ایین بودا

[ویکی فقه] آیین بودا. آیین بودا آیین خاصی است که در سرزمینهای اسلامی تاثیراتی داشته است.
در بخشی از سرزمینهای اسلامی، آیین بودا پیشینه دیرینه دارد؛ از جمله در بخشهایی از شبه قاره هند، بخصوص بنگلادش، در ماوراءالنهر و شرق و شمال ایران یعنی در خراسان بزرگ، سیستان، زابلستان و طبرستان.
غلامحسین صدیقی، جنبشهای دینی ایرانی در قرنهای دوم و سوم هجری، ج۱، ص۳۰ـ۳۱، تهران ۱۳۷۲ ش.
از بودا در فرهنگ اسلامی بیش تر با نام بوداسف یاد شده و او را فیلسوفی معتقد به تناسخ دانسته اند که دین شَمنی (شمنیّه) را در هند رواج داده است.شهرستانی از پیروان بودا با نام «اصحاب بَدده» یاد می کند و می گوید بُدّ یعنی کسی که در این عالم متولد نشود، نکاح نکند، نخورد، نیاشامد، پیر نشود و نمیرد.اولین بدّ که در عالم ظاهر شد «شاکمین» نام داشت.
محمدبن عبدالکریم شهرستانی، کتاب الملل و النحل، ج۲، ص۲۶۰، چاپ محمدبن فتح الله بدران، قاهره (تاریخ مقدمه ۱۳۷۵/۱۹۵۶)، چاپ افست قم ۱۳۶۷ ش.
توجه آیین بودا به فقر، زهد و ریاضت که نهایت آن از میان بردن انانیت است، شباهتهایی میان عارف و صوفی مسلمان با زاهد بودایی به وجود آورده است
عبدالحسین زرین کوب، ارزش میراث صوفیه، ص۱۹، تهران ۱۳۶۹ ش.
...