باره سادات

[ویکی فقه] باره سادات، لقبی که به مالکان دوازده آبادی در دوآب، واقع در ناحیه مظفرنگر در استان شمالی هند اطلاق شده است.
باره سادات، لقبی که از دوران اکبرشاه به بعد به مالکان دوازده آبادی در دوآب، واقع در ناحیه مظفرنگر در استان شمالی هند، اوتارپرادش کنونی، اطلاق شده است («باره» واژه هندی و به معنای دوازده است).پس از تأسیس حکومت ایلخانان مغول در ایران و بین النهرین (حدود ۶۵۶)، بسیاری از خانواده های سادات به هند مهاجرت کردند و در نواحی شمالی هند، از پنجاب تا بهار، آبادیهایی به ایشان داده شد. برخی از این مهاجران از چنان کاردانی و لیاقتی برخوردار بودند که نه تنها املاک خود را خوب اداره می کردند، یاری و پشتیبانی دهداران نواحی مجاور را نیز، که غالباً هندو مذهب بودند، جلب کردند.درباره سیادت این مهاجران، برخلاف شجاعت و لیاقتشان، همیشه تردید وجود داشته است، ازینرو سلاطین دهلی همیشه به وجود آنان نیاز داشتند.جدّ سادات باره، ابوالفرج، موطن اصلی خود واسط را در عراق ترک گفت و، همراه دوازده پسر خود در اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم، به هند مهاجرت کرد و چهار آبادی را در ناحیه سَرْهِند مالک شد. در قرن دهم، دهکده های باره در مظفرنگر به مالکیت برخی از نوادگان او درآمده بود.
← مقامات این خاندان در دستگاه حکومت
(۱) احمدبن عبدالرحیم شاه ولی الله، مکتوبات شاه ولی الله، نسخه خطی کتابخانه رضا، رامپور، سلوک فارسی، ش ۶۰۴.(۲) ابوالفضل بن مبارک علامی، آیین اکبری، ترجمه بلوخمان، چاپ فیلات، کلکته ۱۹۳۹، ج ۱.(۳) منوّر علی خان، استیصال سادات باره، نسخه خطی کتابخانه دیوان هند، ش ۴۰۰۲.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باره سادات»، شماره۱۷۲.
...

[ویکی شیعه] باره سادات ، یا بارهه سادات ، عنوان خاندانی برجسته در شبه قاره هند است که در دستگاه سیاسی و نظامی گورکانیان نقش مهمی داشتند. این خاندان از عراق وارد شبه قاره شدند و بعدها دارای نفوذ اقتصادی وسیاسی زیادی شدند که حتی امپراتوران هند را عزل و نصب می کردند.
باره واژه ای هندی و به معنای دوازده است. نسب این خاندان به ابوالفرج واسطی، از مردم عراق می رسد که مانند بسیاری از سادات ایران و عراق ، به هنگام هجوم هولاکوخان به بغداد در ۶۵۶ق /۱۲۵۸م با ۱۲ تن از پسرانش به هند رفت .