[ویکی فقه] باد در تمثیل قرآنی. در پاره ای از تمثیل های قرآن ، از باد و بعضی کارکردهای آن سخن به میان آمده است. بازگویی این تمثیل ها برای توضیح وضع مشرکان و کافران و تأثیر انفاق برای غیر خدا بر اعمال و زودگذر بودن جلوه های دنیا و چگونگی حیات پس از مرگ است.
قرآن کسی را که به خدا شرک بورزد مانند شخصی می داند که، از آسمان سقوط کرده، باد او را به مکانی دور پرتاب می کند: «فَکَاَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ... تَهوی بِهِ الرّیحُ فی مَکان سَحیق». بعضی از مفسران سقوط از آسمان و پرتاب شدن به مکان دور دست را کنایه از سقوط مشرک ، از مقام انسانیت و قرار گرفتن در جای گاهی بسیار دور از شأن انسانی می دانند.
تمثیل کافر
کفر به خداوند نابودی اعمال را در پی دارد.قرآن اعمال کافران را به خاکستری در برابر تندباد در روزی طوفانی، مثال می زند، به گونه ای که نتوانند کمترین چیزی از آن را به دست آورند: «مَثَلُ الَّذینَ کَفَروا بِرَبِّهِم اَعمــلُهُم کَرَماد اشتَدَّت بِهِ الرِّیحُ فی یَوم عاصِف لا یَقدِرونَ مِمّا کَسَبوا عَلی شَیء». بر اساس این آیه اعمال کافران هیچ اثر سعادت بخشی در پی ندارد، چنان که در آیه ۲۳ فرقان : ۲۵ هم آمده است: «قَدِمنا اِلی ما عَمِلوا مِن عَمَل فَجَعَلنـهُ هَباءً مَنثورا». این ویژگی اعمال کافران (سعادت بخش نبودن) در تمثیل دیگری مشخصاً درباره اثر انفاق آنان آمده است.
تمثیل انفاق کافران
قرآن انفاق کافران را در دنیا مانند باد سردی می داند که بر زراعت قومی که بر خود ستم کرده اند بوزد و آن را نابود کند: «مَثَلُ ما یُنفِقونَ فی هـذِهِ الحَیوةِ الدُّنیا کَمَثَلِ ریح فیها صِرٌّ اَصابَت حَرثَ قَوم ظَـلَموا اَنفُسَهُم فَاَهلَکَتهُ». برخی انفاق کافران را برای رسیدن به مقاصد فاسدشان در دنیا ، عملی فاسد می دانند که جز نتیجه ای فاسد به بار نمی آورد.
تمثیل انفاق برای غیر خدا
...
قرآن کسی را که به خدا شرک بورزد مانند شخصی می داند که، از آسمان سقوط کرده، باد او را به مکانی دور پرتاب می کند: «فَکَاَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ... تَهوی بِهِ الرّیحُ فی مَکان سَحیق». بعضی از مفسران سقوط از آسمان و پرتاب شدن به مکان دور دست را کنایه از سقوط مشرک ، از مقام انسانیت و قرار گرفتن در جای گاهی بسیار دور از شأن انسانی می دانند.
تمثیل کافر
کفر به خداوند نابودی اعمال را در پی دارد.قرآن اعمال کافران را به خاکستری در برابر تندباد در روزی طوفانی، مثال می زند، به گونه ای که نتوانند کمترین چیزی از آن را به دست آورند: «مَثَلُ الَّذینَ کَفَروا بِرَبِّهِم اَعمــلُهُم کَرَماد اشتَدَّت بِهِ الرِّیحُ فی یَوم عاصِف لا یَقدِرونَ مِمّا کَسَبوا عَلی شَیء». بر اساس این آیه اعمال کافران هیچ اثر سعادت بخشی در پی ندارد، چنان که در آیه ۲۳ فرقان : ۲۵ هم آمده است: «قَدِمنا اِلی ما عَمِلوا مِن عَمَل فَجَعَلنـهُ هَباءً مَنثورا». این ویژگی اعمال کافران (سعادت بخش نبودن) در تمثیل دیگری مشخصاً درباره اثر انفاق آنان آمده است.
تمثیل انفاق کافران
قرآن انفاق کافران را در دنیا مانند باد سردی می داند که بر زراعت قومی که بر خود ستم کرده اند بوزد و آن را نابود کند: «مَثَلُ ما یُنفِقونَ فی هـذِهِ الحَیوةِ الدُّنیا کَمَثَلِ ریح فیها صِرٌّ اَصابَت حَرثَ قَوم ظَـلَموا اَنفُسَهُم فَاَهلَکَتهُ». برخی انفاق کافران را برای رسیدن به مقاصد فاسدشان در دنیا ، عملی فاسد می دانند که جز نتیجه ای فاسد به بار نمی آورد.
تمثیل انفاق برای غیر خدا
...
wikifeqh: باد_در_تمثیل_قرآنی