد جنگ شود از نظر اخلاقی این کار درستی نیست. [ ۵]
استنلی بالدوین نخست وزیر وقت با اشک در چشم اعلام کرد که بریتانیا منابع کافی برای نگهبانی از پیمانی که امضا کرده را ندارد و افکار عمومی مردم هم تمایلی به ایستادگی نظامی ندارد. [ ۶]
بلژیک در ۱۹۲۰ با فرانسه هم پیمان شده بود اما پس از این رویداد اعلام بی طرفی کرد، لئوپولد سوم در ۱۴ اکتبر ۱۹۳۶ چنین سخنرانی کرد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاسناد مربوط به واکنش فرانسه در برابر این حرکت آلمان ها تا دههٔ ۱۹۷۰ میلادی منتشر نشد. افرادی مانند ویلیام شایرر که به این اسناد دست یافته بودند و کتابی مانند ظهور و سقوط رایش سوم را نوشته اند گفته اند که در آن دوران فرانسوی ها از نظر نیروی نظامی از آلمان قوی تر بودند اما از نظر روحی آمادگی و اعتماد به نفس رویارویی با آنها را نداشتند[ ۱] آنها به آسانی می توانستند آلمان ها را به عقب برانند اما مردم آنها گرفتار ناامیدی و شکست بودند و فکر می کردند در صورت رویارویی قطعاً شکست می خورند. [ ۲] در مقابل تاریخ نگار آمریکایی استفان شوکر که او هم اسناد فرانسوی را مطالعه کرده بود، ادعایی کاملاً متفاوت کرد و گفت فرانسوی ها از نظر اقتصادی در بحران بودند[ ۳] ژنرال بزرگ فرانسوی موریس گاملن اعلام کرده بود که در صورت تمایل به رویارویی با آلمان باید نزدیک به ۳۰ میلیون فرانک در روز برای ارتش هزینه کرد تا آمادگی کافی برای رویارویی را پیدا کند. [ ۴]
بریتانیا واکنش های متفاوتی در برابر این حرکت آلمان داشت برای نمونه لرد لوثیان در واکنش گفت، این رویداد چیزی نیست جز آنکه آلمان ها پیاده به حیاط خلوت شان بازگشته اند. افکار عمومی در بریتانیا بر این باور بود که پیمان ورسای بسیار سختگیرانه بود و هیتلر حق داشت که این پیمان را زیر پا بگذارد و اگر بریتانیا با آلمان وارد جنگ شود از نظر اخلاقی این کار درستی نیست. [ ۵]
استنلی بالدوین نخست وزیر وقت با اشک در چشم اعلام کرد که بریتانیا منابع کافی برای نگهبانی از پیمانی که امضا کرده را ندارد و افکار عمومی مردم هم تمایلی به ایستادگی نظامی ندارد. [ ۶]
بلژیک در ۱۹۲۰ با فرانسه هم پیمان شده بود اما پس از این رویداد اعلام بی طرفی کرد، لئوپولد سوم در ۱۴ اکتبر ۱۹۳۶ چنین سخنرانی کرد:
wiki: بازنظامی سازی راینلند